جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳
درخواست تبلیغات

اهمیت شادی و خنده در اسلام

اشتراک:
اهمیت شادی و خنده در اسلام احکام و مسائل شرعی
جایگاه و اهمیت شادی و خنده حلال در اسلام خداوند متعال در توصیف اهل بهشت ایشان را غرق در شادی و سرور معرفی می نماید این مطلب خود می توان گواه بر این باشد که انسان فطرتاً طالب شاد زیستن است و آن را یکی از شاخص های خوشبختی و سعادت می داند.چرا که در […]

جایگاه و اهمیت شادی و خنده حلال در اسلام

خداوند متعال در توصیف اهل بهشت ایشان را غرق در شادی و سرور معرفی می نماید این مطلب خود می
توان گواه بر این باشد که انسان فطرتاً طالب شاد زیستن است و آن را یکی از شاخص های خوشبختی
و سعادت می داند.چرا که در غیر این صورت خدای متعال برای ترغیب بندگان از نعمت شادی و فرح سخن
نمی فرمود.

خداوند در توصیف اهل بهشت می فرماید: «فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذلِکَ الْیَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَهً وَ سُرُوراً؛[انسان،۱۱] خاطر این عقیده
و عمل) خداوند آنان را از شرّ آن روز نگه مى دارد و آنها را مى پذیرد در حالى که
غرق شادى و سرورند».و همچنین در بیان احوال بهشتیان این چنین می فرماید: «وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَهٌ، ضاحِکَهٌ سْتَبْشِرَه [عبس،۳۹-۳۸] در
آن روز [بهشتیان] چهره های درخشان و خندان و شادمان دارند».

سفارش مؤکد به شاد کردن مؤمنان

در منابع روایی با روایاتی زیبا برخورد می کنیم که نه تنها از شادی و سرور در زندگی نهی نمی
نماید، بلکه الگوهای برتر زندگی را با این شاخص رفتاری به عموم مردم معرفی می نماید.

برای نمونه در سیره و رفتار پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله) نقل شده است که: «هرگاه یکی از
اصحاب اندوهگین بود، حضرت با شوخی کردن او را شادمان می فرمود».

علاوه بر این مطلب در کتب روایی ابواب مستقلی در خصوص شاد کردن دیگران با عنوان ادخال سرور وجود دارد،
که به خوبی حاکی از جایگاه و اهمیت خنده و شاد کردن دیگران است.برای نمونه در روایتی امام باقر (علیه
السلام) می فرماید: «إِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِدْخَالُ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِ؛ به درستی که محبوب ترین
اعمال نزد خدای متعال ادخال سرور در قلب مومن است».

منطقه ممنوعه شادی و خنده

هر چند شاد کردن مؤمنین و اطرافیان یکی از آموزه های دینی و روایی به شمار می آید ولی نباید
فراموش کرد این مطلب هیچ گاه به معنای جواز ورود در مناطق ممنوعه شادی نیست؛ از اینرو شادی های ممنوع
همچون مسخره کردن، لودگی، هجو، هزل و جُک سازی در سبک زندگی اسلامی جایگاهی نداشته و به شدت از آن
نهی شده است.هیچ گاه آموزه های دینی و اسلامی به کسی اجازه نداده است به بهانه شاد کردن مجلس، گروهی
را به باد تمسخر و استهزاء بگیرند.نه تنها در این خصوص مجوزی صادر نشده است بلکه این مورد از جمله
بزرگترین گناهان کبیره به شمار آمده است.

هزل و هجو ممنوع

مزاح و شوخی که یکی از عوامل برجسته شادی است اگر با سبک سری، بی شرمی، و گستاخی بیامیزد، «هزل»
نامیده می شود که در اسلام مطرود است و اگر با تحقیر و بد گویی و ناسزا آمیخته گردد، آن
را هجو می خوانند و این نیز در فرهنگ و آداب اسلامی به شدت مورد توبیخ و سرزنش قرار گرفته
است.

«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى أَنْ یَکُونُوا خَیْراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسى
أَنْ یَکُنَّ خَیْراً مِنْهُنَّ وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإیمانِ وَ مَنْ لَمْ
یَتُبْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ؛[حجرات،۱۱] اى کسانى که ایمان آورده اید، گروهى [از مردان] گروه دیگر را مسخره نکنند، شاید آنان-
که مسخره شده اند- از اینان- که مسخره کرده اند- بهتر باشند و نه زنانى زنان دیگر را، شاید آنان
از اینان بهتر باشند.و از خودتان- از یکدیگر- عیبجویى مکنید و یکدیگر را به لقبها [ى بد و ناخوش ]
مخوانید.بد نامى است نام کردن [مردم ] به بدکردارى پس از ایمان آوردن [آنها].و هر که توبه نکرد پس اینانند
ستمکاران»(dot)

   ریشه و عامل استهزاء و تمسخر دیگران

با مطالعه و بررسی حالات و خصوصیات انسان می توان عوامل مختلفی برای رذیله زشت و غیر اخلاقی
مسخره کردن را برشمرد:

۱- خود برتربینی: به روشنی می توان یکی از علل تمسخر دیگران را خودبرتر بینی معرفی
نمود.گاهی دیده شده است کسانی که از لحاظ امکانات مادی و اجتماعی و علمی خود را برتر از دیگران می
پندارند، به راحتی به خود اجازه استهزاء دیگران را می دهند.کم نیستند افرادی که به واسطه داشتن مرتبه ی علمی،
زیر دستان خود را حقیر شمرده و با القاب و سخنان سخیف آنان را دست می اندازند.

خداوند متعال در قرآن می فرماید: «فَلَمَّا جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ فَرِحُوا بِما عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَ حاقَ بِهِمْ ما کانُوا
بِهِ یَسْتَهْزِؤُن؛[غافر/۸۳] و چون پیامبرانشان دلایل آشکار برایشان آوردند، به آن چیز [مختصرى] از دانش که نزدشان بود خرسند شدند،
و [سرانجام ] آنچه به ریشخند مى گرفتند آنان را فرو گرفت».

۲٫دشمنی و عداوت: گاهی نیز می توان منشأ این رفتار غیر اخلاقی را دشمنی دانست کما اینکه در طول تاریخ
گمراهان برای مقابله و ستیز با پیامبران الهی از این حربه استفاده می نمودند.«وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ فی شِیَعِ
الْأَوَّلینَ وَ ما یَأْتیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ؛[حجر،۱۱-۱۰] و ما رسولان خود را پیش از تو به میان
اقوام پیشین فرستاده ایم.هیچ پیامبرى بر آنها مبعوث نشد، جز آنکه مسخره اش کردند».

۳٫حسادت: گاهی انگیزه استهزاء دیگران حسادت است.افرادی که ضعف شخصیت دارند و نمی توانند کمالات دیگران را ببینند سعی می
کنند با مسخره کردن آنها شخصیت شان را از بین ببرند.

آثار و پیامدهای شوم استهزاء و تمسخر

۱-استهزاء و تمسخر، تخریب شخصیتاز جمله بدترین آثار و پیامدهای استهزاء دیگران، تخریب حرمت ها و شخصیت افراد است.هر انسانی
برای خود حریم و حرمتی قائل است که دوست ندارد توسط دیگران به سخره گرفته شود؛ آموزه های دینی نیز
حرمت انسان مؤمن را به منزله کعبه می داند که نباید هتک شود.از امام صادق (علیه السلام) این چنین نقل
شده است که فرمودند: «الْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَهً مِنَ الْکَعْبَهِ؛[۴] حرمت مؤمن از کعبه بزرگتر است».

۲-فراموشی و غفلت یاد خداشوخی های غیر اخلاقی و تمسخرهای بی شرمانه اگر در ضمیر انسان ماندگار شود علاوه بر
این که ادب و متانت و صفات اخلاقی را از وجود او می رباید او را نیز از یاد خدا
غافل می نماید.«فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتَّى أَنْسَوْکُمْ ذِکْری وَ کُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَکُون؛[مومنون،۱۱۰] امّا شما آنها را به باد مسخره گرفتید تا
شما را از یاد من غافل کردند و شما به آنان مى خندیدی».

۳-موجب نفرت، تفرقه و اختلافعنایت و توجه آموزه های دینی به اتحاد، همبستگی و همگرایی دینی و اسلامی غیر قابل
توصیف است.بسیاری از آیات مسلمانان را به اتحاد و مهرورزی با همنوعان دعوت می نماید.این در حالی است که اگر
فرهنگ اسلامی و مهرورزی جای خود را به سبک سری، توهین و تمسخر دهد ثمره ای جز اختلاف و نفرت
در جامعه برداشت نخواهد شد.

نتیجه و حاصل کلام

بر اساس آموزه های دینی، شادی و نشاط دارای حد و مرز مشخص است.محتوی و قالب شادی و نشاط نباید
با روح توحیدی و فرهنگ اسلامی در تضاد و ستیز باشد، خنده و لبخند و جملات خنده آور نباید موجب
لکه دار کردن شخصیت و حریم های اخلاقی و انسانی افراد شود.

تبیان

گردآوری:
اخبار مرتبط:
فیلم پرشین وی
آرون گروپ
آرون گروپس