آداب مهمان نوازی در اسلام / حریم مهمان تا چند روز است ؟

مهمان نوازی از صفات و اخلاق پسندیده از نظر اسلام است که اجر بسیار زیادی دارد و همواره امامان و پیامبرانمان به آن تاکید داشته اند.مهمان نوازی دارای یک سری اصول و آیین است. درباره آداب مهمان نوازی درباره پرشین وی بخوانید.

 آداب مهمان نوازی

امیرالمؤمنین (علیه­ السلام) می فرماید: لذت کریمان در اطعام طعام است و لذت انسان های لئیم و فرومایه در خوردن غذا است.«لذه الکرام فی الإطعام و لذه اللئام فی الطعام».[۱]برکت های مهمان پیامبر اکرم (صلی الله علیهو آله) می فرماید: «وقتی مهمان وارد خانه ای می شود، به همراه او، رزقش هم از آسمان فرو میآید.وقتی مشغول غذا خوردن شد، خداوند متعال، گناهان اهل خانه را می بخشد».

«إِنَّ الضَّیْفَ إِذَا جَاءَ فَنَزَلَ بِالْقَوْمِ جَاءَبِرِزْقِهِ مَعَهُ مِنَ السَّمَاءِ فَإِذَا أَکَلَ غَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ بِنُزُولِهِ عَلَیْهِمْ».[۲]پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «هیچمهمانی وارد خانه ای نمی شود، مگر آن که رزقش را به همراه خواهد آورد».«مَا مِنْ ضَیْفٍ حَلَّ بِقَوْمٍ إِلَّاوَ رِزْقُهُ فِی حَجْرِهِ».[۳]پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «وقتی خداوند اراده کند که به بنده ای خیر عنایت کند، هدیه ای را به سوی او می فرستد».مردم سؤال کردند: «آن هدیه چیست؟!»

حریم مهمان تا چند روز است ؟

حضرت فرمود: «مهمان! بارزقش وارد می شود و با رفتنش، گناهان اهل خانه را می برد»«أَنَّهُ قَالَ إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَیْراًأَهْدَى لَهُمْ هَدِیَّهً قَالُوا وَ مَا تِلْکَ الْهَدِیَّهُ قَالَ الضَّیْفُ یَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَ یَرْتَحِلُ بِذُنُوبِ أَهْلِ الْبَیْتِ».[۴]مهمان نوازی در اسلامپیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «هر خانه ای که مهمان وارد آن نشود، ملائکۀ خداوند هموارد آن نمی شود».«کُلُّ بَیْتٍ لَا یَدْخُلُ فِیهِ الضَّیْفُ لَا یَدْخُلُهُ الْمَلَائِکَهُ.[۵]

مهمان‌نوازی و پذیرایی

آداب میزبانی و مهمانی

پذیرایی از مهمان امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «وقتی برادرت بر تو وارد شد، غذایی پیش روی او بگذار.اگر غذا نداشتی، جرعه آبی برای وی بیاور و اگر نخورد، اورا دعوت به وضو کن»«إِذَا دَخَلَ عَلَیْکَ أَخُوکَ فَاعْرِضْ عَلَیْهِ الطَّعَامَ فَإِنْ لَمْ یَأْکُلْ فَاعْرِضْ عَلَیْهِ الْمَاءَ فَإِنْ لَمْ یَشْرَبْفَاعْرِضْ عَلَیْهِ الْوَضُوءَ.[۶]ارزش غذا دادن به دیگرانامام جعفر صادق (علیه السلام) می فرماید: «کسی که گرسنگی مؤمنی را برطرف کند،خداوند متعال سفره ای در بهشت برای وی می گستراند.

سفره ای که به گستردگی همه جن و انس است.» «مَنْأَشْبَعَ جَوْعَهَ مُؤْمِنٍ وَضَعَ اللَّهُ لَهُ مَائِدَهً فِی الْجَنَّهِ یَصْدُرُ عَنْهَا الثَّقَلَانِ جَمِیعاً.[۷]امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «کسی که سه نفر از مؤمنین را اطعام کند، خداوند متعال در سه باغ از ملکوت آسمان ها او را اطعام نماید:“باغ فردوس“، “باغ بهشت عدن“ و “باغ طوبی“.طوبی درختی است در بهشت عدن و خداوند با دوست (رحمت) خود آنرا کاسته است».

درباره آداب مهمان نوازی در اسلام

مَنْ أَطْعَمَ ثَلَاثَ نَفَرٍ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَطْعَمَهُ اللَّهُ مِنْ ثَلَاثِ جِنَانِ مَلَکُوتِ السَّمَاءِ: الْفِرْدَوْسِ وَ جَنَّهِ عَدْنٍ وَطُوبَى وَ هِیَ شَجَرَهٌ مِنْ جَنَّهِ عَدْنٍ غَرَسَهَا رَبِّی بِیَدِهِ.[۸]امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «کسی که برادرش رادر راه خداوند اطعام کند، اجر او همانند کسی است که ” فِئَاماً” از مردم را اطعام کرده باشد.سؤال شد:«منظور از “فئام” چیست؟ حضرت فرمود: «یکصد هزار نفر از مردم».مَنْ أَطْعَمَ أَخَاهُ فِی اللَّهِ کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُمَنْ أَطْعَمَ فِئَاماً مِنَ النَّاسِ قُلْتُ مَا الْفِئَامُ قَالَ مِائَهُ أَلْفٍ مِنَ النَّاسِ.

[۹]امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «کسی کهگرسنه ای را اطعام کند، خداوند متعال، نهری در بهشت برای وی جاری می سازد».«مَنْ أَشْبَعَ جَائِعاً أَجْرَى اللَّهُ لَهُنَهَراً فِی الْجَنَّهِ».[۱۰]امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «همانا از دوست داشتنی ترین اعمال نزد خدای یکتا، “سیر کردن مؤمنیاز گرسنگی“ یا “برطرف گردن غم و اندوه وی“ و یا “پرداخت دیون و بدهی او“ می باشد.«مِنْ أَحَبِّ الْأَعْمَالِإِلَى اللَّهِ إِشْبَاعُ جَوْعَهِ الْمُؤْمِنِ أَوْ تَنْفِیسُ کُرْبَتِهِ أَوْ قَضَاءُ دَیْنِهِ».

استقبال از مهمان

مهمان نوازی در اسلام

[۱۱]امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «کسی که مسلمانی رااطعام کند تا اینکه سیر گردد، احدی از مخلوقات بجز خدای رب العالمین، اجر و پاداش او را نمی داند.نهملک مقربی و نه نبی مرسلی!».سپس امام فرمود: «از جمله اموری که موجب بهشت و مغفرت الهی می گردند: اطعام طعام، در هنگامۀ گرسنگی است.»آن گاه، این آیه را تلاوت فرمود: «أَوْ إِطْعامٌ فی‏ یَوْمٍ ذی مَسْغَبَهٍ * یَتیماً ذا مَقْرَبَهٍ * أَوْ مِسْکیناًذا مَتْرَبَهٍ»[

۱۲]؛ « یا غذا دادن در روز گرسنگى..* یتیمى از خویشاوندان * یا مستمندى خاک‏نشین را»«مَنْ أَطْعَمَ مُسْلِماً حَتَّى یُشْبِعَهُ لَمْ یَدْرِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِ اللَّهِ مَالَهُ مِنَ الْأَجْرِ فِی الْآخِرَهِ لَا مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ إِلَّا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ثُمَّ قَالَ مِنْ مُوجِبَاتِالْجَنَّهِ وَ الْمَغْفِرَهِ إِطْعَامُ الطَّعَامِ السَّغْبَانَ ثُمَّ تَلَا قَوْلَ اللَّهِ تَعَالَى أَوْ إِطْعامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَهٍ یَتِیماً ذا مَقْرَبَهٍأَوْ مِسْکِیناً ذا مَتْرَبَهٍ ثُمَّ کانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا».

هم اندیشی دینی  –  هدایتگر