فرصت های طلایی برای استجابت دعا

براى استجابت دعا باید شرایطى را مهیا نمود و موانعى را برطرف ساخت. در ذیل به راه های ارتباط با خدا و برخى از موانع استجابت دعا اشاره کرده ایم . در این بخش به موانع و شرایط استجابت دعا اشاره کرده ایم با ما در پرشین همراه باشید.

راه های ارتباط با خدا

روایتی از امام صادق (علیه السلام) آمده که حضرت فرمودند: «هُوَ الدُّعَاءُ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَغُرُوبِهَا وَ هِیَ سَاعَهُ إِجَابَهٍ»؛ دعا کردن در این زمان‏ ها ـ ‏قبل از طلوع و غروب آفتاب‏ _ باعثاستجابت دعا است.(الکافی، ۲ ، ۵۲۲)یا برای هنگام زوال در روایت آمده است: «کَانَ النَّبِیُّ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِو سَلَّمَ إِذَا زَالَتِ الشَّمْسُ یُصَلِّی أَرْبَعَ رَکَعَاتٍ فَسُئِلَ عَنْ ذَلِکَ فَقَالَ هَذِهِ سَاعَهٌ تُفْتَحُ فِیهَا أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَ أُحِبُّأَنْ یَصْعَدَ لِی فِیهَا عَمَلٌ صَالِحٌ».پیغمبر اکرم صلی الله و علیه وآله وقتی که نزدیک ظهر می ‏شد، چهار رکعتنماز می‏ خواندند.چرا؟ می‏ فرمودند چون این ساعت زمانی است که در‏های آسمان‏ باز می ‏شود و من دوست دارمکار نیکی از من در این ساعت بالا رود.(مستدرک الوسائل، ۳، ۶۷)پس در واقع زمان ها برای دعا تأثیر گذارند.

خداوند در قرآن برای یاد کردن و تسبیح گفتن زمان های خاصی بیان نموده است.شاید این زمان ها فرصت هاییطلایی است، فرصتی که باز خداوند به ما داده که به او نزدیک تر گردیم مانند شب قدر که گویندیک شب هزار شب است یا زمان سحرها و…..خداوند در قرآن زمان تسبیح را برای ما بیان نموده است. تسبیح گفتن چه معنایی دارد؟تسبیح در قرآن کریم، در حدود ۸۵ بار با واژه‌ های گوناگون استعمال شده است و در روایات و ادعیهنیز، بسیار بکار رفته است.

ارتباط با خداوند

شرایط استجابت دعا

تسبیح از سبّح گرفته شده است و سبّح حرکت سریع در آب و هواست، گفته می ‌شود: (سَبَحَ سَبْحاً وسباحهً) یعنی شنا کرد شنا کردنی.و برای حرکت ستارگان در فلک و حرکت اسب و با سرعت به دنبال کاریرفتن، استعاره شده است.(راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص ۲۲۷)خداوند در قرآن برای یاد کردن و تسبیحگفتن زمان های خاصی بیان نموده است.شاید این زمان ها فرصت هایی طلایی است، فرصتی که باز خداوند به ماداده که به او نزدیک تر گردیم مانند شب قدر که گویند یک شب هزار شب است یا زمان سحرهاو…..

در اصطلاح، تسبیح، تنزیه خداوند متعال است و اصلش حرکت سریع در عبادت خداوند است.(المفردات، ص ۲۲۷)از امیر‌ المومنین علیبن ابیطالب (علیه السلام) سوال شد که تفسیر سبحان اللّه چیست؟امام ‌(علیه السلام) فرمودند: تسبیح، تعظیم و بزرگداشتن جلال خداوند عزّوجل و تنزیه او از هر چیزی است که هر مشرک درباره خدا گفته است، پس هنگامی‌کهبنده سبحان اللّه گوید، هر ملک بر او صلوات و درود فرستد.( محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۹۰، ص ۱۷۷)تسبیح در حقیقت، نشانگر اعتقاد تسبیح کننده است، که هرگونه نقص و حاجت را از خداوند نفی می کند.

راه دعا از دیدگاه امامان

نزدیک ترین دعا به اجابت

زمان تسبیح در آیات، تعابیر متعددی درباره زمان تسبیح، وارد شده است آیاتی که در آنها، تسبیح به صورتفعل مضارع به کار رفته است مانند: «یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ….
»(سوره جمعه، آیه ۱) و….افاده استمرار می‌کند.در واقع یعنی تسبیح آنان مستمر بوده و کم ‌ترین وقفه‌ای در تسبیح آنها وجود ندارد.و اگر فعل ماضی به کار رود مانند «سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ…» (آیه اول سوره صف) خبر از قطعیت و حتمیت می دهد.آیاتی هم به زمان های مخصوصی اشاره کرده است که مخاطب مستقیم آن، حضرت رسول‌ (صلی الله علیه و آله)
و مخاطب غیر مستقیم آن، تمام مسلمانان می ‌باشند: مانند آیات ۳۹ و ۴۰ سوره مبارکه ق « فَاصْبِرْ عَلَىمَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ * وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ »

تسبیح، تعظیم وبزرگ داشتن جلال خداوند عزّوجل و تنزیه او از هر چیزی است که هر مشرک درباره خدا گفته است، پسهنگامی‌که بنده سبحان اللّه گوید، هر ملک بر او صلوات و درود فرستدبرخی از مفسّران، نماز های پنجگانه رابه آیه فوق تطبیق داده‌اند، بدین ترتیب «قبل طلوع الشمس» یعنی نماز صبح، «قبل الغروب» یعنی عصر و یا ظهرو عصر، «ومن اللیل فسبّحه» یعنی مغرب و عشا، «وأدبار السجود» یعنی نوافل بعد از نمازها و یا نافله مغرب.(تفسیر المیزان، ج۱۸، ص ۳۶۲)این آیات تقریباً شبیه آیه ۱۳۰ سوره طه است: «…وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا وَمِنْ آنَاء اللَّیْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّکَ تَرْضَى»

تبیان  –  خبرگزاری تسنیم