چرا خدا جهنم را خلق کرد

سؤال: چرا خداوند جهنم را خلق کرد؟ آیا اگر خداوند جهنم را خلق نمی­ کرد به راحتی به زندگی خود ادامه نمی دادیم؟

جواب:

۱- بسیاری از گنه ­کاران وقتی وارد جهنم اعمال خود می­ شوند به تدریج پاک می ­شوند و

بعد از پاکی دیگر دلیلی ندارد که خداوند آن ها را در جهنم نگه دارد.

به همین دلیل آن ها را خارج می­ کند و با احترام وارد بهشت می ­نماید.(اگر جهنم نبود این گروه
هیچ وقت نمی­ توانستند از نکبت گناهان خویش رهایی یابند و وارد بهشت شوند)

۲-
یاد جهنم و ترس از
آن باعث می­ شود برخی از انسان ها اعمال صالح انجام دهند و در نهایت
بهشتی شوند.

این مورد را به سخت ­گیری های معلم و مدیر مدرسه تشبیه می ­کنیم که موجب می­ شود برخی از
دانش آموزان به تحصیلات خود ادامه دهند و به مقامات عالیه دست یابند.

۳- ترس از جهنم باعث می­شود که خوب ­ها بد نشوند و بدها بدتر نشوند.

در واقع ترس از جهنم موجب می­ شود که هر کس ـ ولو به صورت نسبی ـ حدّی برای بدی­های
خود قائل شود.یعنی مثلا اگر چاقو کشی می­ کند سعی کند که دیگر آدم کشی نکند و یا اگر کسی
به دلیلی یکی را کشت مراقب باشد که دیگر نفر دوم را نکشد و … (این ترس امنیت اجتماعی و
اخلاقی را در جامعه بالاتر می ­برد)

۴- وجود جهنم موجب التیام درد مظلومانی است که توان استیفای حق خود را ندارند.

۵- سنت خداوند بر این امر استوار است که پاداش اعمال خوب انسان
و کیفر
اعمال بد او را بدهد.

کسی که مثلا در دنیا چند نفر را کشته است چگونه می ­شود او را به کیفر همه ­ی اعمال
بدش رساند.اگر او را بکشند در واقع کیفر قتل یک نفر را متحمل شده.پس حق دیگران چه می­ شود؟ پس
جهنمی باید باشد تا ظالمان به کیفر واقعی اعمال خود برسند.

با توجه به مطالب ذکر شده به این نتیجه می­ رسیم که جهنم هم تجلّی رحمت خداست هر چند که
در قالب عذاب خود را نشان داده است.

شاهد دیگر بر این که جهنم تجلّی خداست: خداوند متعال در قرآن کریم می­ فرماید: «الرحمن علی العرش استوی» یعنی
خداوند با نام رحمان بر عرش فرمانروایی همه ­ی عالم نشسته است.پس جهنم هم که تحت نفوظ قدرت الهی و
حاکمیت اوست، مستثنی از این امر نیست.از طرفی در دعالی کمیل داریم که: «و بِرَحمَتِکَ الَّتی وَسِعَت کُلَّ شیء »
(از تو درخواست می­ کنم) به رحمتت که در هر چیزی توسعه دارد.یعنی رحمت خداوند در همه جا یافت می­
شود و جهنم هم که خود یکی از مخلوقات خداست محل جریان رحمت الهی می ­باشد.

هم اندیشی دینی