لیلا اوتادی، لندکروز سواری که راه موفق شدن را می داند/سبک زندگی و بیوگرافی افراد مشهور(۱۰۷)

بیوگرافی لیلا اوتادی

نام:لیلانام خانوادگی:اوتادیتاریخ تولد:۱۳۶۲/۵/۱۴محل تولد تهرانتحصیلات:فارغ التحصیل معماری داخلی————————————————

لیلا اوتادی متولد ۱۴ مرداد ۱۳۶۲ در محله شمیران ، تهران
دارای مدرک معماری داخلی از دانشگاه هنر تهران است.

کودکی لیلا اوتادی

لیلا اوتادی در سال ۱۳۸۱ با بازی در فیلم چشمان سیاه به کارگردانی ایرج قادری وارد عرصه بازیگری شد.
او با بازی در سریال مهر و ماه سید فیاض موسوی دیده شد.

عطر لیلا اوتادی

فیلم چپ دست به کارگردانی آرش معیریان، نویسندگی بهمن معتمدیان و تهیه کنندگی منوچهر زبردست و
داریوش بابائیان ساخته سال ۱۳۸۴ است.
داستان در این فیلم لیلا اوتادی نقش دختری فراموشکار را بازی میکند که مشکلات عدیده ای را به وجود می
آورد.

لیلا اونادی در سال ۱۳۸۵ اولین کار مناسبتی خود را در سریال آخرین گناه به کار گردانی حسین سهیلی زاده
بازی میکند.
این سریال در میان سریال های ماه رمضان ۱۳۸۵ از بقیه محبوبتر بوده است و موضوع آن حول محور چشم
برزخی می گردد.موضوع داستان بدین ترتیب است که دکتر اکرمی، که فردی وارسته و با ایمان است قبل از مرگش
وصیت می کند که قرنیه چشمش به عبدالله صدوق که او نیز فرد متدینی است برسد.
اما رویا دختر دکتر اکرمی با اصرار فراوان چشم پدر را به چشم نامزدش دکتر مودت که او نیز مشکل
بینایی دارد پیوند می زند.

لیلا اوتادی با بازی در فیلم باغ قرمز به کارگردانی امیر سمواتی و نویسندگی پریچهره سهیلی در سال ۱۳۸۸ در
کنار امین تارخ ایفای نقش کرد.

سگ های پوشالی اولین تجربه کارگردانی رضا توکلی بود که در آن لیلا اوتادی به همراه نیما شاهرخ شاهی و
فرزاد فرزین ایفای نقش کرد.

سریال زخم نام سریال مسعود آب پررور است که لیلا اوتادی در آن نقش یک سروان نیروی انتظامی را بازی
میکند.

داستان سریال زخم :درباره سروان الهام پویا با (بازی لیلا اوتادی ) است که دانش آموخته روانشناسی و فارغ التحصیل
دانشکده افسری بوده و به عنوان مشاور و مددکار در کلانتری ۱۳۲ مشغول به کار می شود.
او که به خاطر انتخاب چنین شغلی به شدت با پدرش دچار مشکل است، حالا در مواجهه با چالش های
اجتماعی درگیر معضلات و مشکلات بزرگتری می شود…

مصاحبه لیلا اوتادی

شنیدیم خیلی ماشین دوست داری، الان چه ماشینی سوار می شوی؟

من اصولا ماشین شاسی بلنددوست دارم، قبلا هم یک لندکروز سفید داشتم،
دوستانم می گفتند آمبولانس گرفتی لیلا – بعد به من برخورد و به خودم می گفتم واقعا به من نمی
آید، فروختمش یک ماشین کوچکتر گرفتم اما رانندگی با آن اصلا به من لذت نمی داد، اونم فروختم و دوباره
لندکروز مشکی گرفت.

لیلا خانم، آن چیزی که پس ذهن تان است و همیشه شما را قلقلک می دهد و دل تان می
خواهد کاری برای آن موضوع انجام دهید چیست؟

دغدغه من از بچگی این بودکه بتوانم کاری کنم که جنگ تو
دنیا کمتر اتفاق بیفته، دلم برای آنانی که جنگزده بودند، همیشه می سوخت برای اینکه همه ما، درصد کمی از
آن را تجربه کرده ایم.
سال های اول کودکی ام، در زمان جنگ ایران – عراق بود، شاید چیزی به تهران نرسید جز بمب و
موشک، یعنی می خواهم بگویم جنگ در تهران هر روز نبود اما آن استرس ها و آژیرهای سفید و قرمز،
همه را اذیت می کرد.

من همیشه تو فکرم که چقدر آن روزها اذیت شدیم، حالا حساب کنید آن بنده خداهایی که همیشه درگیر
جنگ هستند، آن بچه های بی گناه که خانه و زندگی شان را از دست داده اند، تصور کنید که
چگونه زندگی می کنند…
بد نیست اشاره داشته باشم که دوتا فیلمنامه هم خودم نوشتم که موضوع اصلی اش جنگ است.

شنیدیم که به روانشناسی هم علاقمند هستید؟

بله، در حقیقت دوتا موضوعی که بیشترین کتاب ها را درباره شان خواندم
یکی کتاب های تاریخی است و دیگری روانشناسی…

خیلی ها به بحث روانشناسی آنچنان اعتقادی ندارند، شما باور شخصی تان چیست؟ فکر می کنید در رفتار و زندگی
تان بحث بحث روانشناسی تاثیرگذار است.

اینکه می گویند در قرن بیست و یکم، زوانشناسی تاثیری بر زندگی افراد ندارد، اعتقاد درستی نیست، به نظر من
اگر بخواهی رفتار افراد را بشناسی، به روانشناسی احتیاج داری، هر کاری که بخواهی انجام بدهی، چه ورزشی، چه تجاری
و هر چی که فکرش را بکنید، لازمه اش اینه که روانشناس خوبی باشی، هر چه بهتر است این بحث
را بلد باشی، موفق تر خواهید بود.
در کار ما که بازیگری است، من خودم به شخصه بهش احتیاج دارم، به این خاطر که بتوانم بهتر در
نقش هایم بازی کنم.
اگر بخواهم نقشی را بازی کنم، به روانشناسی احتیاج دارم.
به هیچ عنوان نمی شود گفت که بی تاثیر است.

تو زندگی ات بازیگری را حذف نمی کنی؟

اصلا، اگر هم فیلم بازی نکنم، باید فیلم را ببینم.
فیلم دیدن اصلی ترین رکن زندگی ام است چرا که به آن انس گرفته ام و نمی توانم کنارش بگذارم…
با دیدن فیلم می خوابم و بیدار می شوم، در خانه که هستم دائما فیلم می بینم و اصلا چیزی
نیست که از زندگی ام حذفش کنم.

آرایشگاه رفتن هم، جزو همان چیزهایی است که نمی توانی از زندگی ات حذف کنی!

(می خندد) آره، حتما، اگر
بیکار باشم و اما این تازگی ها، آشپزی هم اضافه شده است.
قبلا فکر می کردم که شاید آشپزی بیهوده ترین کار دنیا باشد، چرا باید دو سه ساعت بروم توی آشپزخونه
و از آن سو، وقتی می توانم فیلمنامه بنویسم یا کتاب بخوانم چرا باید بروم چند ساعت غذا درست کنم
که حداکثر در نیم ساعت خورده شود.
در واقع فکر می کردم وقتم تلف می شود…
اما الان یک سالی است که جدی آشپزی می کنم و خوشبختانه دستپخت من هم به مادرم رفته است.

خودم هم برایم غیرقابل باور است که دستپختم، آنقدر خوب باشه، خلاصه این آشپزی را در این یک سال
ادامه دادم تا حالا که انواع و اقسام کیک، شیرینی و دسر را حرفه ای درست می کنم.

این شیرینی پزی تا آنجا پیش رفته که اگر خسته بروم خانه و حال و حوصه هیچ کاری را نداشته
باشم اما با اینحال کیک درست کردن را دوست دارم.
خیلی از دوستان و اقوام هم مشتری پر و پا قرص کیک های من شده اند.

من فکر می کنم شما دوست دارید تو هر کاری انرژی زیادی داشته باشید و آن را منتقل کنید.

لطف دارید ولی آشپزی چیزی است که به آدم خیلی انرژی می دهد.

تحصیلات شما در رشته معماری بود، درست است؟ گویا نقاشی هم می کنید.

بله، رشته تحصیلی من معماری است و از آنجا که طی این سال ها وقت نداشتم در این رشته فعالیت
داشته باشم اما برای خودم نقاشی می کنم، آبرنگ، سبک های مختلف نقاشی و البته رنگ روغن، چند تابلوی خوب
هم کشیدم، ضمن اینکه اگر حال و حوصله داشته باشم، برای منزل دوستان، معماری داخلی هم انجام می دهم.

شما ازدواج کردید؟

نه.

لیلا اوتادی در حال چیدن سفره عقد خواهرش

البته با این دستپختی که شما دارید، من مطمئن هستم که به
زودی به تعداد خواستگارهایتان اضافه می شود، راستی با خرید میانه تان چطور است؟

(می خندد) عالیه، کدام خانومی را
می شناسید که میانه اش بد باشد، من خیلی خیلی، خرید را دوست دارم، یک زمان هایی که از کار
خسته ام، سر راه بازگشت به خانه، حتی شده به سوپرمارکت باید بروم و یک چیزی بخرم.
این خرید، حال من رو خوب می کنه، در واقع خرید عادت من شده است.

ورزش هم دوست دارید دیگر، نه؟

ورزش مورد علاقه ام تنیس است اما به باشگاه بدنسازی می روم و هر
هفته این ورزش را ادامه می دهم، گاهی اوقات هم که فرصت داشته باشم به سراغ اسب سواری می روم.
پدرم خیلی دوست داشت که اسب سواری را ادامه بدهم و من هم به حرف او گوش می دهم.