جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳
درخواست تبلیغات

توجه به حلال بودن خوردنیها

اشتراک:
توجه به حلال بودن خوردنیها احکام و مسائل شرعی
اصل اولی در خوردنیها، اباحه و حلّیت است بدین معنا که خوردنی هایی که حرمت آنها در شرع مقدس معلوم نیست و از ناحیه ی شرع دلیلی که بیانگر حرمت آنها باشد به ما نرسیده است، حلال است. قرآن می فرماید: کلوا مما فی الارض حلالاً طیّباً (بقره/۱۶۸) بخورید از آنچه که در زمین حلال […]

اصل اولی در خوردنیها، اباحه و حلّیت است بدین معنا که خوردنی هایی که حرمت آنها در شرع مقدس معلوم
نیست و از ناحیه ی شرع دلیلی که بیانگر حرمت آنها باشد به ما نرسیده است، حلال است.

قرآن می فرماید: کلوا مما فی الارض حلالاً طیّباً (بقره/۱۶۸) بخورید از آنچه که در زمین حلال و پاکیزه است.

بنابراین انسان برای ادامه ی حیات خود و برای حفظ جان که از واجبات است بایستی از رزقهای حلال و
طیِب استفاده نماید و باید توجه داشت که خوردن در حد حفظ جان واجب است و افزون بر آن مباح
خواهد بود.

شکی نیست که انسان ها برای ادامه ی حیات خود نیاز به آب و غذا و سایر خوردنی ها دارند
و این نیاز همچون سایر نیازهای انسان مجموعه ای از حلال ها، حرام ها، بایدها و نبایدها دارد و بر
هر مکلّفی لازم است به میزان ابتلاء خود با این مسائل آشنا شود و انسان مسلمان نمی تواند هر غذا
و خوراکی را که خواست بخورد همچون کافری که هیچ محدودیتی برای خوراک ندارد.

از نظر اسلام خوراک انسان باید دارای چهار ویژگی باشد: ۱- حلال ۲- پاک ۳- بی ضرر ۴- مباح.علاوه بر
اینها هر چیزی در اسلام آدابی دارد که رعایت آن آداب در استفاده ی مطلوب از هر چیزی به انسان
کمک می نماید.

اهمیت غذا

در اسلام موضوع غذا اهمیت ویژه ای دارد.کلام وحی از مردم می خواهد که در خوراک خود با دقت بنگرند:
فلینظر الانسان الی طعامه پس انسان باید به خوراک خود بنگرد.

غذایی که انسان مصرف می کند می تواند بر غدد و اعضای بدن اثر ویژه ای داشته و در پرورش
جسم و جان افراد اثرگذار باشد.از این رو بهتر است غذایی که مصرف می کنیم به گونه ای باشد که
نیاز روحی و جسمی انسان را برآورده سازد.بی شک این نیازها زمانی تامین خواهند شد که انسان در کمیت و
کیفیت غذای خود با دقت بنگرد.

اهداف مصرف غذا

در اسلام هدف اصلی از همه فعالیتهای انسان مسلمان رسیدن به مقام قرب الهی است.قرآن در این باره می فرماید:
و اَنَّ الی رَبَّک المنتهی (نجم/ ۴۲) پایان کار به سوی پروردگار توست.

اصل اولی در خوردنیها، اباحه و حلّیت است بدین معنا که خوردنی هایی که حرمت آنها در شرع مقدس معلوم
نیست و از ناحیه ی شرع دلیلی که بیانگر حرمت آنها باشد به ما نرسیده است، حلال است خوردن نیز
نمی تواند از فعالیتهای دیگر انسان جدا باشد.آیات و روایاتی که در این زمینه وجود دارد چند هدف را از
خوردن مشخص می کند که به سه نمونه از آنها اشاره می شود:

۱- توانایی برای عبادت و عمل
صالح

خداوند در قرآن می فرماید: کلوا من الطیبات و اعملوا صالحاً (مومنون/ ۵۱) از چیزهای پاکیزه بخورید و کار
شایسته کنید.

مقارنت جمله ی « کلوا من الطیّبات » با جمله «واعملوا صالحاً» اشاره به این است که شما با خوردن
غذاهای مفید و پاکیزه برای انجام دادن کارهای خوب و شایسته قدرت پیدا می کنید.از این رو، اگر انگیزه ی
انسان از مصرف مواد غذایی و استفاده از نعمت ها و خوردنی ها، نیرومند شدن برای انجام دادن کارهای شایسته
باشد، بی شک ارزش مثبتی خواهد داشت.در مقابل، اگر هدف تنها لذت بردن و تن پروری باشد، چنین انسانی مانند
حیوان زبان بسته ای است که برای پروراندن به او علوفه می دهند و خود نمی داند چه سرنوشتی در
انتظار اوست.

۲- سپاسگزاری از صاحب نعمت

خداوند در آیه های گوناگون هدف از آفرینش نعمت ها که منابع غذایی، بخشی از
آن است را افزون بر تامین نیازهای مادی و تغذیه ی انسان، شکرگزاری از ولی نعمت بیان می کند.زیرا شکر
و سپاس از گونه های عبادت است که وسیله ای برای تکامل انسان خواهد بود.قرآن کریم می فرماید:

کلوا…
واشکروالله (بقره/ ۱۷۲) بخورید…
و خدا را شکر کنید.

خداوند همه ی نعمت ها را در اختیار انسان قرار داده است تا با استفاده از آنها به کمال معنوی
و ابدی برسد.یکی از راههای رسیدن به کمال معنوی شکرگزاری از نعمت دهنده است.

۳- خوردن و اطعام دیگران

قرآن کریم می فرماید: کلوا…
و اطعموا.(حج/۲۸) بخورید….
و بخورانید.

توجه به حلال بودن خوردنیها

اصل اولی در خوردنیها، اباحه و حلّیت است بدین معنا که خوردنی هایی که حرمت آنها در شرع مقدس معلوم
نیست و از ناحیه ی شرع دلیلی که بیانگر حرمت آنها باشد به ما نرسیده است، حلال است.

قرآن می فرماید: کلوا مما فی الارض حلالاً طیّباً (بقره/۱۶۸) بخورید از آنچه که در زمین حلال و پاکیزه است.

بنابراین انسان برای ادامه ی حیات خود و برای حفظ جان که از واجبات است بایستی از رزقهای حلال و
طیِب استفاده نماید و باید توجه داشت که خوردن در حد حفظ جان واجب است و افزون بر آن مباح
خواهد بود.

خداوند در آیه های گوناگون هدف از آفرینش نعمت ها که منابع غذایی، بخشی از آن است را افزون بر
تامین نیازهای مادی و تغذیه ی انسان، شکرگزاری از ولی نعمت بیان می کند.زیرا شکر و سپاس از گونه های
عبادت است که وسیله ای برای تکامل انسان خواهد بود تذکر مهمتاثیر انواع خوردنیها و آشامیدنیها در بهداشت نیز بسی
روشن و آشکار است.گذشته از آن تاثیرات بسزایی در روحیات و اخلاق انسان و همچنین در روابط اجتماعی وی دارد.

هرگز نداریم که حالت روانی شخص مست با شخص هوشیار یکی و سیر اجتماعیشان یکنواخت باشد.یا اگر کسی مثلاً خود
را به خوردن یا آشامیدن چیزهای نفرت آور عادت دهد اثری که از این عادت در زندگی فردی و اجتماعی
وی پدید خواهد شد برای افراد متعارف قابل تحمل نیست.از این جا است که انسان با فطرت خدادادی خود می
فهمد که کم و بیش باید در تغذیه ی خود محدودیتی قائل شود.هر خوردنی را نخورد و هر نوشیدنی را
ننوشد.بالاخره هر بلعیدنی را نبلعد.

خدای متعال که نبض کلام خود هر چه در روی زمین است برای انسان آفریده خود هیچ نیازی به انسان
و به لوازم زندگی انسان ندارد و به صلاح و فساد آفریده های خود از همه داناتر و بیناتر است
و به منظور خیر و سعادت انسان از خوردنیها و آشامیدنیها چیزهایی را حلال و چیزهایی را حرام فرموده است.

حکمت تحریم برخی از این محرمات برای کسی که درک ساده و بی آلایشی دارد روشن می باشد و برخی
نیز تدریجاً از راه بحثهای علمی آفتابی شده است و برخی دیگر که تاکنون حکمت تحریمش به دست ما نیامده
است نمی توان گفت که هرگز برای ما روشن نخواهد شد و اگر هم نشود نمی توان گفت در واقع
نیز از حکمت و مصلحت عاری است.

بلکه نظر به اینکه این مقررات از ساحت قدس یک علم بی پایان سرچشمه می گیرد: باید گفت که بهترین
و موثرترین حکمت و مصلحت را واجد است اگرچه ما نظر به تنگی عرصه ی وجود و کوتاهی وسایل علمی
خود از درک آن عاجز و زبون هستیم.

احکام تبیان

گردآوری:
اخبار مرتبط:
فیلم پرشین وی
آرون گروپ
آرون گروپس