تاثیر نماز بر سلامتی بدن انسان-فشار خون

افزایش فشار خون یکی از شایعترین دلایل مراجعه به پزشک در سرتاسر دنیاست.بعنوان مثال یکی از جدیدترین آمارها ، در
ایالات متحده آمریکا ، شایعترین بیماریی که افراد را ناگزیر به استفاده از دارو ، می کند افزایش فشار خون
ذکر کرده است ، به علت عوارض خطرناک و متعددی که این بیماری در بسیاری از اعضای بدن از جمله
قلب و مغز و کلیه و چشم و..دارد ، سعی و اهتمام فراوانی در دانش پزشکی برای پیشگیری و کنترل این بیماری در پیش گرفته شده است.

در تمامی منابع معتبر علمی ، برای پیشگیری از ابتلا به افزایش فشار خون و همچنین کنترل تعداد زیادی از
بیماران که افزایش فشار خونی در حد خفیف یا متوسط دارند ، رعایت برخی اصول و استفاده از درمانهای غیر
دارویی توصیه می شود.درمانهای غیر دارویی ضمن آن که هزینه چندانی را بر بیمار تحمیل نمی کنند در پایین آوردن
فشار خون و ممانعت از بروز و پیشرفت آن موثرند.

از جمله چهار درمان اولیه و بسیار مهم غیر دارویی که در منابع جدید علمی برای کنترل فشار خون مورد
توجه قرار می گیرند ،

عبارتند از :

۱٫کاهش دادن اضطراب و استرس ها

۲٫کاهش یا عدم مصرف الکل

۳٫کم کردن وزن

۴٫انجام
ورزش های سبک بطور منظم در شبانه روز.

اما با توجه به نقش بسیار مهمی که نمازهای واجب یومیه ، در ایمن کردن انسان در مقابل استرس ها
و مشکلات گوناگون زندگی ایفا می کنند ( از جمله تاثیر نماز بر اضطراب که در شماره های بعدی مورد
توجه قرار خواهد گرفت ) و نیز با توجه به الزامی که نماز به شخص نمازگزار مبنی بر عدم مصرف
مشروبات الکلی می دهد ، می توان این امر را قدم موثری در پیشگیری و کنترل فشار خون تلقی کرد.

از طرفی نماز با حرکات موزون و قیام و قعود و رکوع و سجود منظمی توأم است که قابل مقایسه
کامل با یک نرمش سبک روزانه مشابه آنچه که در درمانهای غیر دارویی فشار خون توصیه می شود ، می
باشد.

همچنین اگر به یاد آوریم که مسلمان نماز گزار رو به قبله مکتبی نماز می خواند که خدای آن مکتب
از پر خوری و شمکبارگی بیزار است و مثلا ” عالمان فربه و چاق را دشمن می انگارد متوجه خواهیم
شد که هر چهار درمان غیر دارویی مذکور ، برای کنترل و پیشگیری افزایش فشار خون ، در ورای احکام
نورانی نماز نهفته است.

هر چند که ما در ادامه مباحث ۴۰ نکته پزشکی پیرامون نماز ، اشارات دیگری در این مورد خواهیم داشت
و فی المثل پیرامون تاثیر نماز بر احساس امنیت روانی سخن خواهیم گفت.

دلگرم