بازی محلی جالب «دبلنا»
امروز می خواهیم با نحوه بازی کردن یک بازی فکری شما را آشنا کنیم. اگر شما هم علاقه مند به بازی های فکری و گروهی هستید شاید نام بازی دبلنا را شنیده ایم. برای انجام این بازی لوازمی نیازه که به راحتی می تونید تهیه شون کنید. با پرشین وی همراه باشید تا این بازی ها را به شما معرفی کنیم.
بازی دبلنا
هنوز کسی نمی داند اسم دقیقش « دبرنا » است یا « دبلنا » اما با این
وجود در شکل برگزاری اش اختلافی بین علمای فن نیست؛ هر کسی چهارتا کارت چهارخانه دارد که توی بعضی خانه
هایش اعدادی از یک تا ۹۹ نوشته شده.کیسه سفیدی هم هست که تویش مهره هایی در همین بازه وجود دارند.
در هر دور از بازی ، به هر کس چند کارت می رسد و یک نفر کیسه را دستش می
گیرد و شروع می کند به هم زدن مهره ها.بعد مثلا سه تا مهره را بیرون می کشد و عددش
را می خواند.اگر شماره مهره با شماره یکی از خانه های کسی یکی باشد، مهر به او داده می شود
تا روی همان خانه بگذارد.
معرفی بازی دبلنا
بقیه هم اگر این شماره را داشته باشند، باید با نخودی، لوبیایی چیزی پرش کنند.هر کسی خانه هایش را پر
کند، این دست را برده.بعدش کیسه دست به دست می چرخد و همین چرخه ادامه پیدا می کند.همانطور که ملاحظه
می فرمایید، دبلنا از معدود بازی هایی است که جرزنی در آن کاری را پیش نمی برد و همه
چیز به شانس و اقبال شما برمی گردد.به خاطر هنیم جماعت کثیری هستند که به اصل فلسفه بازی بودن
آن شک دارند و از خودشان می پرسند مگر بازی بی کلک و جرزنی هم وجوددارد؟
تاثیر بازی بر شخصیت کودکان بیشتر بدانید
معمولا پدر و مادرها علاوه بر لذت بردن از صحنه بازی کردن فرزندانشان، به آن به عنوان زنگ
تفریحی برای خودشان هم نگاه میکنند تا بتوانند کمی از شیطنت بچهها آسوده شوند و استراحت کنند.
اما شاید گاهی آنها یادشان برود که همین بازیها هستند که نقش بزرگی در پرورش شخصیت کودک دارند.
به همین دلیل ما در چند نکته تأثیر بازی کردن را بر سلامت روحی و شخصیت کودک برایتان آوردهایم.
گاهی بزرگترها در میان اتفاقات روزمره زندگی یادشان میرود که باید با کودکشان با توجه به سنش
رفتار کنند و ناخودآگاه از او توقع درک بیشتری دارند. اما باید یادتان باشد که برای کودکان فلسفه نگویید
و برایشان از قانون و ادب و آیین حرف نزنید. آنها را رها کنید تا کودکی کنند!
کودکی کردن، همان خندههای بلندی است که گاه کشیده و گاه بریده بریده از او در میآید.
کودکی کردن، همان گریه های بی بهانه و با بهانههای کوچک است. کودکی کردن،
در آوردن صداهای بلند نامفهوم و پیچیدن در کنج کنج خانه و بازیهای یکسره و ناتمام است.
کودک را رها کنید تا بازی کند؛ چه تنها، چه با برادر و خواهر خود. همچنین او را رها کنید
تا بازی کند با فرزندان فامیل و آشنایان، با فرزندان دوستانتان و یا با همسالان بیگانه.
شما اگر در پی نیازهای او مانند خانه و زندگی هستید او نیز به صورت غریزی در پی نیازهای خویش است.
روستایی ایران ـ نی نی سایت