نکات خواندنی درباره فیلم پدرخوانده | از انتخاب اجباری مارلون براندو و آل پاچینو تا سر بریده اسب واقعی!

فیلم پدرخوانده به کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا و با بازی مارلون براندو ، آل پاچینو ، رابرت دووال ، جیمز کان ، و دایان کیتن ،بزرگترین فیلم سال ۱۹۷۲ و یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ است.

نکات خواندنی درباره فیلم پدرخوانده

سالی که گذشت چهل و پنجمین سالگرد روی پرده رفتن فیلمی بود
که تبدیل به شاید بهترین فیلم مافیایی تمام دوران‌ها شد:
«پدرخوانده» The Godfather. این فیلم به کارگردانی
فرانسیس فورد کوپولا Francis Ford Coppola و با درخشش
مارلون براندو Marlon Brando، آل پاچینو Al Pacino، رابرت دووال Robert Duvall،
جیمز کان James Caan، و دایان کیتن Diane Keaton،بزرگترین فیلم
سال ۱۹۷۲ و یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ است.

«پدرخوانده» به عنوان یک فیلم واقعا کلاسیک شناخته شده و در بسیاری
از لیست‌های بهترین فیلم‌های تاریخ، هم‌تراز «همشهری کین» Citizen Kane است.
این فیلم همه چیز دارد: درام خانوادگی تکان‌دهنده، پادرهوایی
مجذوب کننده، و خشونت ناگهانی و خونین.

به سادگی می‌توان فرض کرد حتی کسانی که طرف‌داران
کشته‌مرده‌ی فیلم نیستند هم همه چیز را درباره‌ی روایت سینمایی
این داستان بدانند — به هر حال این تنها شروع سه‌گانه‌ای است
که به فیلم نه چندان عالی (و البته نه چندان افتضاح) «پدرخوانده قسمت سوم» The Godfather Part III در دهه‌ی ۹۰ رسید.
اما چیزهای زیادی وجود دارد که ممکن است درباره‌ی این درام به یادماندنی بدانید.

چند نکته جالب که احتمالا درباره‌ی فیلم پدرخوانده نمی‌دانید

۱. استودیو نمی‌خواست مارلون براندو در فیلم باشد

باورش در حال حاضر سخت است، چرا که تقریبا غیرممکن است کس دیگری را
در نقش رئیس مافیایی مسن که حرف زدنش تاحدی نامفهوم است تصور کرد،
اما واقعیت دارد — استودیوی پارامونت حتی هنرپیشه‌ی انگلیسی
لارنس اولیویه را پیشنهاد داده بود. در نهایت کارگردان کوپولا Coppola با زیرکی از براندو تست بازی گرفت که استودیو را تحت تاثیر قرار داد و وارد فیلم شدند.

۲. آل پاچینو اولین انتخاب برای بازی نقش مایکل کورلئونه نبود

شخصیت پرتضاد معروف این بازیگر معروف سبک Method Acting،
تبدیل به ستون فقرات این سه‌گانه شد، اما پارامونت بازیگر نقش اولی
همچون رابرت ردفورد Robert Redford، جک نیکلسون Jack Nicholson،
داستین هافمن Dustin Hoffman ، یا وارن بیتی Warren Beatty برای
این نقش می‌خواست. جیمز کان James Caan هم برای این نقش تست داد، و همچنین مارتین شین Martin Sheen.

آل پاچینو در فیلم پدرخوانده

۳. دیالوگ “اسلحه رو بذار باشه، شیرینی رو بردار” بداهه بود

بر اساس فیلم‌نامه، کلمنزای ریچارد کاستلانو Richard Castellano باید
به آدمکشی که یک خبرچین را از میان برداشته بود میگفت:
“اسلحه رو بذار باشه”. او “شیرینی رو بردار” فوق‌العاده هوشمندانه را در ادامه بداهه‌گویی کرد و یک دیالوگ افسانه‌ای زاده شد.

۴. بله، آن واقعا سر بریده‌ی یک اسب واقعی بود

اگر بخواهیم درباره واقع‌گرایی در این فیلم صحبت‌ کنیم،
باید اشاره کنیم که سر بریده‌ی اسب که به عنوان اخطار برای نقش تهیه‌کننده‌
در فیلم به نام جک ولتز فرستاده شده بود واقعی بود.
آرامش خود را حفظ کنید، آن‌ها برای درست کردن این صحنه ترسناک
اسبی را نکشتند — بلکه آن‌را از یک شرکت تولید غذای سگ، خریداری کردند.

آنچه درباره فیلم پدرخوانده نمیدانید

۵. کم مانده بود داستان فیلم در دهه‌ی هفتاد روایت شود

یک فیلم‌نامه‌ی اولیه، داستان اصلی ماریو پوزو Mario Puzo را به دوره‌ معاصر
(یعنی دهه ۷۰ که فیلم در آن ساخته می‌شد) به روز رسانی کرده بود،
اما کوپولا آن‌را نپذیرفت و داستان را در دورانی که در کتاب روایت‌ می‌شد ساخت — که سپس کامل بودن آن آشکار بود.

۶. مارلون براندو به خود زحمت حفظ کردن دیالوگ‌ها را نمی‌داد

براندو با آن‌که در نقش عنوانی خود عالی بود، اما لزوما زحمت زیادی نمی‌کشید.
کلمات ویتو کورلئونه روی کارت‌های راهنما که در تمام صحنه
جاسازی شده بودند نوشته شده بود. براندو این کار را سال‌ها انجام داده بود
و ادعا می‌کرد این کار او را بیشتر از خود جدا کرده و به نقشش نزدیک می‌کند.

۷. باور بکنید یا نکنید کلمه‌هایی مانند “مافیا”، “سازمان خلافکاری”،
یا “کوزا نوسترا” (معادل “چیز مشترک ما” در سیسیلی) را در طول فیلم نمی‌شنوید
واقعیتی وجود دارد که با شنیدن آن بعضی افراد سرشان را در ناباوری
تکان می‌دهند — اما کلماتی چون “مافیا”، “سازمان خلافکاری”،
یا “کوزا نوسترا” برای دل‌جویی از اعضای باشگاه حقوق مدنی شهروندان ایتالیایی-آمریکایی، از فیلم‌نامه حذف شده بود تا تصویر بدی از کلیشه‌ی ایتالیایی را که ایجاد شده بود، کمرنگ کند.

مارلون براندو در فیلم پدرخوانده

۸. براندو به شکلی واقعا جنجال‌برانگیز اسکار خود را رد کرد

این خبر بزرگی در آن زمان بود، اما ممکن است الان تقریبا فراموش شده باشد.
براندو جایزه‌ی بهترین بازیگر اسکار آن سال را برده بود.
او فعال سرخ‌پوست ساچین پرکوچک Sacheen Littlefeather را به جای خود فرستاد.
او متنی خواند که می‌گفت:

به نمایندگی از مارلون براندو امروز عصر اینجا هستم و او از من خواسته
که بگویم بخاطر رفتار صنعت فیلم با سرخ‌پوستان و بومیان آمریکایی
او نمی‌تواند این جایزه‌ی سخاوتمندانه را بپذیرد
لازم به ذکر نیست که هالیوود از این اتفاق عصبی شد.
که این موضوع از هو کشیدن‌های حضار در فیلم مربوط به رد کردن این جایزه مشخص است.

۹. چندی از بازیگران با مشورت گرفتن از خلاف‌کاران واقعی برای نقش خود آماده شدند

این ممکن است باعث به وجد آمدن بعضی از طرف‌داران فیلم شود که جیمز کان، رابرت دووال، و آل پاچینو همگی با وقت گذرانی در کنار خلاف‌کاران واقعی، در مورد نقش خود تحقیق کردند. برای مثال کان دقت زیادی به زبان بدن نشان داد و به این که “خودی”های مافیایی همیشه به خود دست می‌زدند و لباس یا شلوارشان را تنظیم می‌کردند، توجه ویژه‌ای کرد.
همانطور که اشاره شد، امسال چهل و پنجمین سال ساخته شدن این شاهکار تاریخ سینماست. اگر چیزی درباره این فیلم هست که برای شما جالب بوده و ما در این مطلب به آن اشاره‌ای نکرده‌ایم حتما در قسمت دیدگاهها برایمان بنویسید.

بلاگ نماوا