رها کردن بچه چه مجازاتی دارد؟

مجازات رها کردن بچه

آخرین گزارش ها و مطالعات انجام شده درباره پرونده هزاران کودک سرراهی نشان می دهد والدین این بچه ها به خاطر مشکلات اقتصادی، زیاد بودن تعداد فرزندان یا تولد فرزند نامشروع قادر به نگهداری از آنها نیستند.

بنابراین به تصور این که فرزندانشان پس از رها شدن در کوچه و خیابان زندگی بهتری پیش رو خواهند داشت مرتکب این جرم می شوند. این در حالی است که شواهد نشان داده اکثر این نوزادان و کودکان سرراهی نه تنها زندگی خوبی ندارند بلکه در برخی مواقع براثر حوادث طبیعی یا گرسنگی تلف شده، یا مورد حمله حیوانات قرار می گیرند.

همچنین طبق ماده ۶۳۳ قانون مجازات اسلامی هرگاه فردی شخصاً یا به دستور دیگری، طفل یا شخصی که قادر به محافظت از خود نمی باشد را در محلی خالی از سکنه رها کند، به زندان از ۶ ماه تا ۲ سال و جزای نقدی از ۳ میلیون تا ۱۲ میلیون ریال محکوم خواهد شد.

تعدادی از آنها نیز مورد سوء استفاده افراد تبهکار برای تکدی گری و یا حمل و فروش موادمخدر قرار می گیرند. البته برخی نوزادان و کودکان سرراهی هم که به نوعی خوش شانس تر هستند از سوی مردم یا پلیس پیدا شده و به مراکز بهزیستی و شیرخوارگاه ها منتقل می شوند که این بخش نیز درصد کمی را دربرمی گیرد.

بنابراین رها کردن طفل یا کودکی که به سن بلوغ نرسیده جرم محسوب می شود و طبق ماده ۲۱۹ قانون مجازات اسلامی صلاحیت رسیدگی به این گونه پرونده ها به دادگاه اطفال سپرده شده است. همچنین طبق ماده ۶۳۳ قانون مجازات اسلامی هرگاه فردی شخصاً یا به دستور دیگری، طفل یا شخصی که قادر به محافظت از خود نمی باشد را در محلی خالی از سکنه رها کند، به زندان از ۶ ماه تا ۲ سال و جزای نقدی از ۳ میلیون تا ۱۲ میلیون ریال محکوم خواهد شد و چنانچه بچه را در میان مردم رها کند تا نصف مجازات مذکور محکوم می شود و چنانچه اقدام او سبب واردآمدن صدمه یا آسیب و یا مرگ شود علاوه بر مجازات فوق به قصاص، دیه ارش نیز محکوم می شود.

بنابراین بهترین راهکار این است که والدین چنانچه به هر دلیل قادر به نگهداری فرزندان خود نیستند آنها را به مراکز بهزیستی بسپارند تا حداقل مطمئن شوند فرزندانشان سرپناهی خواهند داشت. حال آن که به دلیل برخی قوانین سخت بهتر است مقام ها و مسئولان مربوطه تدابیری بیندیشند تا این گونه خانواده ها راحت تر فرزندان خود را به مراکز بهزیستی بسپارند و در صورت امکان نیز بتوانند هر از گاهی آنها را ملاقات کرده و در صورتی که شرایط زندگی اجازه داد، بتوانند آنها را نزد خود ببرند.

روزنامه ایران