ولادت امام حسین (ع) در سوم شعبان
شعبان مصادف با ولادت امام حسین (ع)
امام حسین علیه السلام ، دومین ثمره پیوند آسمانی حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه علیهاالسلام در سوم
شعبان سال چهارم هجری در مدینه دیده به جهان گشود.
مقدمه
ای حسین؛
امشب همه ستاره ها به پیشواز تو می آیند و همه فرشته ها شادمانه برایت آواز می خوانند.
ماه، در پیشانی تو پنهان می شود و آسمان، در چشمهای کوچکت حلقه می زند.
امشب همه پنجره ها باز می مانند تا تو را به تماشا بنشینند.
تمام کلمات، به خاطر آمدنت، امشب شعر می شوند و چامه ها و چکامه ها نام تو را بیت به
بیت، می رقصند.
ولادت امام حسین (ع)
در روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت على و فاطمه ، که درود خدا بر
ایشان باد، در خانه وحى و ولایت چشم به جهان گشود.
چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (ص ) رسید، به خانه حضرت على (ع ) و فاطمه (س )
آمد و اسما را فرمود تا کودک را بیاورد.
اسما او را در پارچه اى سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص ) برد آن گرامى به گوش راست
او اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.
در روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش ، امین وحى الهى ، جبرئیل فرود آمد و گفت: سلام
خداوند بر تو باد اى رسول خدا این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون (شبیر) که به عربى (حسین
) خوانده می شود نام بگذار .
چون على براى تو به سان هارون براى موسى بن عمران است، جز آن که تو خاتم پیغمبران هستى، و
به این ترتیب نام پرعظمت حسین از جانب پروردگار، براى دومین فرزند فاطمه (س ) انتخاب شد.
در روز هفتم ولادتش ، حضرت فاطمه زهرا که سلام خداوند بر او باد، گوسفندى را براى فرزندش به عنوان
عقیقه کشت و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موى سر او نقره صدقه داد.
خاندان تابناک امام حسین (ع)
امام حسین علیه السلام در شریف ترین و اصیل ترین خانواده ها به دنیا آمد.
مادرش، فاطمه زهرا علیهاالسلام در پاک دامنی و تقوا یگانه بود و پدرش، علی علیه السلام ، نماد فضیلت، شهامت
و مردانگی به شمار می آمد.
روزی رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، حسین علیه السلام را بر شانه خود گذاشت و در
برابر مردم فرمود: «این حسین بن علی، بهترین مردان امت من است.
جدّش، محمد رسول خدا صلی الله علیه و آله ، بزرگ پیامبران است و جدّ مادری اش، خدیجه دختر خُوَیلد،
پیشی گیرنده زنان جهان به سوی ایمان به خدا و رسول خداست و مادر او فاطمه زهرا علیهاالسلام ، دختر
محمد صلی الله علیه و آله وسلم بهترین و سرور زنان جهان است.» امام حسین علیه السلام نیز می فرمود:
«در میان همگان کیست که جدی مانند من یا معلمی همچون علی داشته باشد؟ من فرزند دو ماه تابناکم.
مادرم، فاطمه زهرا علیهاالسلام و پدرم، درهم کوبنده کفر در بدر و حُنین بود».
کنیه و القاب امام حسین علیه السلام
کنیه امام حسین «ابو عبدالله» و کنیهی مخصوصش «ابوعلی» است، و دارای القاب بسیاری است؛ از جمله: الشهید السعید، الامام
الثالث، رشید، طیّب، وفیّ، مبارک، سبط، تابع لمرضاه الله (پیرو خشنودی خدا)، الدلیل علی ذات الله (راهنما به ذات خدا).
مشهورترین لقب امام «زکیّ» است، اما شریفترین لقبش لقبی است که پیامبر گرامی اسلام برای او و برادرش امام حسن
علیه السلام قرار داد: «انّ هما سیّدا شباب اهل الجنّه » (حسن و حسین دو آقای جوانان اهل بهشتاند)..
بنابراین «سید» شریفترین لقب امام حسین علیه السلام است.
ابن شهر آشوب در کتاب مناقب بیش از هفتاد لقب برای امام حسین علیه السلام آورده است.
پایگاه اطلاع رسانی حوزه