بهترین بازیگر شدن نوید محمدزاده در جشنواره لاس پالماس
نوید محمد زاده بازیگر سینما و تلویزیون ایرانی است . او متولد سال ۱۳۶۵ می باشد و تا کنون جوایز زیادی در جشنواره های داخلی و خارجی کسب کرده است .او ازدواج نکرده و مجرد است . پوشش و مدل موی خاص نوید محمدزاده در مراسم ها و جشنواره ها معمولا حواشی زیادی داشته است. . او در جشنواره جشنواره لاس پالماس جایزه بهترین بازیگر برای بازی در فیلم بدون تاریخ بدون امضا را به دست آورد.
نوید محمد زاده بازیگر
نوید محمدزاده بهترین بازیگر جشنواره لاس پالماس شد. این چهارمین جایزه بین المللی نوید محمدزاده
برای بازی در«بدون تاریخ بدون امضا»است. همچنین فیلم وحید جلیلوند بهترین فیلم مردمی این جشنواره شد.
نوید محمد زاده بهترین بازیگر جشنواره لاس پالماس
درباره فیلم بدون تاریخ، بدون امضا بیشتر بدانید
فیلم سینمایی بدون تاریخ، بدون امضا دومین ساختهی وحید جلیلوند، یکی از فیلمهای موفق در حال اکران این روزهاست
حید جلیلوند پس از اولین فیلمش با عنوان چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت، مجددا به سراغ ساخت
یک فیلم ایرانی با موضوع اجتماعی رفته است. «بدون تاریخ، بدون امضا» روایتگر تقابل دو طبقه از جامعه است
که به لحاظ جایگاه اقتصادی و فرهنگی تفاوت زیادی دارند و با یک تصادف به هم گره میخورند. گره افکنی
از جنس حادثهی تصادف را در بسیاری از فیلمها از جمله نمونههای معروفی همچون Amores Perros یا Crash دیدهایم
که ذات آن پیوند زدن سرنوشت شخصیتها و طیفهای مختلف با یکدیگر است. در واقع تصادف، قابلیت آن را دارد
که به عنوان حادثهی محرک یک فیلم باشد و بستری درگیر کننده را به همراه بیاورد. فیلم با پلانی در ماشین
دکتر کاوه نریمان (با بازی امیر آقایی) آغاز میشود که دوربین پشت سر او با جامپ کاتهای پیاپی مخاطب
را کنجکاوانه آماده به وقوع پیوستن حادثهی تصادف میکند. از همان ابتدا دوربین به کاوه نزدیک است چرا که مخاطب
باید با شخصیت او به خصوص بُعد درونی و وجدان کاریاش آشنا شود.
در سکانس تصادف او سعی میکند با موسی (با بازی نوید محمدزاده) و خانوادهاش نهایت همکاری را داشته باشد
و با آرامش روند صحنه را پیش میبرد. مخاطب در اولین دیدار با شخصیت موسی، خیلی زود بر جایگاه اجتماعی
او واقف میشود. خانوادهای چهار نفره سوار بر موتوری قرضی خبر از طبقهای پایین دست میدهد. در قاب بندیهای ابتدایی
نیز از جمله وقتی که امیر علی سوار ماشین کاوه میشود، در بک گراند قاب،
موسی را مشغول تعمیر موتور خود میبینیم که این تقابل را متبادر میسازد. همچنین زمان
ی که نریمان از موسی میخواهد تا همسرش سوار ماشین او شود با مخالفت موسی روبرو شده که این موضوع تعصب
و غیرت او دربارهی خانوادهاش را نشان میدهد. غیرتی که به عنوان خط قرمز او در ادامهی فیلم از آن استفاده میشود.
این سکانس دو سوال اساسی را مطرح میکند که در ادامهی فیلم قرار است به آنها پاسخ
داده شود. اینکه چرا کاوه اصرار دارد به پلیس زنگ نزنند و خودش خسارت را پرداخت کند و اینکه چرا موسی به توصیهی
کاوه گوش نکرده و پسربچهاش (به نام امیر علی) را به درمانگاه نمیبرد.
همچنین شاید بیراه نباشد که بگوییم شاهد شباهتهایی بین این فیلم و فیلم جدایی نادر از سیمین نیز هستیم.
از درگیری دو طبقهی ضعیف و بالادست جامعه گرفته تا پنهانکاری شخصیتها که تا پایان موجب شکل گیری تعلیق
فیلم میشود. سکانس بازسازی صحنهی درگیری موسی و مرغ فروش در حضور مامورین انتظامی نیز ما را به یاد
صحنهی بازسازی هل دادن راضیه به وسیلهی نادر میاندازد. هرچند که در پایان بندی دو فیلم تفاوتهایی می بینیم
از جمله اقدامی که کاوه انجام میدهد قهرمانانهتر از اقدام راضیه است
. از دیگر ایرادات فیلمنامه باید به مبهم بودن رابطهی کاوه و سایه، بدون کارکرد بودن
حضور مادر مریض او و کمرنگ بودن نقش هدیه تهرانی در پیشبرد فیلم اشاره کرد.
در کنار این ایرادات از بازی درخشان امیر آقایی که تا پایان حس عذاب وجدان شخصیت را به خوبی القا میکند و تلاش زیادی کرده
تا این نقش برای مخاطب باور پذیر شود، نمی توان گذشت. فیلمبرداری پیمان شادمانفر
مثل همیشه نقطه قوت فیلم است و رنگ بندیهای سرد نماها به خوبی فضای فیلم را ترسیم میکند. در پایان باید گفت فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا»
با تمام ایراداتش فیلمی انسانی و شریف است که صرفا به سیاهنمایی جامعهاش بسنده نمیکند
و پیشنهادی برای آن دارد. نه شخصیت دکتر سفید پوشش مطلقا سفید است و نه موسای سیاه پوشش مطلقا سیاه.
سینما دیلی و زومجی