بیوگرافی کامل آتنه فقیه نصیری + عکس
آتنه فقیه نصیری از بازیگران ایرانی و متولد سال ۱۳۴۷ می باشد . او همسر سابق فریبرز عرب نیا از بازیگران ,
معروف می باشد .این بازیگر در دانشگاه رشته اسپانیایی خوانده است .بد نیست بدانید او در گفتگویی اعلام کرد,
که به بیماری ام اس مبتلاست . از فیلم های او می توان آن مرد آمد , لیسانسهها , ماه و پلنگ و شمعدونی,
را نام برد.در ادامه با پرشین وی همراه باشید.
آشنایی با آتنه فقیه نصیری بازیگر
آتنه فقیه نصیری بازیگر سینما و تلویزیون و زاده ۲۳ آبان ۱۳۴۷ در تهران است.او با فریبرز عرب نیا ازدواج کرد ,
ولی ازدواجشان به جدایی کشید.این بازیگر با بازی در سریال خانه سبز مشهور شد. فقیه نصیری در فروردین ۹۵ در ,
برنامهٔ اکسیر اعلام کرد به بیماری ام اس مبتلا شده است.
فیلم های آتنه فقیه نصیری
آن مرد آمد ,
هشتپا ,
مزرعهٔ پدری,
قارچ سمی ,
لیسانسهها,
ماه و پلنگ,
ماه و پلنگ,
مهرآباد,
حیرانی
و…
بیشتر بدانید جزئیات بیماری آتنه فقیه نصیری از زبان خودش
خبر ابتلای آتنه فقیه نصیری به بیماری ام اس با حاشیه های زیادی همراه شد، در ادامه اولین مصاحبه,
آتنه فقیه نصیری درمورد بیماری اش را خواهید خواند.
وقتی از او می پرسیم که این روزها چه کار می کند؟ جوابش لذت بردن از زندگی است: «این روزها بیش تر زمانم,
به لذت بردن از زندگی می گذرد. آخرین کاری که انجام دادم، سریال «شمعدونی» به کارگردانی ,
سروش صحت بود. آن سریال برایم خاطره های زیادی را ایجاد کرد و خیلی از آن راضی هستم.»
زمان شروع بیماری آتنه فقیه نصیری
زمانی که یک کار خوب را از نظر خودش انجام می دهد و راضی است دیگر برایش سخت می شود که کارهای,
معمولی را انتخاب کند. «اما بعد از آن مریضی من پیش آمد. هرچند که باید بگویم بیماری من قبل از ,
«شمعدونی» شروع شده بود؛
اما خودم باورش نمی کردم. ضمن این که بعد از مرخص شدن از بیمارستان فکر کردم پزشکان تشخیص اشتباه ,
داده اند و بیماری من تمام شده، اما قبل از عید یک حمله دیگر داشتم که برایم باورکردنی نبود.
بیماری ام. اس به شکلی است که تو متوجه نمی شود بیماری از کجا شروع شده است.»
می گوید وضعیت بیماری اش او را از کار دور کرده و پیشنهاد بازی در فیلم و سریال را به همین دلیل رد کرده است.
«بعد از «شمعدونی» دو پیشنهاد کار داشتم یک کار سینمایی و یک سریال مناسبتی ,
برای ماه رمضان به کارگردانی سعید سلطانی.
دوست داشتم در سریال بازی کنم؛ اما برای او توضیح دادم که در شرایطی نیستم که بتوانم تمام وقت ,
سر کار باشم. به تشخیص پزشک نباید خودم را خسته یا عصبی کنم؛
اما کار ما پر از استرس است. ضمن این که آمپولی را باید هفته ای یک بار تزریق کنم، اما این آمپول ها عوارض ,
دارد و تا ۲۴ ساعت حالت های ضعف و تب و لرز دارم. در نتیجه عذرخواهی کردم که نتوانستم سر این کار باشم.»
بیماری آتنه فقیه نصیری
برای نزدیکان من ابتلا به این بیماری شوک بزرگی بود؛ اما حالا به جایی رسیده ام که آن را کنار گذاشته ام ,
و دوست دارم از زندگی لذت ببرم. بخش روشن ماجرا همین است و دوست دارم دیگران ,
هم به این لذت دعوت کنم.
دوست دارم به جایی برسم که فراموش کنم این بیماری را دارم. در همین چند شب که برنامه «دورهمی» ,
را دیده ام. خیلی به حرکت کردن امیرژوله دقت می کنم. می بینم که چطور از پله ها بالا ,
و پایین می رود و با خودم می گویم که چه راحت!
زمانی که تجربه زمین خوردن برای تو اتفاق می افتد، در ناخودآگاه با یک ترسی رو به رو می شوی.
هر چقدر هم تلاش کنید که آن را کنار بگذارید، اما با شما زندگی می کند.
خبر از حمله بعدی ندارید و نمی دانید که قرار است این بمب ساعتی چه زمانی منفجر شود. دوست دارم ,
به جایی برسم که بتوانم فارغ از هر اتفاقی که قرار است در آینده برایم بیفتد، بروم و کاری را,
قبول کنم و سعی کنم آن را به بهترین شکل ممکن اجرایش کنم.
هرچند که حالا نمی توانم تصمیم بگیریم و فکر می کنم به زمان بیش تری برای هضم این ماجرا نیاز دارم…
ام. اس، بیماری خاص و پرهزینه ای است؛ اما تا به امروز در این مورد به مشکلی برنخورده ام.
خانواده ام در کنارم حضور دارند و شرایط نسبتا خوبی دارم.
درباره اعترافات صادقانه آتنه فقیه نصیری بیشتر بدانید
گفتگو با آتنه فقیه نصیری
شما اوایل دهه ۷۰، با بازی در فیلم هایی مثل «جیب برها به بهشت نمی روند» و «دو نفر و نصفی»,
سینمای کمدی آن سال ها را تجربه کردید؛ سینمایی که ابوالحسن داوودی و یدالله صمدی سردمداران آن بودند.
حالا بعد از دو دهه، نسل تازه ای از کارگردانان مثل رضا عطاران و سعید آقاخانی جایگزین نسل قبل شده اند.
چقدر پیگیر کمدی های اخیر بوده اید؟
– کم و بیش دنبالش کرده ام. فکر می کنم در مقایسه با گذشته همه چیز خیلی فرق کرده و فیلم های ,
خیلی بهتری ساخته می شوند.
تفاوت شان را در چی می بینید؟
– کمدی های امروزی به مسائلی می پردازند که قبلا امکان پرداختن به آنها نبود یا کسی نبود که دلش بخواهد,
به چنین مسائلی بپردازد. فیلم های امروز نگاه اجتماعی دارند، صرف سرگرمی ساخته نمی شوند ,
و این اتفاق خیلی خوبی است.
در سریال «شمعدونی» شما جنس متفاوتی از کمدی را تجربه کرده اید، ضمن اینکه در دو دهه ,
مختلف با دو سبک متفاوت بازی کرده اید؛ به نظرتان این یکجور پوست اندازی نیست؟
چطور خودتان را با این تغییر وفق داده اید؟
– راستش به سختی! اول باید این را بگویم که من آدم کم اعتماد به نفسی هستم؛ یعنی در شروع ,
هر کاری اصلا اعتماد به نفس انجامش را در خودم نمی بینم، چه برسد به اینکه قرار باشددر یک کار کمدی ,
که با کارهای قبلی ام متفاوت است، بازی کنم.
نگرانی آتنه فقیه نصیری درباره کارهایش
در نتیجه با ترس و لرز خیلی زیادی دست به انتخاب می زنم و این تفاوتی که از آن حرف می زنید برایم خیلی,
وحشتناک است. همیشه نگران نتیجه اش هستم ولی خب در نهایت کارم را انجام داده ام و نتیجه اش ,
هم بعد از آب درنیامده.
به نظرتان چرا یک عده اینقدر نسبت به واقعیت های خانواده های ایرانی که در سریال می بینیم ,
واکنش منفی نشان داده اند؟ مثلا بی ادبی های عرشیا بعضی ها را حسابی عصبانی کرده…
– شاید این تقصیر برنامه های تلویزیونی است که همیشه دل شان خواسته همه چیز را در جامعه ما ,
مثبت نشان بدهند،
در صورتی که واقعیت جامعه ما این نیست. واقعیت جامعه ما این است که در خانواده ها جوان معتاد ,
وجود دارد، درد وجود دارد، بزهکار وجود دارد. واقعیت های جامعه ما این است ,
و همه پاک و مودب و همه چیز تمام نیستند.
متاسفانه برنامه های تلویزیونی که ساخته می شوند، اینقدر همه آدم ها را مثبت نشان می دهند ,
که حالا وقتی در یک سریال طنز چهره ای واقعی از خانواده یا جامعه نشان داده می شود،
همه یک کلمه «بدآموزی» هم یاد گرفته اند و مدام از آن استفاده می کنند. اصلا فرض بگیریم که این ,
واقعیتی که ما نشان می دهیم، بدآموزی دارد،
از بچگی به ما یاد داده اند «ادب از که آموختی از بی ادبان»… خب از همین یک جمله استفاده کنیم,
که بدآموزی نشود و بچه هایمان را درست تربیت کنیم.
روزنامه سینما , مجله همشهری جوان