بیوگرافی گری کوپر ( از تولد تا مرگ)

گری کوپر بازیگر آمریکایی است. در زیر مقاله ای درباره زندگینامه گری کوپر
از تولد تا مرگ را خواهید خواند. گری کوپر در فیلم های بسیاری تاکنون بازی کرده است.
او در شصتمین سالروز تولدش در سکوت فوت کرد.
برای آشنایی بیشتر با بیوگرافی گری کوپر با ما در پرشین وی همراه باشید.

بیوگرافی گری کوپر

نام اصلی فرانک جیمز کوپر

تولد ۷ مهٔ ۱۹۰۱هلنا، مونتانا

مرگ ۳۱ مه ۱۹۶۱ میلادی (۶۰ سال)لس آنجلس، کالیفرنیا(بیماری ذات‌الریه)

ملیت آمریکایی

پیشه بازیگر

سال‌های فعالیت ۱۹۲۵–۱۹۶۱

همسر(ها) ورونیکا بالف (۱۹۶۱–۱۹۳۳)

بیوگرافی گری کوپر

فرانک جیمز «گری» کوپر (به انگلیسی: Frank James “Gary” Cooper)
(زاده ۷ مه ۱۹۰۱ – درگذشته ۱۳ مه ۱۹۶۱) معروف به گری کوپر، بازیگر
سرشناس آمریکایی صاحب دو جایزه اسکار در بخش رقابتی و یک جایزه اسکار افتخاری بود.
وی اکثراً در فیلم‌های سبک وسترن به ایفای نقش می‌پرداخت.

زندگی‌نامه گری کوپر

پدرش یک مزرعه دار متمول بود بنابراین تحصیلات ابتداییش را در یک مدرسه مشهور در انگلستان به اتمام رساند.
سپس در یک کالج در مونتانا به تحصیلاتش ادامه داد.

پس از اتمام درسش در یک روزنامه به عنوان کاریکاتوریست مشغول کار شد.
در آنجا به تشویق یکی از دوستانش پا به عرصه سینما گذاشت.
بین سال‌های ۱۹۲۵ و ۱۹۲۶ در چندین نقش کوتاه بازی کرد تا اینکه در پایان دهه ۲۰ جایگاه واقعی خود
را در سینما به دست آورد.

زندگی‌نامه گری کوپر

فیلم‌شناسی گری کوپر

مرگ تدریجی سینمای صامت، تولد گری کوپر در سینما بود.
او در فیلم اسکار گرفته بال‌ها محصول ۱۹۲۷ و به کارگردانی ویلیام ای ولمن نقش کوتاهی بازی کرد که از
اولین نقش‌های پر اهمیت تر وی می‌باشد.

قد بلند ۱۹۱ سانتیمتری او بسیار برای ایفای نقشهای کابوی در فیلم‌های وسترن مناسب بود و این نکته را اولین
بار سران کمپانی پارامونت پیکچرز متوجه شدند و از او در فیلم وسترن ویرجینیایی ساخته ویکتور فلمینگ بهره جستند.
بعد از آن، او آماده بازی در فیلمهای متفاوتی شد.

گری کوپر در فیلم مراکش

در فیلم مراکش ساخته جوزف فون استرنبرگ نقش لژیونی را بازی کرد که در مراکش در دام عشق زنی رقاصه
با بازی مارلین دیتریش می‌افتد.

همزمان کاراکتر امی جولی با بازی مارلین دیتریش به خاطر پول به سمت توریستی متمول می‌رود که موجب رنجش خاطر
لژیون می‌شود؛ ولی در آخرین لحظات امی جولی در صحنه‌ای به یاد ماندنی به رسم زنان عرب پابرهنه به دنبال
لژیون که به مأموریت اعزام شده در بیابان قدم در راهی سخت می‌گذارد.

بازی در این فیلم به گری کمک کرد تا در آثار فاخری حضور یابد.
او در نسخه سینمایی وداع با اسلحه نوشته دوست صمیمی اش ارنست همینگوی بازی کرد.

تراژدی فیلم بسیار تأثیرگذار بود و گری به خوبی در کنار بازیگر باتجربه هلن هیز پرستاری که کاراکتر گری در
جنگ جهانی اول عاشق او می‌شود و جنگ را رها می‌کند، نقش خود را ایفا می‌کند.

قهرمان کلاسیک آمریکایی

فیلم به کارگردانی فرانک بورزیگی فیلمسازی که ۲ جایزه اسکار را در خانه خود می‌دید ساخته شد
و حساسیت‌ها روی آن بسیار زیاد بود.

با شعله‌ور شدن جنگ، خلبان به جنگ می‌رود و خبر کشته شدن او به زن می‌رسد.
این نخستین فیلمی بود که براساس داستان‌های نویسنده نامدار ویلیام فالکنر ساخته می‌شد.
حال دیگر کوپر بازیگری بود که در اقتباس‌های برجسته‌ترین رمان‌های جهان بازی می‌کرد.

کوپر از اولین وسترنرهای تاریخ سینما هم هست.
قبل از اینکه جان فورد بازیگر مورد علاقه‌اش جان وین را رو کند سیسیل ب دمیل، بازیگری خوش چهره و
بلند بالای هالیوود، کوپر را در دل بیابان‌های مرکز آمریکا به بازی گرفت و خیلی هم خوب جواب داد.
دشت نشین اولین همکاری از ۳ همکاری دمیل با کوپر است.
کوپر در این فیلم برای دومین سال پیاپی بعد از آقای دیدز به شهر می‌رود با جین آرتور ستارهٔ زن
خوش چهره هالیوود همبازی شد.
ضمناً این اولین فیلم آنتونی کوئین بازیگر مکزیکی الاصل هالیوود بود که بعد از فیلم با دختر سیسیل ب دمیل
ازدواج کرد.

فیلم مردی از غرب

در سال ۱۹۵۸ کوپر در فیلم مردی از غرب ساخته استاد ساخت وسترن‌های فلسفی یعنی آنتونی مان در کنار جولی
لندن و لی جی کاب ظاهر می‌شود.
در همین سال در فیلم درخت اعدام، دلمر دیوس بازی می‌کند.
در این فیلم نقش دکتری را بازی می‌کند که پیشینهٔ درخشانی ندارد.
دکتر با رفتن در شهری کوچک به زنی نابینا با بازی ماریا شل کمک می‌کند و سرپرستی او را برعهده
می‌گیرد.

وقتی مردی قصد آزار زن نابینا را دارد دکتر او را می‌کشد و به خاطر همین به اعدام محکوم می‌شود
ولی اینبار دخترک نابینا جان او را نجات می‌دهد.
فیلم بسیار زیباست و بازیهای گری کوپر و ماریا شل و سایر بازیگران عالیست.
کوپر در ۵۷ سالگی هم تکنیک‌هایی از بازیگری را رو می‌کند که تا الان هم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

درگذشت گری کوپر

فیلم بعدی گری کوپر، آنها به کوردوبا می‌آیند وسترنی ساخته رابرت راسن است که در آن با ریتا هیورث همبازی
می‌شود؛ و در نهایت وداع گری کوپر با سینما تریلر تیغ برهنه ساخته مایکل آندرسون است که در آن با
دبورا کری بازیگر بریتانیایی سینما همبازی می‌شود.

او در سن ۶۰ سالگی به دلیل ابتلاء به بیماری ذات‌الریه در لس آنجلس، کالیفرنیا درگذشت.

درآخر

گری کوپر که بیشتر در نقش آمریکایی‌های آرام و خوش ذات ظاهر می‌شد تیپی از بازیگری را به سینما
شناساند که پس از چندین دهه از مرگ او همچنان تازه و جریان‌ساز به شمار می‌رود؛ و در طول زمان
زنده بودن مهمترین میراث یک بازیگر آیت که در کوپر کاملاً دیده شد.

افتخارات و جوایز اسکار گری کوپر

برنده ۲ جایزه اسکار در سال‌های ۱۹۴۲ برای گروهبان یورک ساخته هوارد هاکس و در سال
۱۹۵۳ برای نیمروز ساخته فرد زینه‌مان.
او همچنین ۳ بار دیگر در سال‌های ۱۹۳۷ برای آقای دیدز به شهر می‌رود ساخته فرانک کاپرا و ۱۹۴۳ برای
غرور یانکی‌ها ساختهٔ سام وود و سال ۱۹۴۴ برای زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند ساختهٔ سام وود نامزد
اسکار شد.
در سال ۱۹۶۱ به او اسکاری افتخاری اهدا گردید؛ که گری نتوانستد در مراسم حاضر شود و جیمز استوارت جایزه
او را تحویل گرفت و به او داد.

جوایز گلدن گلوب

برنده ۱ جایزه گلدن گلوب در سال ۱۹۵۳ برای نیمروز.
او یکبار دیگر در سال ۱۹۵۷ در فیلم ترغیب دوستانه ساخته ویلیام وایلر نامزد این جایزه شد.

او در سال ۱۹۴۱ برای بازی در فیلم گروهبان یورک توانست جایزه بهترین بازیگر مرد منتقدان فیلم نیویورک را تصاحب
کند.

بازیگر معروف

از فیلم‌های معروف او عبارت‌اند از:

بال‌ها (۱۹۲۷)ویرجینیایی (۱۹۲۹)مراکش (۱۹۳۰)وداع با اسلحه (۱۹۳۲)امروز زندگی می‌کنیم (۱۹۳۳)زندگی یک
نیزه دار بنگالی (۱۹۳۵)آقای دیدز به شهر می‌رود (۱۹۳۶)دشت نشین (۱۹۳۶)هشتمین زن ریش آبی (۱۹۳۸)
بو ژست (۱۹۳۹)اهل غرب آمریکا (۱۹۴۰)گروهبان
یورک (۱۹۴۱)ملاقات جان دو (۱۹۴۱)گلوله آتش (۱۹۴۱)غرور یانکی‌ها (۱۹۴۲)زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند
(۱۹۴۳)سرگذشت دکتر واسل (۱۹۴۴)ماجرای مرموز
و پرالتهاب (۱۹۴۶)

فتح نشده (۱۹۴۷)سام خوب (۱۹۴۸)سرچشمه (۱۹۴۹)برگ روشن (۱۹۵۰)حالا در نیروی
دریایی هستی (۱۹۵۱)نیمروز (۱۹۵۲)وزش وحشی (۱۹۵۳)ورا کروز (۱۹۵۴)باغ
شیطان (۱۹۵۴)ترغیب دوستانه (۱۹۵۶)عشق در بعدازظهر (۱۹۵۷)مردی از غرب (۱۹۵۸)درخت اعدام (۱۹۵۸)
آنها به کوردوبا می‌آیند (۱۹۵۹)تیغ برهنه (۱۹۶۱ آخرین فیلم
گری کوپر)

در ادامه بیشتر بخوانید.

دوران زندگی گری کوپر

گری کوپر متولد هلنا، مونتانا، گردهمایی های تابستانی را در مزرعه Seven-Bar-Nine که
متعلق به والدین مهاجر انگلیس بود، بزرگ کرد.

او سوار اسبها شد و وقت شکار و ماهیگیری را صرف کرد. پدر گری کوپر چارلز هنری کوپر
عدالت دادگاه عالی مونتانا شد. مادر او، آلیس برازیر کوپر، پسرانش را برای تحصیل در انگلیس
و گری و برادرش آرتور در دانشکده زبان دانمارکی در Bedfordshire انگلستان از سال ۱۹۱۰
تا ۱۹۱۲ به ثبت رساندند. آنها به ایالات متحده بازگشته و در آگوست ۱۹۱۲ دوباره در مدارس
آمریکایی ثبت نام کردند .

کوپر در سن ۱۵ سالگی در یک تصادف اتومبیل زخمی شد. به عنوان بخشی از بهبودی او، او
را به مزرعه Seven-Bar-Nine فرستاده شد تا اسب سواری کند. سقوط او را با علامت تجاری
خود خشن، سبک اندکی تعادل از راه رفتن ترک کرد. او یک ساله دبیرستان را برای بازگشت
به مزرعه خانوادگی ترک کرد و به عنوان یک گاوچران کار کرد، اما پدرش او را متقاعد کرد که
دیپلم دبیرستان خود را به پایان برساند.

زندگی گری کوپر

مدتها طول کشید تا Cooper متوجه شود که کار شیرین کاری چالش برانگیز و خطرناک است.
سوارز اغلب صدمات شدید و پس از ضربه به تصادف ماشین خود را به عنوان یک نوجوان، کوپر
نمی تواند یکی دیگر از فاجعه فیزیکی است. او تصمیم گرفت که کار را به عنوان یک بازیگر انجام دهد.
نان کالینز، نماینده او، پیشنهاد تغییر نام خود را از فرانک به گری، پس از زادگاه او از گری، ایندیانا. گری
کوپر در نقش اول خود در نقش “برنده باربارا وث” در سال ۱۹۲۶ با بازی رونالد کلمن ظاهر شد.

منتقدان این استعداد رو به افزایش را دیدند و به زودی کوپر در نسخه های مهم تر ظاهر شد.
در سال ۱۹۲۸، او نقش اول را در “بال” بازی کرد و اولین فیلم برای برنده شدن جایزه اسکار برای
بهترین فیلم متحرک بود.

قهرمان کلاسیک آمریکایی

در سال ۱۹۳۶، گری کوپر در یکی از نقشهای تعیین کننده او در نقش “لانگفلول” در “آقای آقایون
به شهر رفت.” عملکرد او به عنوان یک نماد آمریکایی از فضیلت و شجاعت Cooper اولین جایزه
اسکار خود را برای بهترین بازیگر نقش مکمل دریافت کرد. او همچنین در فهرست سالانه ۱۰
شخصیت برتر فیلم برای اولین بار در جایی که او برای ۲۳ سال باقی مانده بود، ظاهر شد.

آرامگاه گری کوپر

کوپر در آخرین سخنان عمومی خود در ۴ مه گفت: «می دانم که آنچه قرار است اتفاق بیافتد
خواست خدا است. از آینده ترسی ندارم.» مراسم مذهبی پیش از مرگ در ۱۲ مه برای او
انجام شد و وی روز بعد، شنبه ۱۳ مه ۱۹۶۱ در ۱۲:۴۷ بعد از ظهر، شش روز بعد از شصتمین
سالروز تولدش، در سکوت درگذشت.

مزار او در آرامگاه سیکرِد هارتس در ساوثمپتن نیویورک
قرار دارد که با یک تخته سنگ سه تنی از معدن مانتاک در کنارش مشخص شده است.

ویکی پدیا، افریت، چه خبر