شهادت حضرت علی علیه السلام | اشعاری در این باره

شهادت حضرت علی علیه السلام

سکوت می وزد و بادها پریشانندو در به در همه در کوچه های بارانند شب است و تشنگی نخل ها
نمی خوابندیتیم های خدا هم گرسنه ی نانند قنوت نافله ها هم ز درد می سوزندبه یاد مسجد و محراب
نوحه می خوانند هزار آدم آواره ی پشیمان گرددوباره منتظر سوره های انسانند تمام کوفه پر از ردّ اشک های
علیستو چاه ها که پر از ناله های پنهانند شکست فرق نماز خدا به شمشیریبه من نگو که دگر کوفیان
مسلمانند! هنوز خون سرش روی فرق محراب استو جمع قبله نشینان هنوز گریانند هنوز کوفه و شهر مدینه می گریندو
بین یک در و دیوار روضه میخوانند

دیگر برایم دلخوشی معنا نداردوقتی تو را بابای من دنیا ندارد رفتی یتیم
بی قرار شهر کوفهحس کرد تازه طفلکی بابا ندارد رفتی برای زینب تو خستگی مانددیگر پرستارت به پیکر نا ندارد
خونت نوشته گوشه محراب مسجداین کوه طور عاشقی موسی ندارد دنیا پدر جان تا خود روز قیامتمانند تو گریه کن
زهرا ندارد رفتی و از این شهر بردی مهربانیکوفه برای ماندن ما جا ندارد رفتی خیال دشمن تو گشت راحتدر
سر به غیر از فکر عاشورا ندارد فکری به حال روزگار دخترت کنددر روزهایی که حرم سقا ندارد

قاسمیون