اظهار پشیمانی در قیامت فایده ای دارد؟

از نام های دیگر قیامت یوم الحسره می باشد . و این به معنای پشیمونی و اندوهی می باشد که نتیجه از دست دادن فرصت های زندگی است. قیامت روزی است که خداوند به محاسبه ی اعمال دنیوی افراد حسابرسی میکند و همه ی انسان ها بر اساس اعمالی که انجام داده اند چهره شان نمایش داده میشود. این روز ، روز تأسف و دریغ و افسوس می باشد. عوامل پشیمانی در قیامت را در پرشین وی ببینید.
عوامل پشیمانی در قیامت
در قیامت هیچ کس به درد هیچ کس نخواهد خورد، در آنجا هر کس خودش تنها با اعمال خود میماند و شفاعت نیز در هر حالتی پذیرفته نیست!«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ کَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْیَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ»:اى کسانى که کافر شدهاید، امروز عذر نیاورید، در واقع به آنچه مى کردید کیفر مى یابید.در قیامت هر کس دعا کند مستجاب نمی شود؛ «وَ اتَّقُوا یَوْماً لا تَجْزی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْئاً وَلا یُقْبَلُ مِنْها شَفاعَهٌ وَ لا یُوْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ».
در سوره روم آیه ۵۷ نیز می فرماید : «فَیَوْمَئِذٍ لا یَنْفَعُ الَّذینَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ وَ لا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ».عده ای روز قیامت لب به عذرخواهی برمی دارند اما باید بدانیم که عذرخواهی در روز قیامت سود و فایده ای نخواهد داشتهر چند که عذرخواهی واقعی و با نیت اخلاص و خلوص باشد؛ زیرا در قیامت چشمان همگان به حقیقت چنانکه باید و شاید روشن می شود و هیچ مطلب پوشیده ای باقی نمی ماند.
در آن حالت که مجرمان، منافقان، کافران، مستکبران و ظالمان با عذاب های الهی رو به رو می شوند از خداوند می خواهند که عذر ایشان را بپذیردولی خداوند بیان می کند که قیامت جای عذر خواهی نیست.(توبه آیات ۶۴ و ۶۶ و جاثیه آیات ۳۴ و۳۵ و نیز روم آیه ۵۷ و غافر آیه ۵۲ و ۱۱ و ۱۲)قیامت جای عذرخواهی نیست!روزى خواهد آمد که خداىمتعال به مجرمین بفرماید: «وَلَا یُۆْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ: و آنها را اذن (سخن) گفتن نمىدهند، پس عذر نتوانند آورد (زیراکه عذر ندارند)».(مرسلات: ۳۶)
در قیامت، به ما اجازهى عذرخواهى نخواهند داد، به مجرمین اجازه نمىدهند که زبان به عذرخواهى باز کنند؛ آنجا جاى عذر خواهى نیست.این جا که میدان هست و اجازه داده شده است، این جا که عذر خواهى براى ما درجه مى آفریند،گناهان را مى شوید و ما را پاک و نورانى مى کند، از خداى متعال عذر خواهى کنیم.اینجا که فرصت هست، لطف خدا و نگاه محبّت الهى را متوجّه و شامل حال خود کنیم.«فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ»؛ (بقره: ۱۵۲)مرا به یاد آورید، تا من شما را به یاد آورم.
در همان لحظهاى که شما دلتان را متوجّه خداى متعال و خدا را در دل خودتان حاضر مى کنید و به یاد خدا مى افتید، خداى متعال در همان لحظه، چشم لطف و مهر و عطوفتش متوجّه شماست؛دست لطف و بذل و بخشش او به سوى شما دراز است.خدا را به یاد خودمان بیندازیم، و الّا روزى خواهد رسید که خطاب الهى به سمت گناهکاران مىآید که «… إِنَّا نَسِینَاکُمْ…»؛ (سجده: ۱۴) ما شما را فراموش کردیم، ما شما را به دست فراموشى سپردهایم، بروید! عرصهى قیامت این گونهاست.
تبیان