طراحی مینیمالیستی در سالن غذاخوری

سالن غذا خوری از مهم ترین بخش های هر خانه ای است. که می تواند با توجه به سلیقه افراد ار سبک های متفاوت بهره گیرد. سبک مینیمالیستی را در طراحی سالن غذاخوری را در در پرشین وی ببینید.

 طراحی سالن غذاخوری

در واقع محیط با رنگ خنثی باعث می‌شود تا نگاه هر بیننده‌ای به جای دیدن فضای کلی به جزییات بپردازد. در اتاق غذاخوری مینیمالیستی معمولا از رنگ‌های خاکستری یا ترکیبی از سیاه و سفید استفاده می شود؛ گاهی هم
قهوه‌ای روشن.

طراحی سالن غذاخوری

کم بودن تنوع رنگ‌ها این امکان را به طراح می‌دهد تا درباره اجزای محیط با دقت و نظر بیشتری کار کند

اگر شکل و شمایل صندلی‌های شما آن‌قدر خاص نیست که بیننده را حیرت‌زده کند، آن وقت باید حتما دنبال یک دیوار خالی بزرگ در کنار میزغذاخوری باشید تا بتوانید حداقل از قدرت یک اثر هنری خاص برای شخصیت
دادن به فضا استفاده کنید.

اشکال هندسی خاص

گاهی اوقات بیش از اندازه ساده بودن فضاها دیگر ساده‌گرایی و داشتن سبک مینیمال تلقی نمی‌شود برای همین می‌توان با استفاده از یک تابلوی هنری فضا را کاملا عوض کرد.

اشکال هندسی خاص؛ این مساله یکی از موضوعاتی است که در فضای مینیمالیستی سالن غذاخوری منزل خیلی به کار می‌رود. فرقی هم ندارد که شکل‌های هندسی خاص برای میز و صندلی‌های سالن باشد یا چراغی که بالای میز ناهارخوری آویزان شده یا حتی تابلویی که به دیوار زده شده یک شکل هندسی ویژه داشته باشد. مهم این است که المانی با فرم و شکل خاص در محیط باشد.

گاهی اوقات بیش از اندازه ساده بودن فضاها دیگر ساده گرایی و داشتن سبک مینیمال تلقی نمی شود

بهترین شکل برای داشتن یک فضای غذاخوری مینیمالیستی زمانی است که دور تا دور محیط عاری از هرگونه اسباب و لوازم اضافه باشد.

در واقع در فضای ساده‌گرایی که می‌خواهیم دیگران را به خوردن غذا دعوت کنیم فقط به یک میز ناهارخوری – حالا با هر شکل ممکن- نیاز داریم و چراغ آویزان بالای آن و فضایی بی‌غل وغش. در این صورت حاضران راحت‌تر می‌توانند به فلسفه هندسه محیط پی ببرند؛ درست همان چیزی که ساده‌گراها دنبالش هستند.

طراحی سالن غذاخوری

غذاخوری مینیمالیستی

بهترین شکل برای داشتن یک فضای غذاخوری زمانی است که دور تا دور محیط وسایل اضافه باشد

فضای غذاخوری در طراحی مینیمالیستی

در عین سادگی باید هیجان همراه داشته باشد؛ یک طراحی خاص که هر بیننده‌ای را در نگاه اول به حیرت وادارد. این اتفاق بیشتر درباره میزی که برای فضای غذاخوری استفاده می‌شود می‌افتد.
میزهای غذاخوری در فضاهای ساده در عین حال که بدون هرگونه تجملی انتخاب می‌شوند باید یک ویژگی خاص در طراحی داشته باشند.
شکل خاص صندلی‌ها بیشتر اوقات بار عجیب بودن فضا را به دوش می کشد.

فضای غذاخوری در طراحی مینیمالیستی

فضای غذاخوری در طراحی مینیمالیستی در عین سادگی باید هیجان همراه داشته باشد

میزهای غذاخوری ساده گرا یک مشخصه هم دارند؛ صندلی‌های آهنی سیاه رنگ با میزهای چوبی. ترکیب این دو با هم یک فضای مینیمالی نزدیک به پست‌مدرن برای صاحبخانه درست می‌کند. داستان زمانی کامل می‌شود که میز ناهارخوری در اندازه‌ای متفاوت از تعداد صندلی‌ها انتخاب شده باشد. معمولا میزهای بلند چوبی با یک یا دو صندلی فضای عجیب و خاصی به خانه‌های ساده‌گرا می‌بخشد؛ فضایی در حد و مرز پست مدرنیسم!

میزهای غذاخوری ساده گرا با صندلی های آهنی سیاه

میزهای غذاخوری ساده گرا صندلی های آهنی سیاه رنگ با میزهای چوبی یک مشخصه هم دارند

قرار بر سادگی است پس هر المانی که قرار باشد این مشخصه مهم در طراحی مینیمالیستی را به هم بزند باید حذف شود. فکر می‌کنید در یک میزغذاخوری ساده چه عنصری حذف شده است؟ باورش سخت است اما رومیزی‌ها اولین المان‌های از یاد رفته داستان هستند.

رومیزی ها اولین المان های طراحی مینیمالیستی است

این اتفاق سال هاست در طراحی خانه‌های مدرن افتاده فقط با این هدف که جنس اشیا خودش به عنوان مولفه ای مهم در دکوراسیون داخلی به شمار می رود. میزی که با طراحی خاص چوبی به خانه آمده قرار نیست با پارچه پوشانده شود. یادتان باشد عنصر جنس و بافت اشیا گاهی حتی به طراحی خاص آنها ارجحیت دارد.

میز با طراحی خاص چوبی را با پارچه نپوشانید

باید با خودتان صادق باشید؛ اینکه آیا اصلا لازم است در خانه‌ای که برای خانواده چهار نفره شما هم جای
کمی دارد، یک دست میزغذاخوری هشت نفره گذاشت؟

میزغذاخوری ساده

اگر فضایی به اندازه کافی دارید و مهمان هم به تعداد زیاد
که چه بهتر، بزنید به کار مینیمالیستی اما اگر خانه‌تان کوچک است و خیال استفاده از یک میز دو یا
چهار نفره را هم ندارید، بهتر است ساده‌گرایی را کنار بگذارید و هرطور که دوست دارید خانه را طراحی کنید.
برای اینکه هر چیدمانی با آن همه میز و صندلی هر اسمی که داشته باشد دیگر مینیمالیست نیست!

مجله منزل _ همشهری انلاین