حکم به تخلیه در قوانین موبوط به موجر و مستاجر
آشنایی با حکم به تخلیه مستاجر
حکم به تخلیه مستاجر , یکی دیگر از دعاوی ناشی از روابط موجر و مستاجر ، دعوای صدور حکم به تخلیه است,
که این دعوا ناظر به امری است که قرارداد اجاره یا شرایط مقرر در ماده ۲ قانون روابط موجر و مستاجر مصوب سال ۱۳۷۶ را نداشته باشد ,
و یا اینکه تاریخ تنظیم قرارداد اجاره به قبل از تصویب این قانون یعنی پیش از سال ۱۳۷۶ بازگردد .
در این صورت قانون حاکم روابط موجر و مستاجر در صورتی که محل اجاره مسکونی باشد قانون مدنی است,
و در این فرض موجر ( مالک ملک مسکونی ) بایستی برای خارج کردن مستاجر از محل اجاره ،
به دادگاه صالح ( دادگاه محل قرارگیری ملک ) مراجعه و درخواست صدور حکم به تخلیه را بنماید ،
این دعوای مانند سایر دعاوی حقوقی دارای تشریفات بسیاری است و روند رسیدگی به آن نیز طولانی خواهد بود ,
لیکن موجر حق دارد در تمام این مدت ( پس از انقضای مدت اجاره ) از مستاجر اجرت المثل ایام تصرف ملک را مطابق نظر کارشناس مطالبه کند,
و در این فرض امکان تهاتر این مبلغ با میزان ودیعه ای که مستاجر نزد مالک دارد وجود دارد.
حکم به تخلیه مستاجر توسط موجر
و دادگاه ( در حال حاضر شورای حل اختلاف ) با تشکیل جلسه رسیدگی و استماع اظهارات طرفین و وکلای دادگستری آنها ،
اقدام به صدور رای می نماید که این حکم می تواند مبنی بر تخلیه مورد اجاره و نیز پرداخت خسارات وارده به ملک,
و نیز اجرت المثل ایام تصرف آن از سوی مستاجر به مالک باشد .
فرض دیگری که طی آن مالک برای تخلیه ملک بایستی به دادگاه مراجعه کند ،
تخلیه ملک تجاری با حق کسب و پیشه و یا سرقفلی است .
گروه وکلای یسنا