پنج شنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳
درخواست تبلیغات

فریتس هابر شیمیدان و برنده جایزه نوبل چگونه زندگی کرد؟

اشتراک:
فریتس هابر شیمیدان و برنده جایزه نوبل چگونه زندگی کرد؟ مهارت های زندگی
فریتس هابر “جنگ در تقابل با تکنولوژی و رشد علم است.” این ادعا به راحتی قابل انکار است.درست از زمانی که در یونان از گلوله های آتش و کمان های دستی به عنوان آلات جنگ استفاده می شد تا امروز که عصر هواپیماهای بدون سرنشین است نظامیان همیشه از حامیان سرسخت پیشرفت علوم محسوب می […]

فریتس هابر

“جنگ در تقابل با تکنولوژی و رشد علم است.” این ادعا به راحتی قابل انکار است.
درست از زمانی که در یونان از گلوله های آتش و کمان های دستی به عنوان آلات جنگ استفاده می
شد تا امروز که عصر هواپیماهای بدون سرنشین است نظامیان همیشه از حامیان سرسخت پیشرفت علوم محسوب می شدند.

امروزه نام بسیاری از دانشمندان با ادوات جنگی گره خورده است.
به عنوان نمونه لوئیس فیشر ایالات متحده آمریکا را به بمب ناپالم مجهز کرد، اوپنهایمر و دیگر اعضای “پروژه منهتن”
با ساختن بمب هسته ای فاجعه هیروشیما و ناکازاکی را رقم زدنند و سر بارنز والیسT به عنوان سازنده “بمب
سنگر شکن” شناخته می شود.

 فریتس هابر شیمیدان و برنده جایزه نوبل چگونه زندگی کرد

بنابراین بسیاری از دانشمندان سهم تعیین کننده ای را در جنگ داشتند.
یکی از دانشمندانی که در ساخت سلاح های شیمیایی و گازهای سمی نقش برجسته ای داشت فریتس هابر بود.
او یکی از شیمیدانان آلمانی و برندهٔ جایزهٔ نوبل بود.

به نقل از روزنامه تلگراف، هابر در ۹ دسامبر سال ۱۸۶۸ بدنیا آمد.
توجهش بیشتر به الکتروشیمی بود.
در سال ۱۹۰۹ الکترودی بلورین ساخت که توسط آن (pH) اندازه گیری می‌شود .

در آغاز قرن بیستم بیشتر شیمیدانان می‌کوشیدند تا روشی کار آمد برای استفاده از نیتروژن هوا به مقیاس وسیع، به
دست آورند.
ترکیبات نیتروژن ماده اصلی کودها و مواد منفجره را تشکیل می‌دهد، ولی مهم‌ترین و عظیم‌ترین منبع این گونه ترکیبات در
دشت‌های “ازتی” صحرای شمالی شیلی بود .
بدیهی است، بر اثر دور بودن این ناحیه از مرکز صنعتی جهان، استفاده از آن مقرون به صرفه نبود.
از طرفی با توجه به اینکه چهار پنجم هوا را گاز ازت تشکیل داده و در واقع هوا ذخیره‌ای تمام
نشدنی از این ماده‌است، طبعا هر طریقه‌ای که برای تبدیل نیتروژن هوا به ترکیبات آن عرضه می‌شد مقرون به صرفه
بود.

فریتس هابر شیمیدان و برنده جایزه نوبل چگونه زندگی کرد

هابر مطالعاتی در خصوص امکان ترکیب نیتروژن و ئیدروژن، تحت فشار زیاد با استفاده از آهن به عنوان واکنش بار
به منظور تولید آمونیاک به عمل آورد که بسیار کار آمد بود.
هابر برای تهیه گاز آمونیاک، نیتروژن را از تقطیر جز به جز هوا بدست آورد.
زیرا بیش از ۷۸٫۹ حجم هوا را این گاز تشکیل داده‌است .
هابر گاز هیدروزن را از اثر بخار آب داغ بر زغال کک داغ به دست آورد.

او با توجه به دو طرفه بودن واکنش تهیه آمونیاک طبق اصل لوشاتلیه با پایین آوردن دما واکنش به سمت
چپ پیش می‌رود اما در دمای پایین سرعت واکنش بسیار پایین است.
با افزایش دما سرعت واکنش زیاد اما واکنش به سمت چپ می‌رود .
پس فشار را به ۳۵۰ اتمسفر رساند تا واکنش در جهت رفت پیشرفت کند و آمونیاک تولید شود.
همچنین عامل فشار بر دما غلبه کرده باعث شد آمونیاک بیشتر با سرعت زیاد تولید شود و از کاتالیزور مناسب
مانند گل آتش خور یا آلومین استفاده کرد(dot) هنگامی واکنش به تعادل رسید دما را پایین آورد تا گاز ها
با عمل میعان مایع شوند و چون پیوند میان آمونیاک قویتر بود زودتر مایع شد و او توانست آمونیاک مورد
نیاز را جدا کند.اما باز هم مقداری گاز نیتروژن و هیدروژن در محیط باقی مانده بود چون هابر آمونیاک را
جدا کرده بود این دو گاز با یکدیگر واکنش داده و آمونیاک تولید کردند.بدین وسیله او اولین بار گاز مهم
آمونیاک را در شرایط آزمایشگاهی تولید کرد.

هابر یکی از دانشمندان برجسته دوران مدرن بود.
او در این راه از کمک های کارل بوش شیمیدان آلمانی و بنیانگذار ای جی فاربن، بنیانگذار بزرگ ترین شرکت
شیمیایی بسیار استفاده کرد.
هدف هابر مقابله با پدیده خشکسالی بود با این حال به گفته عده ای از تحلیلگران او صدها سال پیش
نتایج اختراعش را پیش بینی کرده بود.
مطمئنا او اولین کسی بود که با استفاده از ذرات پراکنده در هوا توانست مخرب ترین سلاح کشتار جمعی را
بسازد.

 فریتس هابر شیمیدان و برنده جایزه نوبل چگونه زندگی کرد

کلارا ایمرواهر، همسر فریتس هابر نیز به مانند شوهرش شیمی دان بود.
او مدرک دکترای خویش را از دانشگاه برسلاو اخذ کرده بود.
کلارا برخلاف شوهرش بسیار صلح طلب بود.
او با نظر هابر مبنی بر این که گازهای سمی با دیگر ادوات کشنده تفاوتی ندارد به شدت مخالف کرده
و همیشه فعالیت های علمی شوهرش را به چالش می کشید و تلاش داشت تا سیر تحقیقات او را منحرف
کند اما نتوانست(dot) به همین دلیل روزی هفت تیرش را برداشت و خود کشی کرد.
۴۴ سال بعد هرمان پسر هابر اعتراف کرد که مادرش به دلیل رفتارهای پدرش دست به خودکشی زد.

هابر برنده جایزه نوبل بود.
کسانی که چنین جوایزی را به خود اختصاص می دهند مطمئنا باید نکته ای برجسته ای را در کارنامه خود
داشته باشند.
جالب است وب سایت نوبل در میان ۱۳۸۰ کلمه ای که برای توصیف زندگی نامه هابر به کار برده تنها
در یک عبارت به ساخت گاز شیمیایی توسط برنده جایزه صلح نوبل اشاره کرده بود.
مراسم اهدای جایزه به هابر در استکهلم توسط بسیاری از دیپلمات ها و دانشمندان برجسته تحریم شد.
آنها منکر استعدادش نبودند اما به عقیده مخالفان، هابر حق انتخاب داشت(dot) اما بدترین راه را انتخاب کرد، راهی که
بسیاری از مردم با آن مخالفند.
اهدای جایزه به فردی با سابقه ننگین سنت خطرناکی است.
مطمئنا آلفرد نوبل نیز با اهدای جایزه به کسی که مخترع خطرناک ترین گاز سمی بود، مخالفت می کرد.

هابر هیچ کاری برای ارتقای سطح زندگی مردم نکرد پس بهتر است بگوییم او نوبل گرفت چون صرفا یک نابغه
بود.

تدبیر

گردآوری:
اخبار مرتبط:
فیلم پرشین وی
آرون گروپ
مهارت های زندگی
بیشتر >
آرون گروپس