سنگ تراشه های داستان های شاهنامه در آرامگاه فردوسی
آرامگاه فردوسی محل دفن شاهر نامی شهیر ابوالقاسم فردوسی است در آرامگاه زیبا
در دو ضلع جنوبی و شرقی تالار نقش های سنگی برجسته ای وجود دارد که توجه همگان را به خود
جلب می کند داستان های بسیار جالب و زیبا از زال و پناه و سیمرغ و … در ادامه مطلب از پرشین وی
قصد داریم شما عزیزان را با سنگ تراشه های باستانی و همچنین آرامگاه فردوسی بیشتر آشنا کنیم
در ادامه همراه ما باشید
سنگ تراشه های باستانی
آرامگاه فردوسی
بر روی دیوارهای دو ضلع جنوبی و شرقی تالار (زیرزمین) آرامگاه فردوسی نقش های سنگی برجسته از داستان های شاهنامه
جلب توجه می کند.
سنگ تراشه های باستانی نقش های ضلع جنوبی عبارتند از: « زال در پناه سیمرغ»، «نبرد زال با شیر»، «به کمند گرفتن رستم رخش
را»، «نبرد رستم با اژدها»، «به کمند افتادن زن جادوگر به دست رستم»، «نبرد رستم با دیو سفید»، «رفتن رستم
به نبرد شاه مازندران»، «نبرد رستم با یکی از پیل تنان مازندران»، «چاره جویی رستم از سیمرغ برای شکست اسفندیار»،
«آوردن رستم تیر دوشاخ را از جنگل» و «جنگ رستم با اسفندیار و پیروزی رستم».
نقش های ضلع شرقی هم عبارتند از: «ضحاک ماردوش و قیام کاوه آهنگر در برابر ضحاک» و «انوشیروان ساسانی».
حجاری های این نقوش برجسته، اثر فریدون صدیقی و خوشنویسی شرح آن ها از حسن زرین خط است.
بیشتر بدانید از حقایق جالب درباره آرامگاه فردوسی
در آخر شاهنامه در سال ۳۸۴ هجری قمری به پایان رسید و اولین ویرایش این اثر ۱۶
سال پس از این تاریخ به اتمام رسید و بخشهایی هم به شاهنامه اضافه شد.
بنای آرامگاه فردوسی یکی از زیباترین مقبرههای ایران است که در طول زمان
تغییرات زیادی کرده است و معماران بزرگی برای طراحی بنای مقبره شاعر بزرگ
ایران طرحهایی ارائه کردهاند، با ما همراه باشید تا این بنای زیبا را بهتر بشناسیم و با حقایق آن آشنا شویم:
۱. پیکر فردوسی را به دلیل شیعه بودن به قبرستان راه ندادند و به همین دلیل در باغ شخصی خود او، در شهر تابران توس دفن شد.
۲. در مقدمه شاهنامه بایسنقری ساختن اولین مقبره برای فردوسی را به «ارسلان جاذب» نسبت دادهاند.
۳. صدسال بعد از مرگ فردوسی این بنا همچنان برپا بود و در حمله غزنویان بنا آسیبی ندید.
۴. در سال ۶۴۱ هجری قمری، «امیر مغول» تصمیم گرفت تا برای بنای قلعهای در
طوس، آرامگاه را ویران کند و از مصالح آن در ساخت قلعه استفاده کند.
۵. در دوران حکومت «غازان خان» شخصی به نام «امیر ایسن قتلغ» ساختمانی
در نزدیکی مقبره بنا کرد و خانقاهی هم در کنار آن قرار گرفت. قبل از به پایان رسیدن این بنا، امیر ایسن درگذشت.
۶. تا نیمه دوم قرن هشتم، آرامگاه فردوسی در کنار قبر محمد غزالی و معشوق توسی در بخش شرقی توس بود.
۷. عبیدالله خان ازبک در حمله به خراسان، بنا به تعصبی که بر ضد شیعیان داشت، دستور ویرانی آرامگاه فردوسی را داد.
۸. خانیکوف، «پژوهشگر و کنسول روس» در بازدید از توس، نشانی از آرامگاه ندید؛
اما با نگاهی به گزارش کرزن انگلیسی، آرامگاه فردوسی تا حدود سال ۱۲۵۴ هجری شمسی آشکار
بوده است، اما پس از آن، گندمزاری روی آن را پوشاند.
۹. عبدالوهاب آصف الدوله (والی خراسان) از طرف ناصرالدینشاه به جستجوی
آرامگاه فردوس رفت و با راهنمایی چند فرانسوی که از توس دیدن کرده بودند، موفق به پیدا کردن آرامگاه شد.
۱۰. تصمیم ساخت بنایی باشکوه و درخور فردوسی گرفته شد و تا شروع ساخت
بنایی عظیم، دو اتاق بهصورت موقت نزدیک آرامگاه فردوسی بنا شد.
۱۱. محمدتقی بهار با تحریک حس وطنپرستی رضاشاه از او خواست تا بنای آرامگاه
فردوسی را ترمیم کند و ساختمانی باشکوه در این منطقه با کمکهای ملی بسازد.
۱۲. به پیشنهاد «ارباب کیخسرو شاهرخ» (نماینده زرتشتیان در مجلس)،
انجمن آثار ملی برگههایی چاپ کرد تا از طریق آن برای کمک مالی یا قرعهکشی
برای ساخت آرامگاهی شایسته فردوسی، اطلاعرسانی شود و از مردم خواسته شد تا در این رویداد کمک کنند.
۱۳. تیمورتاش (دولتمرد ایرانی در عصر قاجار و پهلوی)، پیشنهاد بازسازی آرامگاه فردوسی را در مجلس پیشنهاد داد.
۱۴. کیخسرو شاهرخ مامور شد تا محل دقیق دفن فردوسی را پیدا کند، در آن زمان
محل دفن فردوسی در باغی با مالکیت «حاج میرزا محمدعلی قائممقام التولیه» بود.
مالک باغ، این باغ را به رضاشاه پیشکش کرد و رضاشاه هم باغ را برای ساخت مقبره به انجمن واگذار کرد.
بر روی دیوارهای آرامگاه فردوسی سنگ تراشه های باستانی نقش های سنگی برجسته از داستان های شاهنامه جلب توجه می کند
ایران ویو / kojaro