بررسی ازدواج موقت در قانون خانواده

ازدواج موقت

برخی در تعریف، متعه را ازدواج نمی‌دانند متعه یعنی تمتع، درحالی‌که هدف از ازدواج، تشکیل خانواده است.
متعه در قوانین ایران به پیروی از فقه امامیه به رسمیت شناخته شده است.
بر اساس قانون اصل در روابط خانواده بر نکاح دائم قرار داده شده است و در کنار آن اصل نکاح
موقت به رسمیت شناخته شده و لازم به ذکر است که صرفاً در قانون ایران به دلیل استناد آن بر
فقه شیعی نهاد ازدواج موقت به صورت قانونمند شناسایی شده است، اما در سه مورد باردار شدن زوجه، توافق
طرفین و شرط ضمن عقد ثبت آن الزامی است این شروط باعث شده که حقوق کودکان در ازدواج موقت بیش از پیش مورد حمایت قرار گیرد؛

زیرا بدواً و قبل از تولد، پدر شرعی او به دور از هر
ابهامی شناسایی و برای زوجین در نکاح موقت سند زوجیت ازدواج موقت صادر می‌شود.
در نکاح دائم عدم وجود مهر یا ذکر نشدن مهر جایز است اما در نکاح منقطع عدم وجود مهر موجب
بطلان عقد می‌شود.
قانون بر وجود و مشخص بودن مهریه‌ زن در ازدواج موقت تاکید فراوان کرده و مطابق مواد ۱۰۹۵ تا
۱۰۹۸ قانون مدنی ترتیباتی داده که مهریه‌ زن در ازدواج موقت به هر ترتیب به وی تسلیم شود.

زن پس از جاری شدن عقد مالک مهر می‌شود و اتفاقاتی چون فوت زن در زمان ازدواج عدم نزدیکی
شوهر با وی تا اتمام مدت عقد و بخشیدن زمان عقد از طرف شوهر مهر را ساقط نمی‌کند.
به تصریح ماده ۱۱۱۳ قانون مدنی «در عقد انقطاع زن حق نفقه ندارد مگر اینکه شرط شده باشد یا آنکه
عقد مبنی بر آن جاری شده باشد.» اما حتی در صورت شرط نفقه ترک انفاق شوهر عمل مجرمانه نیست و
زن تنها می‌تواند از دادگاه الزام شوهر به دادن نفقه را درخواست کند.ماده ۱۱۱۳ قانون مدنی «در عقد انقطاع زن
حق نفقه ندارد مگر اینکه شرط شده باشد یا آنکه عقد مبنی بر آن جاری شده باشد.»

در قانون مدنی
تفاوت هایی میان فسخ ازدواج و طلاق وجود دارد.
در فسخ ازدواج شرایطی پیش می آید که به موجب آن می‌توان عقد ازدواج را باطل کرد یعنی زن و
مرد در شرایط معینی می‌توانند بدون رعایت تشریفات خاص طلاق، عقد نکاح را فسخ کنند و آن‌را بر هم زنند
اگر چه برای اثبات آن باید به دادگاه مراجعه کرد امّا طلاق مستلزم رعایت تشریفات ویژه‌ای است که انحلال عقد
را دشوارتر از فسخ آن می‌کند حق فسخ در تمام موارد فوری است یعنی به محض اطلاع از وضعیتی که
از موجبات فسخ است باید بلافاصله به آن مبادرت ورزد در غیر این‌صورت حق فسخ ساقط می شود و تشخیص
امکان استفاده از خیار فسخ نکاح با عرف و عادت است.

حال اگر زوجه‌ای که ازدواج موقت کرده است برای امور مربوط به نکاح خود تصمیم به طرح دعوا گرفته
باشد، یا برای مهریه یا هر مورد دیگری که در نکاح ممکن است پیش آید قصد طرح دعوایی داشته باشد
می‌تواند به دادگاه محل اقامت خود رجوع کند و لازم نیست رنج رفتن به دادگاه محل اقامت شوهر را متقبل
شود.
این شخص ابتدا باید این امکان را پیدا کند تا عقد نکاح خود را به اثبات برساند بعد وارد مرحله
بعدی شود که بتواند طرح دعوا کند(dot)

تبیان