عید نوروز و اشعار مربوط به آن (۲)

عید نوروز و اشعار مربوط به آن

سالی در راه استسالی پر برکت

سالی که اگر خواهینیست در آن حسرت

برف ها آب شدندغصه ها از ما
دور

یک دل خوش دارمکه شده سنگ صبور

تو در این خانه تکانی بتکانهر چه از درد حکایت میکرد

بگذار
پاک شوی از غم هاخالی شوی از دوده ی دردمیلاد جانمحمدی
شعر سال نو

چون پرند نیگلون بر روی بندد
مرغزارپرنیان هفت رنگ اندر سر آرد کوهسار

خاک را چون ناف آهو مشک زاید بی قیاسبید را چون پر طوطی
برگ روید بی شمار

دوش وقت نیم شب بوی بهار آورد بادحبذا باد شمال و خرما بوی بهار

بادگویی مشک
سوده دارد اندر آستینباغ گویی لعبتان جلوه دارد در کنار

ارغوان لعل بدخشی دارد اندر مرسلهنسترن لولوی لالا دارد اندر
گوشوار

تا بر آمد جامهای سرخ مل بر شاخ گلپنجه های دست مردم سر برون کرد از جنار

راست پنداری
که خلعتهای رنگین یافتندباغهای پر نگار از داغگاه شهریارفرخی سیستانی

شعر بهاری و نوروزی در وصف عید نوروز

باد نوروزی همی در بوستان بتگر شودتا ز صنعش هر
درختی لعبتی دیگر شود

باغ همچون کلبه بزاز پر دیبا شودباد همچون طبله عطار پر عنبر شود

سوسنش سیم سپید
از باغ بردارد همیباز همچون عارض خوبان زمین اخضر شود

روی بند هر زمینی حله چینی شودگوشواره هر درختی رسته
گوهر شود

چون حجابی لعبتان خورشید را بینی ز نازگه برون آید ز میغ و گه به میغ اندر شود

افسر سیمین فرو گیرد ز سر کوه بلندباز مینا چشم و دیبا روی و مشکین پر شود

روز هر روزی
بیفزاید چو قدر شهریاربوستان چون بخت او هر روز برناتر شود

شعر و ترانه