حقایق خواندنی و جالب از زندگی شخصی و حرفه ای پابلو پیکاسو

پابلو روییس پیکاسو نقاش، مجسمه ساز، سرامیک کار، گراورساز (چاپ دستی)، طراح صحنه،
شاعر و نمایشنامه نویس اسپانیایی است که بیشتر دوران بزرگ سالی خود در فرانسه گذرانده و
یکی از تاثیرگزارترین هنرمندان قرن ۲۰ ام به شمار می رود. وی همچنین یکی از بنیان گزاران
سبک کوبیسم به شمار می رود. با زندگی نامه و بیوگرافی پابلو پیکاسو در مقاله زیر بیشتر
آشنا خواهید شد.

بیوگرافی پابلو پیکاسو

دوران کودکی پابلو پیکاسو

پیکاسو با اسم بسیار طولانی “پابلو دیگو خوزه فرانسیسکو دی پائولا خوآن نپوموسنو ماریا دی لس
رمدیوس سیپریانو دی لا سانتیسیما ترینیداد روییس ایی پیکاسو” غسل تعمید داده شد که این نام ها همگی
مجموعه ای از نام هایی است که به احترام قدیسین و خویشاوندان روی او گذاشته شد. نام فامیلی روییس
ایی پیکاسو از نام فامیلی پدر و مادر او گرفته شده است.

وی در ۲۵ اکتبر سال ۱۸۸۱ در شهر مالاگا در ناحیه اندلس اسپانیا به دنیا آمد. او فرزند اول دان خوزه
روییس ایی بلاسکو (نقاش اسپانیایی) و ماریا پیکاسو ایی لوپز بود.

بیوگرافی پابلو پیکاسو نقاش معروف

خانواده پیکاسو از طبقه متوسط جامعه محسوب می شدند. پدر او نقاش بود و در ترسیم تصاویر طبیعت
گرایانه پرنده ها از جمله کبوتر تخصص داشت و در بیشتر دوران عمرش به عنوان استاد هنر مدرسه صنایع
دستی یک موزه محلی فعالیت می کرد. پیکاسو از همان اولین سال های عمر، علاقه و مهارت در نقاشی
را نشان می داد. طبق گفته مادرش یکی از اولین کلمه هایی که او توانست ادا کند، کلمه “پیز، پیز” کوتاه شده
کلمه “لپیز” به معنی مداد (در زبان اسپانیایی) بود.

از سن هفت سالگی این هنرمند نامی آموزش های رسمی هنری در زمینه طراحی چهره و نقاشی رنگ
روغن را نزد پدر شروع کرد. این خانواده در سال ۱۸۹۱ به شهر لاکرونیا نقل مکان کردند، جایی که
پدرش به عنوان استاد هنر در مدرسه هنرهای زیبا مشغول به کار شد. آنها تقریبا چهار سال در این شهر
ماندگار شدند.

در سال ۱۸۹۵ پیکاسو با از دست دادن خواهر هفت ساله اش کانچیتا بر اثر بیماری دیفتری دچار آسیب
روحی شد. پس از مرگ کانچیتا، خانواده آنها به شهر بارسلون نقل مکان کردند و در آنجا پدر او روییس
در مدرسه هنرهای زیبا در این شهر مشغول به کار شد. پیکاسو در این شهر اوقات خوبی داشت و به
خوبی بزرگ شد تا جایی که این شهر را به عنوان خانه واقعی اش می شناخت و دلتنگ آن می شد.

پابلو و خواهرش لولا در سال ۱۸۸۹ – بیوگرافی پابلو پیکاسو

پدر او مقامات رسمی آکادمی را متقاعد کرد تا اجازه دهند پسر او در امتحان وررودی کلاس پیشرفته
شرکت کند. این پروسه معمولا برای دیگر دانش آموزان اغلب تا یک ماه طول می کشید ولی پیکاسو
این دوره را تنها در یک هفته کامل کرد و هیئت داوران او را وقتی تنها ۱۳ سال داشت، پذیرفتند. پیکاسو
به عنوان یک دانشجوی هنر، انضباط نداشت ولی دوستانی پیدا کرد که بعدها در زندگی او تاثیرگزار بودند.

پدر او یک اتاق کوچک در نزدیکی خانه برای او اجاره کرد تا او بتواند به تنهایی کار کند ولی با این
حال در طول روز چندین بار به او سر می زد و نقاشی های او را قضاوت می کرد. آن دو مدام با هم
به بحث و مجادله می پرداختند.

پدر و عموی پیکاسو تصمیم گرفتند این هنرمند جوان را به “آکادمی رئال آکادمیا دی بلاس آرتس دی سن
فرناندو” شهر مادرید بفرستند که یکی از بهترین هنرستان های کشور اسپانیا بود. در سن ۱۶ سالگی برای
اولین بار خودش به تنهایی باید روی پای خود می ایستاد، ولی او آموزش های رسمی را دوست نداشت
و مدت کمی پس از ثبت نام، از شرکت در کلاس ها خودداری کرد.

پابلو پیکاسو و فرزندانش کلود و پالوما – بیوگرافی پابلو پیکاسو

کار حرفه ای پابلو پیکاسو

معمولا کارهای پیکاسو در طول دوران زندگی اش به دوره های مختلف تقسیم بندی می شود. در حالی
که نام برخی از کارهای او در دوره های آخر زندگی اش قابل بحث است ولی به طور کلی دوره های
مورد پذیرش همه در کارنامه کاری او به دوره آبی، دوره صورتی (رز)، دوره آفریقایی،
دوره کوبیسم تحلیلی و کوبیسم مصنوعی که به عنوان دوره کریستال نیز از آن یاد می شود،
سبک نئوکلاسیسیم و فراواقع گرایی تقسیم می شود.

پیکاسو قبل از ۱۹۰۰

آموزش پیکاسو تحت سرپرستی پدرش قبل از سال ۱۸۹۰ آغاز شد و مجموعه آثار اولیه او اکنون
در موزه پیکاسو در شهر بارسلون نگهداری می شود. از سال ۱۸۹۴ آثار او به درجه ای از مهارت
رسیده بود که می توان گفت حرفه نقاشی او از آن سال آغاز شده است. جلوه آکادمیک واقع گرایی
او در آثار او مربوط به اواسط دهه ۱۸۹۰ از جمله اثر “The First Communion” مربوط به سال
(۱۸۹۶) قابل مشاهده است که یک ترکیب بندی بزرگ از تصویر خواهرش لولاست. در همان سال
یعنی در ۱۴ سالگی، او اثر “پرتره خاله پپا” را نقاشی کرد، پرتره ای بسیار دراماتیک که حتی
خوآن- ادواردو سیرلوت از آن با جمله “بدون شک یکی از بزرگ ترین آثار در تمام تاریخ نقاشی
اسپانیایی” یاد می کند.

در سال ۱۸۹۷ تاثیر سبک نمادگرایی در نقاشی های وی قابل مشاهده شد، برای مثال در مجموعه ای
از نقاشی های منظره، تصویرهای او جلوه ای غیر طبیعت گرایانه به رنگ های بنفش و سبز بودند.

پیکاسو در سال ۱۹۰۸ – بیوگرافی پابلو پیکاسو

در سال ۱۹۰۰ پیکاسو برای اولین بار به پاریس که آن زمان پایتخت هنر اروپا بود سفر کرد. او در
آنجا با اولین دوست پاریسی خود که یک روزنامه نویس و شاعری به نام ماکس ژاکوب بود آشنا شد.
ماکس در یادگیری زبان و ادبیات فرانسه به پیکاسو کمک کرد. آنها مدت کمی بعد در یک آپارتمان
ساکن شدند. ماکس شب ها می خوابید و پیکاسو در طول روز می خوابید و شب ها کار می کرد. آن
دوره زمان سختی، فقر، سرما و یأس در زندگی پیکاسو بود و بیشتر آثار او سوزانده می شد تا یک
اتاق کوچک را گرم نگه دارند.

در طول پنج ماهه اول سال ۱۹۰۱ پیکاسو در مادرید زندگی می کرد، جایی که او و دوست آنارشیسم
او فرانسیسکو دی اسیس سولر یک مجله به نام (Arte Joven) (هنر جوان) تاسیس کردند که پنج نسخه
از آن منتشر شد. سولر مقاله تهیه می کرد و پیکاسو نقاشی های مجله را تصویرگری می کرد که بیشتر
آنها کارتون های تلخی بود که فقر را به نمایش می گذاشت.اولین نسخه آن در ۳۱ مارس ۱۹۰۱ منتشر
شد درست در زمانی که این هنرمند نقاشی های خود را با نام پیکاسو امضا می کرد. تا پیش از این
زمان او آثارش را با نام پابلو لوییس ایی پیکاسو امضا می زد.

دوره آبی: ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۴

دلیل اینکه این دوره از زندگی پیکاسو با نام دوره آبی نامیده می شود، رنگ نقاشی های اوست. نقاشی های
او در این زمان رنگ آبی و آبی-سبز داشت و بسیار به ندرت با رنگ های گرم تلفیق می شد. این آثار
یا از اسپانیا در اوایل ۱۹۰۱ و یا از پاریس در نیمه دوم این سال آغاز شده است. بیشتر نقاشی های
مادران نحیف با بچه هایشان مربوط به دوره آبی است زمانی که پیکاسو زندگی اش را بین سفر به بارسلون
و پاریس می گذراند.

رنگ و موضوع نقاشی های این دوره سرد و تلخ هستند که این امر ناشی از تاثیر سفر به اسپانیا و
خودکشی دوست او کارلوس کاساگماس بود.

نقاشی گیتاریست تنها مربوط به سال ۱۹۰۳ – بیوگرافی پابلو پیکاسو

دوره صورتی (رز): ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۶

یکی از ویژگی های مشخص آثار این دوره استفاده از رنگ های نارنجی و صورتی است و همچنین
موضوع اکثر آثار این دوره را افراد سیرک، آکروبات ها و هارلکن یا رنگی پوش ها (شخصیت های
نمایشی) تشکیل می دادند. در نقاشی های پیکاسو هارلکن ها معمولا با لباس های چهارخانه نمایش داده
می شدند که تبدیل به یکی از سمبل های شخصی پیکاسو شد.

پیکاسو در سال ۱۹۰۴ با یک هنرمند بوهمیایی به نام فرناند اولیور (با نام اصلی آملی لانگ) در پاریس
آشنا شد که وی تبدیل به یکی از معشوقه های پیکاسو شد و او سوژه بسیاری از نقاشی های پیکاسو در
دوره صورتی بود. نقاشی های این دوره جلوه ای بسیار شادتر و مثبت اندیشانه تر دارد.

نقاشی رنگ روغن دوره صورتی پیکاسو – بیوگرافی پابلو پیکاسو

در سال ۱۹۰۵، پیکاسوهنرمند محبوب دو کلکسیون دار آمریکایی به نام لئو و گرترود استین شد. برادر
بزرگتر آنها مایکل استین و همسرش سارا نیز به جمع آوری کلکسیون آثار او پرداختند. پیکاسو پرتره ای
از گرترود استین و برادرزاده او آلن استین را نیز طراحی کرده است. گرترود استین تبدیل به یکی از
حامیان اصلی پیکاسو شد و طراحی ها و نقاشی های او را در سالن غیررسمی منزلش در پاریس به
معرض نمایش می گذاشت.

در یکی از همین گردهم آیی های گرترود در سال ۱۹۰۵، پیکاسو با هنری ماتیس (نقاش معروف فرانسوی)
آشنا شد که وی تبدیل به یکی از دوستان و رقیبان زندگی این هنرمند شد.

دوره هنر و بدویت آفریقایی: ۱۹۰۷ تا ۱۹۰۹

دوره آثار تاثیرپذیرفته آفریقایی پیکاسو با نقاشی “خانم های آوینیون” آغاز شد. نقاشی این دوره سه ساله
از زندگی پیکاسو به شدت از مجسمه های افریقایی به خصوص ماسک های سنتی آفریقایی تاثیر پذیرفته
است.

شروع نقاشی های این دوره در وهله اول شوک و نفرت جهانی را به دنبال داشت و حتی ماتیس با
عصبانیت آن را رد کرد تا جایی که پیکاسو تابلوی خانم های آوینیون  را تا سال ۱۹۱۶ به معرض
نمایش عمومی درنیاورد.

کوبیسم تحلیلی: ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۲

پیکاسو استایل کوبیسم تحلیلی در نقاشی هایش را با ژرژ براک (نقاش فرانسوی) ابداع کرد و در آن
از تک رنگ طیف رنگی قهوه ای و رنگ های خنثی استفاده می کردند. هر دو هنرمند برخی از اشکال
و سوژه های نقاشی را جدا کرده و شکل آنها را مورد تحلیل قرار می دادند.

اثر پیکاسو در سال ۱۹۱۷ – بیوگرافی پابلو پیکاسو

کوبیسم مصنوعی یا کوبیسم کریستال: ۱۹۱۲ تا ۱۹۱۹

کوبیسم کریستال نوع پیشرفته تر ژانر کوبیسم بود که در آن قطعات کاغذ اغلب از کاغذ دیواری و یا
صفحات روزنامه بریده و به نقاشی اصلی چسبانده می شد و این اولین شکل از کاربرد سبک کُلاژ در
هنرهای زیبا محسوب می شد.

سبک نئوکلاسیسیم و فراواقع گرایی: ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۹

در فوریه سال ۱۹۱۷ پیکاسو برای اولین بار به ایتالیا سفر کرد، این دوران با تحولات جنگ جهانی
اول مصادف شد و پیکاسو از استایل نئوکلاسیسیم در آثارش استفاده کرد. نقاشی های این دوره از
زندگی پیکاسو به طور مداوم یادآور آثار رافائل و انگر هستند.

در سال ۱۹۲۵ آندره بروتون شاعر و نویسنده سبک فرا واقع گرا در مقاله اش از پیکاسو به عنوان
“یکی از ما” صحبت کرد و این نقاش برای اولین بار آثار کوبیسم خود را در گروه سبک فراواقع گرا
(سوررئالیسم) به معرض نمایش گذاشت.

آثار نهایی و آخرین سال های عمر پیکاسو

وی ماموریت ساخت یک ماکت عظیم ۱۵ متری برای یک مجسمه عمومی در شهر شیکاگو را داشت
که اکنون این مجسمه با نام “شیکاگو پیکاسو” خوانده می شود. وی این پروژه را با اشتیاق بسیار زیاد
انجام داد و مجسمه ای را طراحی کرد که تا هنوز نامفهوم و تا حدی بحث برانگیز است. ماهیت اصلی
مجسمه مشخص نیست، ممکن است یک پرنده، یک اسب، یک زن و یا در کل شکلی انتزاعی باشد.
این مجسمه در سال ۱۹۶۷ رونمایی شد و یکی از برجسته ترین جلوه های شهری شیکاگو است. برای
این اثر هنری به پیکاسو پیشنهاد پرداخت ۱۰۰،۰۰۰ دلار را دادند ولی وی از پذیرفتن آن خودداری کرد
و آن را به مردم شهر اهدا کرد.

مجسمه اثر پیکاسو در شهر شیکاگو – بیوگرافی پابلو پیکاسو

آخرین کارهای پیکاسو همگی ترکیبی از استایل های مختلف است و او تمام انرژی خود را وقف کارش
کرده و کارهای او بسیار رنگارنگ تر و گویا تر از قبل شده بود و از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۱ مجموعه
زیادی از نقاشی و صدها قلم زنی روی صفحات مسی انجام داد.

پیکاسو در ۸ام آوریل سال ۱۹۷۳ در مووژین – فرانسه زمانی که او و همسرش ژاکلین دوستانشان را برای
صرف شام دعوت کرده بودند، بر اثر ادم ریه و ایست قلبی درگذشت.

زندگی شخصی پابلو پیکاسو

پیکاسو در طول دوره زندگی خود دو بار ازدواج کرد و چهار فرزند از سه زن داشت. همسر اول او اولگا خوخلووا و
همسر دوم او ژاکلین روکی و یکی دیگر از سوژه های پیکاسو برای نقاشی هایش بود و وی تاکنون بیش
از ۴۰۰ پرتره از وی و بیشتر از دیگر سوژه هایش طراحی کرده است. ازدواج پیکاسو و ژاکلین ۱۱ سال
و تا زمان مرگ پیکاسو ادامه داشت.

فرزند اول او پائولو (پائول جوزف پیکاسو متولد ۱۹۲۱ و سال فوت ۱۹۷۵) از همسر اولش اولگا
پیکاسو که یک رقاص باله روسی بود و خانواده ای اشراف زاده داشت.

فرزند دوم مایا (مایا دی لا کانسپسیون پیکاسو متولد ۱۹۳۵ ، ۸۳ ساله) از معشوقه اش ماری ترز والتر.

نکته قابل توجه در مورد ارتباط پیکاسو و ماری ترز این بود که ماری در زمان آشنایی اش با پیکاسو
دختری ۱۷ ساله بود و این نقاش در ازدواج اول خود با اولگا به سر می برد. ازدواج اول پیکاسو با
اولگا به جدایی کشیده بود ولی از آنجا که طبق قانون فرانسه، پس از طلاق او باید نیمی از ثروتش را
به اولگا می بخشید ولی او قصد این کار را نداشت، بنابراین روابط اولگا و پیکاسو به جای طلاق تنها
به جدایی رسیده بود و تا زمان مرگ اولگا در سال ۱۹۵۵ آنها قانونا زن و شوهر بودند.

ارتباط پیکاسو و ماری ترز مدت طولانی ادامه داشت و ماری چهارسال بعد از مرگ پیکاسو خود
را به دار آویخت.

نقاشی اولگا روی صندلی اثر پیکاسو – بیوگرافی پابلو پیکاسو

فرزند سوم کلود (کلود پیر پابلو پیکاسو متولد ۱۹۴۷ ، ۷۱ ساله)  از فرانسواز ژیلو (فرانسواز یکی
از سوژه های نقاشی پیکاسو بود و بعدها با جوناس سالک پزشک آمریکایی و کاشف واکسن فلج
اطفال ازدواج کرد.)

فرزند چهارم پالوما (آن پالوما پیکاسو متولد ۱۹۴۹ ، ۶۹ ساله) از فرانسواز ژیلو

عکاس و نقاش فرانسوی با نام مستعار دورا مار نیز یکی از همنشین های مداوم و یکی دیگر از
معشوقه های پیکاسو بود. آنها در اواخر دهه ۱۹۳۰ و اوایل دهه ۱۹۴۰ به یکدیگر نزدیک بودند.
وی همچنین کسی است که اثر “گرنیکا” پیکاسو را در حین انجام کار به صورت مستند عکس
برداری کرده است.

تهیه و ترجمه: گروه خبر پرشین وی

بخش اختصاصی پرشین وی