آیا واقعا دخترک ژیمناستیک کار مقصر است!؟

انتشار تصاویر دختر ژیمناستیک کار ایرانی

انتشار تصاویر دختر ژیمناستیک کار , انتشار تصاویری از دخترک ژیمناستیک کار ایرانی
در ارمنستان که با پوششی نامناسب همراه بود، افکار عمومی را برانگیخته کرد.

رئیس فدراسیون ژیمناستیک در این باره گفته که یکی از کارمندان به تازگی اخراج شده
این فدراسیون، تصاویر را از گوشی پدر این دختر برداشته و با انتشار آن از فدراسیون انتقام گرفته است.

در این هفته یک بار دیگر ورودی دخترانی پسرنما را هم به استادیوم غدیر اهواز داشتیم،
اتفاقی که دارد تکراری می شود و در کنار اتفاق ژیمناستیک کار خردسال هر دو از یک ریشه برخاسته اند
اما نباید کنار هم بنشینند و یک نتیجه گیری را از آن ها داشته باشیم.

نقطه ی مشترک این قضایا این جاست که باید تکلیف بدن زنان و چگونگی حضور جسمانی آن ها در جامعه را مشخص کنیم.
هر دو ماجرا آمیخته با ورزش است یک جا زن به عنوان مرتکب و جای دیگر به عنوان تماشاچی.
در مورد اول زن خودِ سوژه است و در مورد دوم زن ناظر به سوژه، پس از قطعیت دور می شود
و اظهار نظر وتصمیم گیری درباره آن بی نهایت پیچیده و دشوار می شود.

مختصر که بخواهیم دو ماجرا را مرور کنیم به این نتیجه می رسیم که:

یکم؛ در مورد ژیمناستیک کار چون قانون شکنی شده، پس در هر صورت دخترک محکوم است.
این حرف ریشه دُگماتیسم ندارد و بوی خفقان نمی دهد، بلکه اتفاقا از مدرن ترین تزهای سیاسی نشات می گیرد.
به هر حال ما داریم در مورد کشوری مسلمان در خاورمیانه حرف می زنیم و قانون و محیط امری یکسان نیست
و بسته به زمان و مکان حالت های مختلف دارد. در ایران امروز رعایت حجاب عین احترام به قانون است
و داستان ژیمناستیک کار خردسال با هر نگاهی باید با احترام به قانون همراه باشد.

دختر ژیمناستیک کار ایرانی

ماجرای انتشار تصاویر دختر ژیمناستیک کار ایرانی

دوم؛ در مورد دختران تماشاچی فوتبال، نسبت بدن زنانه و اجتماع، نسبت یک تماشاچی است.
در این مورد حتی قانون هم به صراحت حرفی بر ممنوعیت و محدودیت ندارد.
این جا مساله حتی بیشتر از آن که آمیخته به مسائل شرعی و نگرش مذهبی باشد،
بیشتر درگیر عرف و نگاه غالب اجتماعی است. حضور زنان در استادیوم ها همین حالا هم در هر بازی اتفاق می افتد
(قاچاقی و یواشکی). اصولا دیر و زود دارد اما سوخت و سوز ندارد.
تمام فعالیت های کُند کننده این حضور هم صرفا از نگاه ناباور مردم نشات می گیرد.

نتیجه؛ این که چرا این دو اتفاق را کنار هم آوردیم، بیشتر از این لحاظ بود که نشان دهیم
ریشه‌ی مشترک دو اتفاق لزوما نباید منجر به نتیجه گیری مشترک شود،
بی حجابی چیزی است و تقاضای حضور در استادیوم چیز دیگری،
دلخوری هامان از روندهای اجتماعی غلط و کاستی ها نباید به مغلطه های کور تبدیل شود.

برترین ها