امیر خسرو دهلوی و شعر زیبای تنم از بی‌دلی بیچاره شد بیچاره تر بادا

امیر خسرو دهلوی و شعر تنم از بی‌دلی بیچاره شد بیچاره تر بادا

تنم از بی‌دلی بیچاره شد بیچاره تر بادادلم در عاشقی آواره شد آواره تر بادابه خونریز غریبان چشم تو عیاره
تر بادابه تاراج عزیزان زلف تو عیاریی دارددلت خاره‌ست و بهر کشتن من خاره تر بادارخت تازه است و بهر
مردن خود تازه تر خواهمکه آن آواره‌ی از کوی بتان آواره تر باداگرای زاهد دعای خیر میگویی مرا این گومن
این گویم که بهرجان من خون خواره تر باداهمه گویند کز خون‌خواریش خلقی بجان آمدو گر جانان بدین شادست یا
رب پاره تر بادادل من پاره گشت از غم نه زان گونه که به گرددبه آب چشم پاکان دامنش همواره
تر باداچو با تردامنی خو کرد خسرو با دو چشم تر

پارست