آشنایی با داروی آلبومین از دسته داروهای خون ساز

آلبومین از پروتئین های محلول در آب است که در خون انسان وجود دارد .این دارو به چند شکل وجود دارد .
یکی به صورت سرم است که این دارو به صورت سرم وارد بدن انسان می شود .نوع دیگر آن در آزمایشگاه ها وجود دارد .
بد نیست بدانید که سفیده تخم مرغ هم سرشار از آلبومین می باشد . کاربرد آلبومین در بدن برای حمل,
اسیدهای چرب آزاد است .

آلبومین

محلول‌های حاوی این دارو در درمان فوری کمی حجم خون همراه یا بدون شوک، کمی پروتئین خون، در بمیارانی که دچار,
سوختگی‌های شدید شده‌اند، به منظور حفظ حجم پلاسما و غلظت پروتئین و جلوگیری از غلیظ شدن خون،
به عنوان داروی کمکی برای رقیق نمودن خون در اعمال جراحی بای رقیق پس قلبی- عروقی ,

و همچنین برای کنترل خیز در نفروز حاد یا سندرم حاد نفروتیک در بیمارانی که به درمان پاسخ نمی‌دهند،
به عنوان داروی کمکی در درمان سندرم زجر تنفسی در بزرگسالان و نیز در درمان کمکی پانکراتیک یا عفونت‌های,
داخل حفره شکم مصرف می شود.

آشنایی با داروی آلبومین

محلول غلیظ این دارو به صورت کمکی در درمان بیماران تحت همودیالیز و نارسایی حاد کبدی و زیادی بیلی‌روبین خون ,
نوزادان مصرف می شود.

مکانیسم اثر

این دارو یک تنظیم کننده مهم حجم خون در گردش است و ۸۰-۷۰ درصد فشار انکوتیک کلوئید پلاسما را ایجاد می‌کند.
انفوزیون محلول ۵ در صد آلبومین از نظر ایجاد فشار انکوتیک معادل با حجم مساوی از پلاسما است و حجم خون را,
به میزان تقریباً برابر با حجم این دارو انفوزیون شده افزایش موقت حجم خون می‌شود که منجر به ,
کاهش غلظت و ویسکوزیته خون می‌شود.

مدت زمان برای دفع داروی آلبومین

فارماکوکینتیک

نیمه عمر دفع دارو ۲۰-۱۵ روز است. رقیق شدن خون ناشی از مصرف این فرآورده طی چند دقیقه بروز می‌کند.
طول اثر دارو به حجم اولیه خون بستگی دارد. اگر حجم خون کاهش یافته باشد، افزایش حجم به مدت,
چند ساعت باقی می‌ماند.

در بیمارانی که حجم خون آنها طبیعی است، اثر دارو به مدت کمتری باقی خواهد ماند. این دارو در سرتاسر آب ,
خارج سلولی توزیع می یابد. بیش از ۶۰% آن در بخش مایع خارج سلولی قرار می‌گیرد.

منع مصرف

این دارو در کم خونی شدید، نارسایی قلبی، زیادی حجم خون و خیز ریوی نباید مصرف شود.

عوارض جانبی

نارسایی احتقانی قلب، کاهش قابلیت انقباضی عضله قلب، خیز ریوی و احتباس آب و املاح با مصرف این دارو گزارش ,
شده است.

تداخلات دارویی

هیچ گونه تداخل قابل توجهی با داروها ندارد.

موارد مورد مصرف آلبومین

هشدار ها

۱- سرعت انفوزیون محلول حاوی ـآلبومین باید ml / min 2-1 باشد. با وجود این، سرعت انفوزیون و حجم تام این دارو ,
مورد نیاز باید بر اساس پاسخ همودینامیک بیمار تعیین می‌شود.

۲- آلبومین با وراپامیل هیدروکلراید، محلول‌های حاوی الکل، محلول‌های اسید آمینه و چربی امولسیونه ناسازگاری دارد.
۳- انفوزیون حجم‌های بسیار زیاد رقیق شده ممکن است منجر به کاهش سدیم خون شود.

توصیه های در زمان مصرف آلبومین

توصیه های دارویی

۱- محلول‌های حاوی آلبومین را می توان بدون در نظر گرفتن گروه خونی، به بیماران تزریق نمود.
۲- محلول‌ حاوی آلبومین را می توان بدون رقیق نمودن یا پس از رقیق کردن با محلول تزریقی کلرور سدیم ۹/۰ درصد,
یا محلول تزریقی دکستروز ۵ درصد مصرف نمود. نباید از آب استریل برای تزریق برای این منظور استفاده نمود،

زیرا منجر به کاهش متعاقب در اسمولاریته و در نتیجه افزایش بروز خطر همولیز کشنده و نارسائی حاد کلیوی می‌شود،
به ویژه اگر حجم‌های بسیار زیاد از محلول رقیق شده در پلاسما فرزیز استفاده شود.

بیشتر بدانید علت وجود آلبومین در ادرار و روش تشخیص آن

آلبومین نوعی پروتئین است که در خون یافت می شود. آلبومین به ساختن عضله کمک می کند، بافت را بازسازی می کند,
و با عفونت مبارزه می کند. اما آلبومین باید در خون باشد نه ادرار. هنگامی که آلبومین یا پروتئین در ادرار یافت شوند،
به آن آلبومینوری یا پروتئینوری گویند.

عوارض مصرف آلبومین

یکی از کارهای اصلی کلیه این است که خون را تصفیه کند. کلیه­ ها چیزهایی مانند پروتئین، که بدن شما ,
به آن نیاز دارد در خون نگه می دارند. کلیه­ ها همچنین چیزهایی را که بدن شما به آن احتیاجی ندارد,
مانند مواد زائد و آب اضافی را دفع می کند.

اگر کلیه ها سالم باشند، نباید مقدار زیادی پروتئین در ادرار داشته باشید و یا حتی ممکن است، مقدار بسیار کمی,
پروتئین در ادرار شما باشد. اما اگر شما بیماری کلیه داشته باشید، پروتئین می تواند از کلیه ها عبور کرده ,
و در ادرار ظاهر شود.

نحوه آگاهی از وجود پروتئین در ادرار

با آزمایش ادرار می­توان از وجود پروتئین در ادرار آگاه شد. با آزمایش ACR می­توان فهمید که چه میزان آلبومین یا همان,
پروتئین در ادرار شما وجود دارد. مقدار طبیعی آلبومین در ادرار کمتر از ۳۰ mg/g است.

وجود آلبومین بیشتر از این مقدار ممکن است به دلیل بیماری کلیوی باشد، حتی اگر GFR شما از ۶۰ بیشتر باشد.
متخصص کلیه با توجه به نتایج آزمایش شما، شدت بیماری کلیوی شما را تشخیص می­دهد,
و با توجه به آن به درمان شما می ­پردازد.

دارویاب