پایان جنجالی دورهمی | خاستگاه و سابقه مهران مدیری، آیا او طرف مردم بوده؛ یا یک مزور هوادار قدرت؟!

مدیری در ابتدا با اشاره به اینکه آخرین برنامه دورهمی است، گفت:
یکسری از تمام شدن دورهمی خوشحال و بعضی ها ناراحت هستند.
البته در این مدت در فضای مجازی مورد عنایت خیلی از دوستان قرار گرفتیم و برای ما خیلی جوک ساختند
که ۹۹درصد آنها در اینجا قابل پخش نیست!

مجری و کارگردان دورهمی در ادامه از برندگان قرعه کشی این برنامه به روی صحنه دعوت کرد
و پس از آن به گفتگو با عادل فردوسی مجری و کارگردان برنامه ورزشی نود پرداخت.

مدیری در همان ابتدای گفتگو گفت: از سری سوم دورهمی عادل را بارها دعوت کردم تا بالاخره به دام افتاد
و امشب آمد. سپس خطاب به فردوسی پور گفت: چرا از مصاحبه فراری می کنی؟

فردوسی پور در پاسخ گفت: من کلاً کم حرف هستم و درواقع فقط در برنامه نود و گزارش‌های ورزشی خیلی حرف می زنم.
پرچانه نیستم و حتی کمی خجالتی ام. فقط جلوی دوربین فرق می کنم‌.

مدیری در ادامه به نحوه اجرای فردوسی پور و راحت بودن او در نوع اجراهای تلویزیونی پرداخت
و فردوسی پور در این باره بیان کرد:
راحت هستم؛ اما خیلی هم خوب نیست. یک بار وقتی کارشناس برنامه داشت صحبت می کرد،
از صدابردار خواستم صدایم را قطع کند و من با آقای پورمحمدی تماس بگیرم و کلاً از فضای استودیو خارج شدم.
(با خنده) یک بار هم وقتی کارشناس فوتبال داشت حرف می زد، بازی لیورپول پخش می شد و من
مشغول دیدن آن بودم. دقیقه ۹۴ لیورپول گل زد و من بلند گفتم yes (خنده) و کارشناس برنامه تعجب کرد که چه شد.

سپس، مدیری از فردوسی پور درباره جذابیت های فوتبال پرسید.فردوسی پور اظهار کرد:
فوتبال همه چیز از جمله هیجان، تنش و … دارد و کاملا غیر قابل پیش بینی است.
مجری دورهمی گفت:
من از فوتبال فقط شوچنکو را می شناسم و فردوسی پور گفت:
چرا؟ نکند چون خوش قیافه است؟! (خنده جمعیت)

 مدیری در ادامه گفت: راستش من از فوتبال فقط فینال جام جهانی را می بینم.
البته بازی های ایران را هم در جام جهانی دنبال می کنم.

فردوسی پور در ادامه برنامه، با بیان اینکه از سال ۱۳۷۵ وارد عرصه گزارشگری فوتبال شده است؛
گفت: از سال ۷۵ تا امروز ۲۰ سال گذشته است و من قبل از گزارشگری مترجم بودم.

وی درخصوص چگونگی ساخت و طراحی ایده برنامه تلویزیونی نود گفت:
زمانی احساس کردم جای خالی پوشش اتفاقات هفته ای فوتبال در تلویزیون خالی است.
طرح را زمانی که ۲۵ سالم بود به شبکه دادم و از سال ۷۸ تا الان روی آنتن هستیم‌.

او درباره دلایل ماندگاری و پرمخاطب بودن برنامه نود اظهار کرد:
همیشه سعی کردم با مردم صادق باشم و در برنامه هایم خلاقیت به خرج دهم.
البته فشار کار خیلی بود. خیلی اذیت شدیم. ولی کم پیش آمده که این فشارها بخواهد، مانع کار ما شود.

مدیری در ادامه برای اینکه نشان دهد اهل تماشای برنامه نود است، گفت:
عاشق این هستی که دو نفر را در استودیو به جان هم بیندازی و دعوا کنند، نه؟! ( با خنده)
به نظرم رکورد دعوای همزمان چند نفر روی خط را داری!

فردوسی پور گفت: دیگه اغراق شد؛ ولی ما سعی داریم هر برنامه را فوق العاده روی آنتن ببریم.
متاسفانه این ذهنیت مردم ماست که به دنبال حواشی به خصوص حواشی فوتبال هستند.
البته من اصلا از جدل های طرفین در برنامه خوشم نمی‌آید و ذوق هم نمی کنم؛
ولی به هر حال برنامه ما چالشی و پرتنش است و این امر اجتناب‌ناپذیر است.

وی در پاسخ به اینکه تا امروز سوتی در گزارش ها داشته یا خیر، گفت: خیلی.
ولی یک چیزی خیلی اذیتم می کند، آن هم اینکه در بین تماشاگران آدم معروف باشد و من نشناسم.
مدیری هم به شوخی گفت: ما هم دیگر را خیلی دیدیم اما الان پشت صحنه من را اصلا ندیدی و نشناختی! (خنده)

مدیری در ادامه تاکید کرد: من نود را دیدم، به این نشان که در برنامه ات اشتباه تصویری داری و در یک برنامه زنده یهو از روی صندلی می‌افتی و این قبیل کارها. فردوسی پور هم با خنده گفت: افتخار ماست که شما نود می بینید.

مدیری در ادامه از مافیا در فوتبال پرسید و گفت: فوتبال با همه جذابیت هایش،
مثل خیلی حرفه های دیگر مافیا دارد، تا حالا پیشنهاد پول و رشوه داشتی؟

فردوسی پور پاسخ داد: اوایل خیلی، چون من را نمی شناختند و پیشنهادهای خیلی خوبی هم می‌دادند.
اما من قبول نکردم و بعد از آن هم دیگر به سراغم نیامدند. به هر حال هرجا پول باشد، فساد هم است.

وی در ادامه در پاسخ به سوال معروف مدیری درباره عشق و عاشقی اظهار کرد:
بله عاشق شدم و هستم. عشق همیشگی است و به زندگی جهت می‌دهد.

فردوسی پور در ادامه از علاقه اش به طنز و استفاده از آن در برنامه هایش گفت و اشاره کرد:
طنز را خیلی دوست دارم و خود شما بانی آن بودید. من از همان اول برنامه های شما را می‌دیدم.
من آدم خوش خنده ای هستم و همین طوری زیاد می خندم، ولی فیلم کمدی و جوک برایم خنده آور نیست.

وی درباره روند تداوم برنامه نود بیان کرد: فکر کنم تا زمانی که مردم با این برنامه همراه باشند، ادامه دارد.
تا جایی هستیم که حس کنم برنامه خوب است و مردم دوستش دارند.

فردوسی پور همچنین درباره علاقه مندی های غیر فوتبالی خود گفت:
من عاشق بازی و مسابقه هستم و اصلاً ورودم را به این حرفه با مسابقه هفته شروع کردم.
سر برنامه ها و مسابقه های مختلف به عنوان تماشاگر یا شرکت کننده رفته ام.

این مجری، در پایان با اشاره به احساس خوشبختی خود، یک فرش دستباف با طراحی لوگوی برنامه نود را به موزه دورهمی داد.
البته گریزی هم به ماجرای موزه لوور در مجلس زد و بارها کلمه « موزه دورهمی » را به اشتباه تلفظ کرد
و باعث خنده مدیری و همگان شد. تا جایی که خود مهران مدیری هم با او در این جریان طنز همراهی کرد.

اما یکی از اتفاقات جالب برنامه گذشته، برپایی جشن تولد ۵۰ سالگی برای مهران مدیری بود.
کیک تولد مدیری به شکل یک تلویزیون قدیمی طراحی شده بود؛
در حالی که تصویر مهران مدیری در حال اجرای برنامه دورهمی در قاب آن نقش بسته بود.
فردوسی پور هم دو کتاب خود را برای مدیری امضا و به او هدیه کرد.
مدیری ضمن تشکر از همه، گفت: من از همین تریبون اعلام می کنم که در طول مدت کارم و زندگی ام، همواره سمت مردم ایستاده و حرف آنها را زده ام..

  [ساعاتی پیش مهران مدیری در قسمت آخر برنامه دورهمی، اعلام کرد که همواره در زندگی‌اش «طرف مردم» بوده.]
امیدوارم اگر می‌خواهید قهرمانی در زندگی داشته باشید حداقل قبل از رساندن او به عرش بدانید که
خاستگاه‌اش چه بوده است یا فردی را انتخاب کنید که به معنای واقعی کلمه شخصیتی همراه با ارزش‌های والای انسانی باشد.

این توضیحات پیش از شروع نوشته لازم بود تا هدف این مطلب درک شود و اینکه همه ما در این مجموعه سعی می‌کنیم

ماهیت افراد را عریان کنیم، و در نهایت انتخاب با شما خواهد بود وگرنه

هم برای نویسندگان بسیار مطلع این سایت و هم برای من، حرکت در مسیر باد مزایای بسیار بیشتری خواهد داشت

اما ما یک سری اصول و پرنسیب داریم و وقتی می‌بینیم که این اصول توسط اشخاصی در این حوزه (هنر) زیر پا گذاشته می‌شود تا اصلاح شدن آن پلشتی‌ها راه خود را ادامه می‌دهیم و مدح و ثناگوی جریان‌های بی‌هویت نخواهیم بود.

 مهران مدیری در آغاز کار خود در حوزه برنامه‌های طنز دست به انقلاب بزرگی در صدا و سیمای

پس از انقلاب زد و از خطوط قرمز عبور کرد و با خلاقیت‌های خود مسیری تازه را در این بخش باز کرد.

پرواز ۵۷ و ساعت خوش دو مجموعه طنزی بودند که شاید امروز که به آنها نگاه می‌کنیم

بتوانیم ایرادهای فراوان تکنیکی از هر دوی آنها بگیریم اما با در نظر گرفتن شرایط آن دوران و برنامه‌های قبل از آن می‌توان برنامه‌های طنز در صدا و سیمای پس از انقلاب را به دوران قبل و پس از پرواز ۵۷ و ساعت خوش تقسیم کرد.

به مرور زمان محبوبیت مدیری فزونی یافت و باید این امتیاز بزرگ را به او داد که نقش خط‌شکن را

در دوره‌ای که همگان سعی داشتند بسیار آرام و بی‌دردسر کار کنند تا به هیچ شخص یا نهادی

کوچک‌ترین آتویی ندهند، ایفا کرد. او دامنه برنامه‌های خود را افزایش داد و در این میان خلق چند کاراکتر و همینطور روستایی با مردمانی سیاس و دغل‌باز یکی دیگر از کردیت‌هایی هست که می‌‌توان به او داد.

اما مشکلی که نگارنده این مطلب همیشه با مهران مدیری اوج‌گرفته داشته، دارم و احتمالا

تا تغییر رویکرد او (که گمان نمی‌رود اتفاق بیفتد) خواهم داشت تغییر هویت، ماهیت و فراموشی خاستگاهی بود

که او از آنجا پا به عرصه هنر نهاد. درست است که باید به خاطر بسیاری از خلاقیت‌های دوران ابتدایی مدیری

او را ستایش کرد اما نمی‌توان از این نکته کلیدی غافل شد که با گذر زمان و درست

در همان مقاطع کلیدی که تفاوت یک هنرمند بااصالت با هنرمندی بی‌ریشه مشخص می‌شود

او به مردمی که -چه بخواهد قبول کند یا نکند- با اقبال زیاد و محبت فراوان، همیشه حامی‌اش بودند

پشت کرد و به سمت باندهای قدرت و ثروت نزدیک شد. مثال‌های بسیاری برای تائید این مطلب وجود دارند که به‌مرور در این نوشتار گفته می‌شوند؛

به نظر می‌رسد هر چقدر به محبوبیت مدیری افزوده می‌شد او هم وارد بازی شد که حداقل

در میان بخش اعظم چهره‌های اندیشمند به افت محسوس اقبال به مدیری منتج شد:

در یک جمله مدیری بین مردم و قدرت و ثروت دومی را انتخاب کرد و روز به روز از خاستگاهش دور شد و بیشتر و بیشتر در طنزهایش به اشخاص فرهیخته توهین کرد.

در اینکه طنز به سان تریبونی است که در بسیاری از جوامع مردم‌سالار از آن به عنوان سوزن تیزی برای

نشان دادن کاستی‌ها و کژی‌های جامعه استفاده می‌شود. تردیدی وجود ندارد اما حداقل

در آن جوامع ما می‌دانیم که آن طنزپردازان چه بک‌گراند اجتماعی داشته‌اند و چه گرایش سیاسی دارند

و آیا از جریان خاصی حمایت می‌کنند یا خیر و درآمد و عایدی آنها هم به میزان بسیار زیادی (برای محققان و آنهایی که در حوزه رسانه مطالعات جدی دارند) کاملا مشخص است.

اما مهران مدیری در ده سال اخیر خواست ژست اپوزوسیون بگیرد اما در حق بسیاری از مردم

این سرزمین جفا کرد. اینکه در حیطه ساخت برنامه‌های طنز بخواهیم و بتوانیم

از هر قشری سخن به میان بیاوریم و آنها را سخت به چالش بکشیم بسیار خوب است،

باید امکانی فراهم شود تا این مهم به وقوع بپیوندد اما باور ندارم او در مجموعه طنز هزار چهره می‌خواست هنرمندان، نویسندگان و ادیبان را نقد کند، احساس من اینطور می‌گوید که او می‌خواست عامدانه این جریان را تخریب کند و بین نقد و تخریب تفاوتی است بس فاحش.

مهران مدیری در یکی از شرم‌آورترین برنامه‌هایی که تولید کرد و همیشه با وقاحت منکر سفارشی بودن

آن برنامه یا داشتن نیتی خاص باکی نداشت تا مادر یک مجری لس آنجلسی را- فارغ از قضاوت

درباره خود این شخص و راه و روش‌اش- رسما و مستقیما هدف این حمله قرار دهد.

آیا این‌ها نقد است یا توهین؟ بحث دفاع نیست، اما آیا حتی اعضای خانواده‌اش در کنه وجودشان همسر یا پدرشان را تقبیح نمی‌کنند و فراتر از آن آیا خود این شخص خجالت نمی‌کشد که برای به دست آوردن ریالی بیشتر و استفاده از رانتی خاص برنامه‌ای سفارشی بسازد و به یک انسان تهمت بزند که حاضر است برای به‌دست آوردن درآمد به تن فروشی مادرش هم رضایت دهد؟

به‌راستی چگونه می‌توان این رفتار زشت، شرم‌آور و مشمئزکننده را توصیف کرد؟

واقعا می‌خواهم بدانم چگونه این کار ناصواب را توجیه می‌کنید جناب آقای مدیری؟

شما با اینکار و از همان روز به سراشیبی سقوط کردی که هر لحظه بیشتر و بیشتر در آن فرو می‌روی و آنچنان غرق در این بازی‌های خطرناک ثروت و قدرت شده‌ای که معنای انسانیت را فراموش کرده‌ای.

فاجعه اما فقط به اینجا ختم نمی‌شود. شما چندین بار به شعور میلیون‌ها ایرانی توهین کردید

و از جمله آنها وعده‌هایی درباره جوایز ویژه به طرفدارانی بود که سریال قهوه تلخ شما را

از شبکه سینمای خانگی خریداری کردند.

در آن کار توانستید یک افتخار را هم به کلکسیون افتخارهای شخصی‌تان اضافه کنید و آن هم

به پایان نرساندن آن مجموعه و عدم توزیع شش قسمت آخر بود و پس از آن و در کار بعدی مانند

همیشه با لحنی که از آن ریا، تزویر و دورویی می‌بارید با مظلوم‌نمایی یک معذرت‌خواهی ساده کردید

و مثل همیشه مثل بچه‌های مظلوم دبستانی تن صدای‌تان را پائین آوردید اما نگفتید

تکلیف آنهمه علاقمندی که این مجموعه را فقط به خاطر اعتماد به شما و فتح بابی در عدم کپی غیرقانونی محصولات هنری خریداری کردند چه می‌شود؟

آیا آنها نباید بدانند تکلیف پایان این سریال چیست؟…

اما این پایان تزویر، دورویی و چند چهره بودن شما نبود… پس از انتشار مجموعه فاجعه‌بار و ناموفق

ویلای من و چند مجموعه آیتمی مانند عطسه و شوخی کردم که از نظر کیفیت هم به مانند

نامش در حد شوخی بود شما دوباره وارد تلویزیون شدید و در حاشیه ۱ و ۲ را ساختید که مجموعه نخست بخش‌هایی داشت که می‌شد حداقل آنها را تحمل کرد اما… در مجموعه در حاشیه دو در سمت راست یک حساب بانکی‌تان چندین و چند صفر اضافه کردید اما…

اما مگر جاه‌طلبی‌ها و فکر استفاده از رانت و ثروت و احیانا قدرت دست از سر فردی در قواره‌های مهران مدیری بر می‌دارد؟

جواب یک نه بسیار بسیار بزرگ است. فارغ از آنکه دیگر شما از یک چهره صرفا هنری به شخصی

چندبعدی تبدیل شدید و با سیاستمدارانی مانند وزیر امور خارجه پالوده سیاسی می‌خورید و به واسطه

همان رانت‌ها بزرگتر از سایز و لیاقت خود گام برمی‌دارید و رسما سفارشی‌ساز هستید،

اما این دورهمی‌تان را دیگر کجای دل خود جای دهیم؟ این برنامه میخ آخر بر تابوت هر آنچه بود

که با مجموعه‌هایی مانند پرواز ۵۷ و ساعت خوش با آن به درجه‌ای از اشتهار و مقبولیت رسیدید

اما حالا احتمالا برای‌تان هیچ اهمیتی ندارد که مردم درباره شما چه فکر کنند چون شما در جایی که لازم بود بین مردم و قدرت، دومی را انتخاب کردید پس چه باک که به رویاهای‌تان رسیدید، مردم را آن گونه که در قسمت آخر دورهمی ادعا کردید، می‌خواهید برای چه؟

الان دیگر شخصی که روزگاری برای دل خودش به فعالیت‌های تئاتر و تلویزیون می‌پرداخت فقط به فکر

پر کردن حساب‌های بانکی‌اش است و باقی موارد در درجه بعد قرار می‌گیرند. مردم؟

آنها که برای مدیری چرخ پنجم درشکه هم نیستند.

از آنجایی که خیلی وقت است که بی‌ایده شده‌اید (چون سواد آکادمیک ندارید، چون مطالعه نمی‌کنید،

چون به‌روز نیستید و چون آنقدر همه چیز را حاضری به شما داده‌اند که باورتان شده بزرگ هستید

و از همه مهمتر اینکه رقیب‌های شما در تلویزیون هشت‌شان گرو نه‌شان است

و در این برهوت فرهنگی سیمای مثلا ملی مشخص است که شما تبدیل به استاد مهران مدیری می‌شوید)

دست به تقلید از برنامه‌هایی از کشوری مانند هندوستان می‌زنید و هیچ ابایی ندارید

که مانند همیشه در روز روشن در چشمان همه نگاه کنید و دروغ بگوئید که این شباهت‌ها اتفاقی است!

[در حالی که ویدیوهای برنامه اصلی موجود است!]

استاد، دیگر دوره این دروغ‌ها خیلی وقت است که تمام شده و اگر چهار نفر و نصفی برنامه شما را

نگاه می‌کنند صرفا به خاطر آن است که آلترناتیو دیگری در این تلویزیون سرشار از برنامه‌های مفرح، متنوع و شاد ندارند [شومنی که متن را از گوشی برایش می‌خوانند!]…

چون وقتی اشخاصی مانند شما و هم‌پالکی‌های ریاکار و بی‌دانش‌تان صحنه‌گردان معرکه می‌شوید

آنچه از این گوی بلورین در می‌آید همین خواهد بود و همین. من برای نوشتن نقد برنامه دورهمی

شما سه برنامه آن را دیدم تا نوشته‌ام در خلاء تایپ نشود.

برنامه شما با آقایان داریوش فرهنگ و رامبد جوان و خانم سحر دولتشاهی سه برنامه‌ای بودند که من از سری برنامه‌های استثنایی دورهمی‌تان دیدم و همانطور که انتظار داشتم شما همانی بودید که باید می‌بودید و مشخص است در این چند سال حسابی رسم بیزنس و… را که یکی از مولفه‌های اصلی در موفقیت در روزگار فعلی‌مان است یاد گرفته‌اید. یک مصاحبه از شما را هم درباره شروع فصل جدید دورهمی دیدم که گفته بودید بگذارید از همان اول تکلیف را مشخص کنم که بله ما از این و آن تقلید می‌کنیم و این صحبت‌ها با نهایت مظلوم‌نمایی همیشگی‌تان و فرار به جلو و گول زدن مخاطب همراه شد، به جای جواب به این سوال که:

شما که ادعای خلاقیت‌تان کره خاکی را برداشته نمی‌توانید یک برنامه مستقل و بدون کپی‌کاری بسازید.

البته اشتباه نشود، ما از شما و هم‌قطاران باسوادتان!

انتظار نداریم از برنامه‌های کشورهای دیگر ایده نگیرید، اما ایده گرفتن و کپی کردن دو مقوله کاملا مجزا هستند و بدبختانه شما کار دوم را انجام می‌دهید و بعد با مظلوم‌نمایی فرار به جلو می‌کنید که بله ما تقلید می‌کنیم، کپی می‌کنیم و … بس است استاد.

تا کی می‌خواهید با این زبان‌بازی‌ها دل‌ربایی کنید و احیانا چند ساده‌دل را گول بزنید؟

مطمئن باشید آنها هم دیر یا زود متوجه نیت شما خواهند شد

رامبد جوان در یکی از سه برنامه دورهمی شما که دیدم (و من اتفاقا با وجود عدم دنبال کردن برنامه‌اش

در همان یک ساعتی که مهمان شما بود احساس کردم چقدر نسبت به شما ساده‌تر و باورپذیرتر است)

گفت همین‌که شما در طول این همه سال به فعالیت می‌پردازید نشان از قدرت بالای شما و احاطه به مقوله طنز و جلوداربودن‌تان در این حوزه دارد و در آنجا به درستی از تداوم به عنوان نشانی بر مدعای‌شان مثالی آوردند اما صرفا جهت یادآوری به آقای جوان و بقیه دوستان باید گفت تداوم [آن هم در فضای انحصاری و نفتی] تنها یکی از پارامترهای ماندگاری و تسلط بر حوزه‌ای خاص است اما به شرط آنکه با کیفیت همراه شود و این دقیقا چیزی بود که رامبد جوان به آن اشاره نکرد. اگر شما صرف تداوم را نشانی بر سطح بالا بودن یک برنامه یا برنامه‌ساز بدانید ما یک برنامه ورزشی در شبکه اول داریم که از تقریبا پس از انقلاب همیشه با یک مجری بر روی آنتن بوده و نام آن برنامه را همه می‌دانیم اما صرف این همه سال تداوم نشانه کیفیت آن برنامه است که سطح‌اش از یک برنامه محلی تلویزیون هر کشور دورافتاده‌ای هم عقب‌تر است؟

نه، چون کیفیت ندارد و چون مجری برنامه می‌داند اگر از اول تا آخر برنامه هر کاری بکند یا نکند

یک جای خالی در کنداکتور شبکه اول دارد که به اندازه سی و هشت سال در تیول او بوده

تا با اعصاب مردم بازی کند و البته بساط خنده آنها شود که حداقل این مورد باعث پدید آوردن لحظاتی فرح‌بخش می‌شود!

شما وقتی در رسانه ای انحصاری مانند صدا و سیما فعالیت می‌کنید می‌دانید صدای مخالف در آن پذیرفته نمی‌شود یا باید از آن بیرون بروید یا آنکه خود را همرنگ جماعت کنید. رامبد عزیز، اتفاقا رمز و راز ماندگاری در یک رسانه حفظ استقلال و به‌روز بودن و بالا بردن دائم کیفیت برنامه‌ها است نه در جا زدن و صرفا شو-آپ که بله من همیشه هستم پس خوبم و تداوم در ذات خود تنها یک پارامتر در میان انبوه پارامترهایی است که یک برنامه، یک رسانه و یک سازمان را موفق می‌کند و در حوزه خاصی که ما در آن بحث می‌کنیم انحصارطلبی ضربه‌ای بس بزرگ به تلویزیون ما، سینمای ما و هنر ما زده است…

درباره برنامه دورهمی هم ذکر این نکته بسیار مهم است که به مانند سال‌هایی که مدیری خط خود را از مردم جدا کرد، اینک به عنوان یک مرشد و راهنما در نقش ناصحی مهربان و دلسوز ظاهر می‌شود و قبل و بعد از دعوت از مهمانان برنامه، توضیحاتی درباره اوضاع اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی کشور می‌دهد و در انتها و در نهایت ریاکاری و تزویر سعی می‌کند نور را از چهره کسانی که مملکت باستانی ما را به فلاکت امروزی رساندند دور کند و یا تقصیر را متوجه مسئولان درجه دو و سه (که هر چند خودشان کاملا در این وضع نقش دارند اما مسببان سطح نخست آن نیستند) بیاندازد و یا در نهایت بی‌شرمی (به‌سان همان بی‌شرمی که بر مادر آن مجری لس‌آنجلسی روا داشت و حتی بیشتر) چند مهمان ساده‌دل و از دنیا بی‌خبر را به روی استیج آورد و در نهایت بگوید عامل همه این بدبختی‌ها خودتان هستید اما چون در طول این مدت به انواع سلاح‌های مکر و حیله مجهز شده این مسائل را طوری در لفافه بیان می‌کند که بیننده عادی حق را به مهران مدیری می‌دهند و می‌گوید بله، واقعا درست است و همه این مصیبت‌ها از بی‌عرضگی خودمان است اما… اگر وجود این را ندارید که بگوئید مقصر اینهمه نابه‌سامانی در این کشور پر از ثروت چه کسانی هستند، و یک پروژه را طوری به آنها القا کنید که چیزی هم بدهکار شوند، بدانید کسانی هستند که شما را رصد می‌کنند و نمی‌گذارند بدون پاسخگویی از زیر همه مسئولیت‌ها شانه خالی کنید. شما که انقدر آرام هستید و به آرامی توصیه‌های اخلاقی می‌کنید و این یا آن مسئول درجه دوازدهم را به عنوان مقصر این وضع جا می‌زنید یک سیمای دیگری دارید، سیمایی که برای پول و رانت و قدرت له له می‌زند.

آقای مدیری، واقعیت این است که شما خیلی وقت است متاسفانه، متاسفانه و متاسفانه آلوده شده‌اید

و مسیری را انتخاب کرده‌اید که آخرین آن یعنی همین برنامه دورهمی هیچ تصویری جز

تزویر از شما به بیننده آگاه (و نه مردم ساده‌دلی که هندپیک می‌کنید و با خود به استودیو می‌آورید

و احتمالا اختلاس‌ها و خشکسالی و سدسازی‌های بی‌رویه و بدبختی‌های‌مان را در قسمت آخر برنامه دورهمی می‌خواهید گردن آنها بیندازید) ارائه نمی‌دهد.

من هیچ نوری در انتهای تونلی که شما در آن هستید نمی‌بینیم و بدانید دست به قمار بزرگی زده‌اید

و همان‌هایی که برای‌شان برنامه‌های سفارشی می‌سازید روزی شما را مثل …

به گوشه‌ای خواهند انداخت، در نهایت خود دانید و خود.

 * پی‌نوشت: تیتر مقاله اظهار نظر لورا اینگرام، مجری شبکه خبری فاکس نیوز در پاسخ به پخش مستندی هفده دقیقه‌ای است که در آن کری چمپیون (مجری شبکه ای.اس.پی.ان) با لبران جیمز و کوین دورانت، دو بسکتبالیست بزرگ تیم‌های کلیولند کولیرز و گلدن استیت وریورز مصاحبه می‌کند و در این مستند لبران و دورانت درباره مشکلات جامعه آمریکا صحبت می‌کنند و بسیاری از آنها را به گردن دانلد ترامپ می‌اندازند و در بخشی از این مصاحبه لبران از لفظی استفاده می‌کند که زیبنده یک چهره بزرگ ورزشی نیست و البته همه مشکلات فعلی جامعه آمریکا را به ترامپ نسبت می‌دهد. تا اینجا به لبران (که بسکتبالیست مورد علاقه و ستایش نگارنده این مطلب است و اعتقاد دارم در کنار مجیک جانسون، کوبی برایانت و مایکل جردن بهترین بسکتبالیست تاریخ است) ایرادی وارد نیست و او عقیده‌اش را بیان می‌کند؛ اما وقتی صحبت از الفاظ زشت آنهم در برنامه‌ای که مخاطبین بسیاری دارد به میان می‌آید، باید انتظار داشت که مجری شبکه‌ای که همیشه طرفدار حزب جمهوری‌خواه است بگوید شما بسکتبالیست بزرگی هستی، اما عقیده سیاسی‌ات را برای خودت نگه دار و میلیون‌ها نفر به ترامپ به عنوان رئیس جمهور رای دادند و نه به تو و بهتر است به جای فحش دادن به قول خودش به Shut up and dribble و ورزش‌ات بپردازی و به کسانی که به ترامپ رای دادند توهین نکنی.

امیدوارم آقای مدیری هم برگردد به روزهای اول فعالیت هنری‌اش و از قدرت و رانت و ثروت فاصله بگیرد و ابتدا یک مقدار در حیطه طنز و سایر حوزه‌ها دانش خود را بالاتر ببرد و بعد در مورد همه چیز اظهار نظر کند و در انتها اینکه تزویر، ریا و دورویی بدترین آفت زندگی هر انسانی است و ترک آن نیاز به خودسازی اساسی دارد، آیا مهران مدیری اساسا عزمی برای اینکار دارد؟ زمان جواب ما را خواهد داد هر چند من جواب این سوال را می‌دانم و خودش هم می‌داند.

شما هم نظر خودتان را بنویسید.

آخرین خبر / باشگاه خبرنگاران جوان / کافه سینما-نوید نیکزاد