معبد راهبان پرنده ی شائولین

ما در این مطلب از پرشین وی قصد داریم شما را با راهبان معبد شائولین را
آشنا معبد راهبان پرنده ی شائولین که به تازگی توسط استودیوی معماری Mailītis طراحی و اجرا شده
جالب است بدانید کوهستان های این قسمت محل قرارگیری معابد شائولین هستند که جزو میراث ارزشمند
جهانی یونسکو محسوب می شوند در ادامه  عکس هایی از این معبد را خواهیم دید.

راهبان معبد شائولین

آن پیکر نارنجی رنگ شناور روی سازه ی عجیب و آینده گرا بر روی ارتفاعات کوه سونگشان در محدوده ی
روستایی هنان، چین بدون شک یک راهب است که البته با قدرت مطلق مراقبه نیز به پرواز درنیامده است! در
حقیقت یک فن غول پیکر زیر این راهب قرار گرفته که در بخش های داخلی این سازه پنهان شده است.
این یک تونل باد عمودی است همانی که چتربازها با آن تمرین می کنند.

معبد راهبان پرنده ی شائولین که به تازگی توسط استودیوی معماری Mailītis طراحی و اجرا شده در حقیقت یک آمفی
تئاتر با گنجایش ۲۳۰ صندلی است که راهبان شائولین می توانند در آن به صورت هفتگی میزبان برنامه هایی باشند.
معماران این معبد، ایده ی این تونل باد را نمایش تاریخ ذن و کونگ فو از طریق اجراهای هنرمندانه در
کنار ساختمان عجیب و جالب توجه آن می دانند.

راهبان معبد شائولین

کوهستان های این قسمت محل قرارگیری معابد شائولین هستند که جزو میراث ارزشمند جهانی یونسکو محسوب می شوند.
این کوه ها همچنین زادگاه ذن بودایی و هنرهای رزمی کنگ فو نیز می باشند.

خبر خوب این است که تونل باد این معبد نه تنها برای راهبان بلکه برای عموم قابل استفاده خواهد بود.

بیشتر بدانید از معبد شائولین، سرچشمه هنرهای رزمی شرقی

شب است. یک مرد نقابدار، بدون صدا از دیوار بالا می رود و وارد حیاط معبد می شود. محافظان و
پیشخدمت ها از هر دری بیرون می آیند و راه را بر شخص مزاحم می بندند. با وجود این مرد نقابدار تسلیم
ترس نمی شود و با سرعت حالت دفاعی می گیرد و با ضربات مشت و پا و همچنین فن های متوالی
پیچیده، با آن ها درگیر می شود. محافظان هیچ مجالی پیدا نمی کنند…

این صحنه ها در فیلم های کونگ فو متداول است. این گونه فیلم ها مقارن و همزمان با فیلم های
پر زد و خورد غربی (western) سال های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ است و قهرمان آن مانند فیلم های
«گاوچران های غربی»، با عملیات شگفت آور، تماشاچیان را مسحور می کنند.
به همین جهت ووشوکارها که غربی ها به نام کونگ فوکار آن ها را می شناسند، بسیار معروف و محبوب هستند.

راهبان معبد شائولین

کونگ فوی چینی ممکن است با آنچه که در فیلم ها دیده می شود به طور کامل تفاوت داشته باشد
ولی به همان اندازه، شگفت آور است. در دامنه کوه «سونگ شان» یک دوجین راهب متعلق به
معبد «شائولین» اعمال شگفت آوری را انجام می دهند که بدلکاران در فیلم ها به کمک وسایل
پیشرفته ی فنی، قادر به انجام آن هستند. راهب ها برروی سر خود می ایستند، گلوی آن ها وقتی
با تیغ تیز نیزه تماس پیدا می کند، کوچکترین خراشی برنمی دارد. آن ها در حالی که خود را حلق
آویز کرده اند، به راحتی تنفس می کنند. این هنرجویان، با یک ضربه کف دست تعدادی آجر را خرد
می کنند و با انگشتانشان سنگ را می شکنند و یا آتش را با زبانشان لمس می کنند.

راهب های معبد شائولین قادر به انجام بسیاری از حرکات رزمی به ظاهر غیرممکن، هستند.
اعمالی که با آنچه در فیلم ها نشان می دهند، تفاوت دارد. طی قرن ها آن ها باعث شهرت و بالا بردن اعتبار شائولین شدند، نامی که مترادف نام کونگ فوی چینی شد.

از بودایی تا فرقه چینی «چان»

کونگ فوی شائولین ریشه ای مذهبی دارد و پیروان آن بودایی هستند. بنابراین این سوال پیش می آید
که هنری که بر پایه ی حمله و اعمال خشونت آمیز پی ریزی شده، چگونه می تواند با عقاید
«بودیسم» که بر نیکخویی، مهربانی و بخشندگی تاکید می کرد و با نابودی و تخریب زندگی مخالف بود، همسویی داشته باشد.

از میان معابد و صومعه هایی که وجود دارد، معبد شائولین به خاطر هنرهای رزمی اش زبانزد است.
در حقیقت بسیاری از مذاهب موجود در دنیا، مخالف خشونت و اعمال های تهاجمی هستند
و پشتیبان فضایل نیک اخلاقی و انسانی و عدم خشونت می باشند، به استثانای شائولین بودایی. چرا؟

در حدود قرن پنجم یا چهارم قبل از میلاد مسیح، وقتی «کنفسیوس» و «لائوتسه» و عده دیگری
از متفکران چینی، عقاید خود را در فصل های بهار و پاییز برای پیروان خود تشریح می کردند،
«ساکیامویی» دین بودا را پایه ریزی کرد. دین بودایی در مخالفت با دین «برهمایی» که مختص
طبقه ی بالا و اشرافی هند بود، به وجود آمد.

راهبان معبد شائولین

دین بودایی از زهد، ریاضت کشی، عدم خشونت،
ترک دنیا و چشم پوشی از آن حمایت می کرد. در کتاب «چهار حقیقت مقدس» نظریه ی
«زندگی یعنی درد و رنج» را تحلیل و عوامل به وجود آورنده ی آن را تجزیه و تحلیل می کردند
و راه های رفع آن را به پیروان خود نشان می دهد. بودایی ها عقیده دارند که هر چیزی علت و اصولی دارد.

در قرن اول قبل از میلاد، بودیسم از هند به چین راه پیدا کرد ولی به دلیل اختلاف فرهنگ، پیشرفتی نکرد.
هرچند فرهنگ دو کشور هند و چین به علت نزدیکی آن ها، شباهت هایی به هم داشتند
ولی ارتباط آن ها به وسیله ی فلات تبت و کوه های هیمالیا از هم جدا شده بود.

این دو کشور از نظر نژاد، زبان، سنت ها، ساختار اجتماعی و طبیعت با هم تفاوت دارند.
دین بودایی که «هینایانا» وارد چین کرد، با شرایط آن کشور سازگار نبود و عامه مردم از
آن استقبال نکردند. شرایط کشور چین زمان حکومت فرقه «چان» بعد از ورود «بودهیدهارما» تغییر کرد.

«بودهیدهارما» راهب هندی، از اقیانوس (در منبع دیگر ذکر شده «بودهیدهارما» از کوه های هیمالیا عبور کرد)
گذرکرد و در سال ۵۲۷ وارد چین شد و در معبد شائولین واقع در کوه سونگ شان استقرار یافت.
در آن جا او از مکتب جدیدی از بودیسم (فرقه ی چان) برای مریدانش سخنرانی کرد.
این مکتب جدید از اساس و پایه با بودیسم هندی تفاوت داشت و به علت تشابه با سنت چینی،
مورد قبول آن ها قرار گرفت. فرقه ی چان از «تفکر و اندیشه» به حالت نشسته حمایت می کرد.

لست سکند / academyrazmi