نامههایی که کوفیان به امام حسین (ع) نوشتند
بعد از مرگ معاویه و به خلافت رسیدن یزید مردم کوفه که موقعیت خود را در خطر دیدند تصمیم گرفتند نامه ای برای امام حسین و بنویسند که مضمون ان یاری رساندن امام به مردم کوفه است . امام حسین که در ان زمان در مکه بودند و نامه های زیادی برای ایشان فرستاده میشد تصمیم گرفتند به یاری ان ها به پاخیزد که در اخر مردم کوفیان که خود را تنها میدند و دست یاری میخواستند خیانت کردند و منجر به شهادت امام شدند .مضمون نامههای کوفیان را در پرشین وی ببینید.
نامههای کوفیان
در دهم تا چهاردهم ماه مبارک رمضان سیل نامه های کوفیان به سمت امام حسین (ع ) سرازیرشد.کوفیان در صدد دعوت ایشان به کوفه بودند.متن نامه هایی که بزرگان کوفه و به دنبال آن مردمعادی به سمت امام حسین روانه کردند همگی داری یک مضمون هستند که امام را به کوفه دعوتمیکنند وقتی خبر هلاکت معاویه به مردم کوفه رسید در مورد یزید به تردید افتادند و احساس خطر نمودند.در این هنگام آنها باخبر شدند که امام حسین (ع) از بیعت با یزید خودداری کرده و به مکه رفته است.از اینرو، شیعیان در کوفه در منزل سلیمان بن صرد خزاعی گرد آمدند و درباره هلاکت معاویه سخن گفتند و خدارا به این خاطر سپاس گفتند.
آنگاه سلیمان بن صرد گفت معاویه به هلاکت رسید و حسین (ع) از بیعت کردن با آن قوم خودداری نمودو به مکه رفت و شما شیعیان او و شیعیان پدرش هستید؛ پس چنانچه از خود یقین دارید که اورا یاری میدهید و با دشمنانش مبارزه میکنید، او را خبر کنید؛ و اگر از شکست و ضعف ترس دارید،این مرد را فریب ندهید و جانش را به خطر نیندازیدآنان گفتند: بلکه با دشمنش میجنگیم و خود رافدای او میکنیم.سپس به امام حسین نامه نوشتند بِسْمِ اللَّهِالرَّحْمنِ الرَّحِیمِ للحسین بن علی علیه السلام من سلیمان بن صرد و المسیب بن نجبه و رفاعه بن شداد البجلی و حبیب بن مظاهر و شیعته المؤمنین و المسلمین منأهل الکوفه سلام علیک فإنا نحمد إلیک الله الذی لا إله إلا هو أما بعد فالحمد الله الذی قصم عدوکالجبار العنید الذی انتزى على هذه الأمه فابتزها أمرها و غصبها فیئها و تأمر علیها بغیر رضى منها ثم قتلخیارها و استبقى شرارها و جعل مال الله دوله بین جبابرتها و أغنیائها فبعدا له کَما بَعِدَتْ ثَمُودُ إنه لیسعلینا إمام فأقبل لعل الله أن یجمعنا بک على الحق و النعمان بن بشیر فی قصر الإماره لسنا نجتمع معهفی جمعه و لا نخرج معه.
إلى عید و لو قد بلغنا أنک قد أقبلت إلینا أخرجناه حتى نلحقه بالشامإن شاء الله.«بسمالله الرحمن الرحیم به حسین بن علی علیهماالسلام از سلیمان بن صرد، مسیب بن نجبه، رفاعه بن شداد،حبیب بن مظاهر و شیعیان او از مؤمنان و مسلمانان کوفه.درود بر تو و ما با تو سپاس میگوییم خداییرا که جز او خدایی نیست.امّا بعد، سپاس خدایی را که دشمن ستمکار و سرکش تو را در هم شکست،آنکه بر این امّت حمله کرد و خلافت را به یغما برد و اموال امّت را غصب کرد و بدونرضایت آنها فرمانروایی آنها را به دست گرفت، آنگاه نیکان آنها را کشت و اشرار را ابقا کرد و مالخدا را میان ستمکاران و ثروتمندان قرار داد.پس دور باد از رحمت خداوند همچنان که قوم ثمود از رحمت خداوند
دور ماندند.همانا امامی بر ما نیست
تعداد نامههای کوفیان به امام حسین
، پس به سوی ما بیا شاید که خداوند ما را بهوسیله تو بر حق گردآورد و نعمان بن بشیر در کاخ امارت است و ما نه در جمعهها با او نماز میخوانیم و نهدر عید با او بیرون میرویم؛ و هرگاه به ما خبر رسد که تو به سوی ما آمدهای، ما اورا از شهر بیرون میکنیم تا اینکه او را به شام روانه سازیم، ان شاء الله.»[۱] در دهم ماه مبارکرمضان، نخستین نامهها، پس از ۳۷ روز استقرار امام در مکه دریافت شد.عبدالله بن سبیع همدانی و عبدالله بن والتیمی نخستین گروه حاملان نامه بودند.[۲] نامه دوم دو روز پس از فرستادن نامه اول، مردم کوفه قیس بنمسهر صیداوی و عبدالرحمن بن عبداللّه ارحبی و عماره بن عبد سلولی را به همراه صد و پنجاه نامه نزدامام حسین (ع) فرستادند.برخی از این نامهها تنها از سوی یک نفر نوشته شده بود و برخی دیگر از سویدو نفر یا چهار نفر بود.[۳] قیس بن مسّهر صیداوی، عبدالرحمن بن عبدالله ارحبی و عماره بن عبد السّلولی همراهبا ۵۰ نامه از بزرگان کوفه روز دوازدهم ماه مبارک رمضان به مکه رسیدند.
نامه سوم دو روز پس از آن نیز هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبداللّه حنفی را به سوی آن حضرتروانه کردند و با آنان نامهای برای امام حسین (ع) فرستادند که در آن آمده: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ إِلَى
الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ مِنْ شِیعَتِهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُسْلِمِینَ أَمَّا بَعْدُ فَحَیَّهَلَا فَإِنَّ النَّاسَ یَنْتَظِرُونَکَ لَا رَأْیَ لَهُمْ غَیْرُکَ فَالْعَجَلَالْعَجَلَ ثُمَّ الْعَجَلَ الْعَجَلَ وَ السَّلَامُ.بسمالله الرحمن الرحیم «نامهای است به حسین بن علی از سوی شیعیان او از مؤمنانو مسلمانان.امّا بعد، بشتاب زیرا که مردم منتظر شما هستند و همه بر شما اتفاق نظر دارند، پس بشتاب بشتاب!و باز بشتاب بشتاب! والسلام.»[۴] هانی بن هانی السّبیعی و سعید بن عبدالله الخثعمی (الحنفی) با ۵۰ نامه در سیزدهمرمضان وارد مکه شدند (برخی ۵۳ و ۱۵۰ نامه و بیش از آن نگاشتهاند).
شمار نامههای کوفیان به امام حسین
نامه چهارم شبث بن ربعی، حجار بن ابجر، یزید بن حارث بن رویم، عروه بن قیس،عمرو بن حجاج زبیدی و محمد بن عمرو تیمی برای آن حضرت نامه نوشتند که: «أَمَّا بَعْدُ فَقَدِ اخْضَرَّ الْجَنَّاتُوَ أَیْنَعَتِ الثِّمَارُ وَ أَعْشَبَتِ الْأَرْضُ وَ أَوْرَقَتِ الْأَشْجَارُ فَإِذَا شِئْتَ فَأَقْبِلْ عَلَى جُنْدٍ لَکَ مُجَنَّدَهٍ وَ السَّلَامُ عَلَیْکَ وَرَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ وَ عَلَى أَبِیکَ مِنْ قَبْلِک باغها سرسبز گشته و میوهها رسیده است، پس هرگاه که اراده کردی بیا که سربازان آماده برای یاری تو در انتظار نشستهاند، والسلام.»[۵]
متن دیگر نامهها موجود نیست اما مردم به دنباله روی از بزرگانشان نامه مینوشتند و یا در پایان آن مهر و اسم خود را مینگاشتند بنابرایننویسندگان نامه جز مردم عادی و چهرههای بزرگی چون شبث بن ربعی، حجّاربن ابجر، یزید بن الحارث بن رُویم، عمروبن الحجّاج، سلیمان بن صُرد خزاعی، رفاعه بن شدّاد، عبدالله بن وال، حبیب بن مظاهر و مسّیب بن نَجَبه بودند.درعمدهی نامهها هم مضمون واحدی وجود داشت مبنی بر اینکه همهی مردم منتظر ورود شما هستند.در نماز جمعه و جماعتشرکت نمیکنند.زمان دریافت آخرین نامهها: آخرین نامهها را هانی بن هانی سبیعی و سعید بن عبدالله حنفی رساندند.
سایت کرب و بلا