إهداء خون در بعضی اوقات واجب است

إهداء خون

در روابط اجتماعی، کسانی بر دلها حکومت می کنند که دلشان را خانه مهر و محبت مردم
کرده باشند.و بر عکس آنان که خود را از همه بیشتر می‌پسندند و خود را بیش از همه دوست دارند
و آسایش و راحتی خود را بر دیگران دوست دارند و آسایش خود را بر هر چیزی مقدم می‌دارند در
پیشگاه خدا و مردم جایگاهی ندارند.

یکی از اخلاق‌های زیبای اجتماعی ما ایرانیان این هست که هرگاه می بینیم که هم‌نوعان ما به کمک احتیاج دارند
بدون هیچ چشم داشتی به آنها کمک می‌کنیم.این حس همدوستی ما شهره عالم گشته است و بر بالای سازمان ملل
شعر زیبای سعدی نگاشته شده است: بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد
آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی.

گاهی در هنگام عبور از مقابل یک مرکر إهدای خون، پیامی پخش می‌شود، آنانی که درد همنوع خویش را دارند
ناخودآگاه برجای خویش میخکوب می‌شوند.هموطن عزیز هم اکنون به بعضی از گروه‌های خونی نیاز مبرم دارییم در این عمل خداپسندانه
شرکت کنید!.

یک سوال که شاید برای هر انسان متدین و همنوع دوستی پیش بیاید این است که وقتی نجات جان مسلمان
واجب است آیا بر ما نیز واجب است که از خون خود مقداری را إهدا کنیم تا جان برادر یا
خواهر دینی را نجات دهیم یا نه؟ برای یافتن این پرسش استفتایی یکی مراجع معظم تقلید را ارائه می‌دهیم:با توجه
به هشدار اخیر مسولین در رابطه با کمبود خون، نظر شما در مورد وجوب اهدای خون چیست؟ حضرت ایت الله
مکارم : در صورتی که اهدای خون باعث نجات انسانی شود و بدون آن از دست برود و ضرری برای
اهدا کننده نداشته باشد واجب کفایی است.[۱]

جنبش