حکم استفاده از طلای سفید برای مردان

همانطورکه میدانید انگشتر و دستبند و ساعت و گردنبند جزو جواهرات محسوب میشود. بسیاری از اقایان و خانم ها در استفاده از این جواهرات بسیار مشتاق هستند ولی دین اسلام استفاده از جواهرات طلا را برای اقایان حرام کرده است و مردان مجاز به استفاده ی ان ها نیستند. نظرات مراجع در و حکم طلای سفید برای مردان را در پرشین وی ببینید.

طلای سفید برای مردان

برای مردها، استفاده از طلای سفید و پلاتین اشکال دارد یا نه؟پاسخ: به نظر امام خمینی براى مردان پلاتین و طلاى سفید اشکال ندارد؛ مگر آن که طلای سفید همان طلاى زرد باشد و با مخلوط کردن تغییر رنگ داده باشد‌.(۱)به نظر آیت الله خامنه ای اگر چیزى که طلاى سفید نامیده مى‌شود، همان طلاى زرد است که بر اثر مخلوط کردن ماده‌اى رنگ آن سفید شده، حرام است؛ ولى اگرعنصر طلا در آن به قدرى کم است که عرفاً به آن طلا نمى‌گویند؛ مانع ندارد و پلاتین نیز اشکالندارد.(۲)

استفاده از طلای سفید برای آقایان

حکم استفاده از پلاتین و طلاى سفید برای مردان

به نظر آیت الله مکارم پلاتین و طلاى سفید- طبق شهادت اهل خبره- دو چیز است پلاتین فلزى است و طلاى سفید فلز دیگر، دوّمى حرام است و اوّلى حرام نیست؛ هر چند بعضى بدون توجّه، پلاتین را طلاىسفید مى‌دانند.(۳)به نظر آیت الله گلپایگانی استعمال طلا چه سفید باشد و چه زرد و یا سرخ، بعنوان زینت براىمردان حرام است، ولى پلاتین فلز دیگرى است و اشکال ندارد.(۴)و به نظر آیت الله تبریزی استفاده از پلاتین براى مردان مانعى ندارد، و نماز خواندن با آن جایز است.(۵)و به نظر آیت الله فاضل، ظاهرا پلاتین غیر از طلاىر سفید است؛ لذا پلاتین براى مردان حلال است، اگر چه طلاى سفید حرام است.

زیورآلات طلا برای مردان

(۶)به نظر آیت الله صافی، طلای سفیدحرام و پلاتین اشکال ندارد.(۷)و به نظر آیت الله بهجت پلاتین غیر از ماده‌ى طلا است؛ لذا براى مرد حلالاست و نماز با آن هم اشکال ندارد؛ ولى طلاى سفید حرام و نماز با آن هم باطل است.(۸)پی نوشت:۱٫امام خمینی استفتائات، ج ۱، س۵۰ و۵۱ از لباس نمازگزار.۲٫آیت الله خامنه¬ای، اجوبه الاستفتائات، س ۴۴۳٫۳٫

آیت الله مکارم شیرازی، استفتائات، ج۱، س۱۱۸٫۴٫آیت الله گلپایگانی، مجمع المسائل، ج۴، س ۲۴۸٫۵٫آیت الله تبریزی، استفتائات، ج ۱، س ۴۵۰۶٫آیت الله فاضل لنکرانی، جامع المسائل، ج۱، س ۹۶۹٫۷٫آیت الله بهجت، استفتائات، ج۲، س ۱۶۱۲٫۸٫آیت الله صافی، جامع الاحکام، ج۲، س ۱۷۳۷و ۱۷۳۹٫

رجا