چرا برنامه خندوانه و دورهمی برای خواننده هایی که دعوت کردند تذکر گرفتند؟
محمد باقر معلم در گفتگویی درباره حضور خوانندگان تازه کار در برنامه های معروفی مانند خندوانه و دورهمی صحبت کرد و با توضیح اینکه چه خواننده هایی می توانند در برنامه های صدا و سیما مانند خندوانه و دورهمی حاضر شوند از تذکر گرفتن خندوانه و دورهمی هم و علت این ماجرا هم صحبت کرد.
تذکر گرفتن برنامه خندوانه و دورهمی
امروز در دسترسترین رسانه در کشور ما تلویزیون است.
بیشک هیچ رسانهای در ایران به اندازهی تلویزیون مخاطب ندارد. در عین حال بیشترین حجم
موسیقی در قالب برنامههای تلویزیونی پخش میشود.
پس آنچه از تلویزیون چه در قالب برنامههای مختلف و چه در قالب برنامههای موسیقایی پخش میشود،
بیشک تاثیر بسیاری بر جامعه خواهد داشت.
تذکر به برنامه خندوانه و دورهمی
بسیاری از اهل هنر بر این باورند که تلویزیون آنگونه که بایسته و شایسته است
به موسیقی اصیل و جدی نمیپردازد و بیشتر به پخش موسیقیهای سطحی مشغول است.
از سوی دیگر مدیران تلویزیون شاید این نظر را چندان قبول نداشته باشند.
آنها میگویند شبکههای تلویزیونی تعدادشان زیاد است و انوع مختلف موسیقی از این شبکهها پخش میشود.
بر آن شدیم تا پروندهای با عنوان موسیقی در تلویزیون را منتشر کنیم
تا در آن به بررسی اوضاع موسیقی در تلویزیون بپردازیم. این پرونده میخواهد
نقاط ضعف موجود را از دیدگاه اهل موسیقی بیان کند و از سوی دیگر دیدگاههای
مدیران شبکههای مختلف را جویا شود؛ تا در نهایت به راهکارهایی برای بهتر شدن
اوضاع موسیقی در تلویزیون برسیم. نخستین کسی که با او به گفتوگو نشستیم،
محمد باقر معلم مدیر دفتر موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما بود. در بخشی از گفتوگو با محمدباقر معلم میخوانیم:
یعنی به طور مثال دعوت کردن از خوانندهها به برنامهی «دورهمی» با شما چک نمیشود،
اما اثری که از این خوانندگان پخش شد، به تایید دفتر موسیقی صدا و سیما رسیده است.
شورای شما در دفتر موسیقی به کیفیت اثر خوانندگان تازهکار که مهمان
برنامههای پربیننده بودند اعتراض نکرد؟
این شورا پرسشی مطرح نکرد که چرا باید خوانندهای تازهکار به برنامهای پر بیننده دعوت شود؟
این خوانندگان با آمدنش به برنامههای پربینندهی تلویزیون شهرت سراسری کسب کردند
و رهِ چندین ساله در عرصه هنر را یک شبه طی کردند. تنها چند ماه
پس از حضورشان در تلویزیون هم، کنسرتهایشان را برگزار کردند که مخطبان بسیاری داشتد. ب
ه نظر میرسد مافیایی در دعوت از خوانندگان موسیقی پاپ وجود دارد که
تصمیم میگیرند چه خوانندگانی به برنامههای پربیننده تلویزیون بروند.
به نظرم در سازمان این اتفاق رخ نمیدهد. دفتر موسیقی هیچ آنتنی در اختیار ندارد.
ما فقط سامانهای داریم که در این سامانه سعی میکنیم تمام ملاحظات دغدغهمندان
این حوزه را رعایت کنیم.
موردی که شما اشاره کردید به هیچ وجه در حوزه اختیارات دفتر موسیقی سازمان صدا و سیما نیست.
روال کار اینچنین است که اثر پخش شده در شبکههای مختلف یا برای دفتر موسیقی
ارسال شده و از اینجا مجوز پخش گرفته است یا اینکه اگر مجوز نداشته باشد،
مسئولیتش برعهده مدیر شبکه است. بسیاری از کارهایی که شما به آن
اشاره کردهاید شاید اصلا از دفتر موسیقی سازمان مجوز نگرفته باشد.
طی بخشنامه شورای معاونین، اگر اثری از سازمان پخش شود و مجوز دفتر موسیقی
را نداشته باشد، مدیر شبکه مسئول آن است. اگر کاری بدون مجوز ما منتشر شود،
نخستین کاری که میکنیم این است که تذکر میدهیم یا اینکه عدم
صلاحیت فرد دعوت شده را به مسئولان شبکه تذکر میدهیم.
درباره مواردی که در بالا اشاره کردیم تذکری دادهاید.
بله. برنامه های خندوانه و دورهمی تذکراتی گرفتهاند و در عین حال اگر کار خوبی هم انجام دادهند، تشویق کردهایم.
صحبت های رامبد جوان درباره اجرا
«خندوانه» برنامهای است که با ایده اهمیت خنده و تأثیر آن در موفقیت و حال خوب شکل گرفت و بخشی از جذابیت برنامه به اجرای رامبد جوان برمیگردد، گرچه او کارگردان و طراح برنامه هم هست.
جوان در بیشتر بخشهای برنامه اجرای رها دارد و احساسات خود را به شکلی قابل ارائه بروز میدهد، او ذوقزدگی یا شگفتزدگی خود را نهتنها پنهان نمیکند بلکه سعی میکند به آنها شکلی دلنشین و خودمانی دهد. بخشی از گفتوگویی را که با این مجری داشتهایم، بخوانید.
اجرای شما به تبع خندوانه رها و خودمانی است، ولی در عین حال حد هم نگه میدارید و به ورطه جلفگویی نمیافتید. این مراقبت تنها از تربیت حرفهای و اخلاقی شما میآید و ناخودآگاه رخ میدهد یا خودآگاه هم از حدود اجرا مواظبت میکنید؟
صحبت های رامبد جوان درباره گفتگو با مهمانان برنامه خندوانه
بهنظرم ترکیب هر دو است. چیزی که بارها برای خودم، گروه و حتی تماشاچیان تکرار کردهام این است که خندوانه یک مهمانی سرحال است و همه جمع شدهایم تا از آن لذت ببریم. خب، در این مهمانی آدمها باید احساس راحتی و احترام داشته باشند و حتما لذت هم ببرند.آنها باید بتوانند غشغش بخندند و آواز بخوانند. بازهم مثل یک مهمانی خوب که مهمانان درعین شادی نباید احساس کنند که میزبانان آنقدر راحت و شلخته هستند که ممکن است اعصابشان از شلنگتخته و شلوغکاری بیش از حد آنها خرد شود.
اما در عین حال که خیلی محترمانه با مهمانان برخورد میکنید اگر سؤال جدی و انتقادی هم داشته باشید صمیمانه طرح میکنید.
من بهشدت بدم میآید که مهمانی را دعوت بکنی و بخواهی حالش را بگیری یا بهنحوی اذیتش کنی که احساس کند مورد توهین قرار گرفته است. در واقع از تبدیل گفتوگو به چیزی شبیه بازجویی منزجرم. اصلا دوست ندارم وارد مرزهایی از ذهن و زندگی مهمان بشوم که دلش نمیخواهد. ما یک نوع الگوی معاشرت را درنظر داریم؛ یعنی در عین معاشرت نمیخواهیم هر سؤال یا مسئلهای را طرح کنیم، بلکه بیشتر تلاش داریم احساس امنیت و آرامش را منتقل کنیم.
یک از معضلات اساسی امروز تلویزیون کمبود مجریان آموخته و با فرهنگ و دانش در شاخههای مختلف است. آدمهایی مثل شما، عادل فردوسیپور، رضا رشیدیفر، برادران صفاریانپور، منصور ضابطیان یا قدیمیتر از آنها بزرگی مانند اسماعیل میرفخرایی که خود در اجرا یک متر و معیار است. این مدل مجریان چگونه تکثیر میشوند؟
بهنظرم وظیفه رسانه است که این مجریان را با چنین خصلتهایی تولید کند. وقتی مدیران رسانه میبینند اگر کار را رها کنند هرجور آدمی میتواند وارد شود و خروجیاش میشود برنامههای کمتر موفق یا کمتر مودب باید متوجه شوند که سپردن آنتن حتی به یک تهیهکننده تقریبا کاربلد کافی نیست. یک مجموعه مناسب باید کنار هم قرار بگیرند تا کاری درست و آبرومند باشد. متأسفانه تعداد کنندههای کاربلد تلویزیون کم شده و مدام کمتر هم میشود. الان چند برنامه داریم که با محوریت یک مجری که حال مردم را خوب میکند و آدم مطمئن است که همهچیز درست اتفاق میافتد؟
تسنیم / خبرآنلاین