مهدی اخوان ثالث و شعر زیبای پارینه

مهدی اخوان ثالث

چون سبویی ست پر از خون ، دل بی کینه ی مناین که قندیل غم آویخته در سینه ی من

ندهد طفل ِ مرا شادی و غم راحت و رنجپر تفاوت نکند شنبه و آدینه ی من

زندگی نامدم این
مغلطه ی مرگ و دم ، آهآب از جوی ِ سرابم دهد ، آیینه ی من

کهکشانها همه با آتش
و خون ، فرش شود سر کشد یک دم اگر دود ِ دل از سینه ی من

پر شد از
قهقه دیوانگیش چاه ِ شغادشکر ِ کاووس شه این است ز تهمینه ی من

با می ِ ناب ِ مغان
، در خم ِ خیام ، امید !خیز و جمشید شو از جام سفالینه ی من

شعر قرآن و اوستا
ست ، کزین سان دم ِ نزعخانه روشن کند از سوز من و سینه ی من

سال دیگر که جهان
تیره شد از مسخ ِ فرنگیاد کن ز آتش ِ روشنگر ِ پارینه ی من

سیمرغ