آرامگاه مولانا جاذبه گردشگری قونیه

ما در این مطلب از پرشین وی قصد داریم شما را با آرامگاه مولانا قونیه آشنا کنیم شاعر
نامی قرن ششم مولانا طرفداران و هواخواهان بسیاری داشت. وی مرید شمس تبریزی
بوده است در ادامه مطلب از پرشین وی شما را با  آرامگاه مولانا قونیه جاذبه گردشگری قونیه
آشنا خواهیم کرد

آرامگاه مولانا قونیه

در ماه هفتم سال هستیم و فصل، فصل شعر است و عاشقی، و چه زیباترند عشق های اساطیری و آن
عاشقانه های ابدی برای معبود حقیقی!

جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولوی و مولانا و رومی ( زاده ‎۶ ربیع‌الاول
۶۰۴، درگذشته ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری ) از مشهورترین شاعران ایرانی‌تبار و پارسی‌گوی بوده است..
آوازه ی این مرد صاحب عرفان و طریقت مرز و جغرافیا نمی شناسد، همان طور که آرامگاه وی خارج از
مرزهای سرزمین ما است، اما نه چندان دور که عزم سفر به آنجا را ز سر بیرون کنیم.
به قونیه می رویم و آرامگاه مرد طریقت عرفان مولانا .

آرامگاه مرد طریقت عرفان مولانا مهمترین جذابیت توریستی شهر قونیه

بعد چل روز سوی خانه شدند             همه مشغول این فسانه شدندروز و شب بود گفتشان همه این         که شد آن گنج زیر خاک دفین
“مولانا”
مهمترین جذابیت توریستی شهر قونیه، آرامگاه مولوی می باشد.
بهترین زمان برای سفر به قونیه و بازدید از آرامگاه مولوی هم ۲۶ آذر (۱۷ دسامبر) است.
زیرا در این روز که سالگرد درگذشت مولانا می باشد اهالی قونیه مراسم “شب عرس مولانا ” را در کنار
آرامگاه او اجرا می کنند.
سماع و رقص عرفانی مهمترین بخش این مراسم است.

آرامگاه مرد طریقت عرفان مولانا مهمترین جذابیت توریستی شهر قونیه

ساخت مقبره مولوی بلافاصله پس از مرگ او در سال ۶۷۲، توسط تبریزلی بدرالدینِ معمار با کمک‌های مالی همسر سلیمان پروانه،
امیر سلجوق، و پسر مولوی آغاز شد و ساخت آن را در سال ۶۷۳ (۱۲۷۴ میلادی) به پایان رسید.

آشنایی با آرامگاه مولانا قونیه

تصور کارشناسان امروزی بر این است که این بنا در ابتدا با شکلی استوانه‌ای و گنبدی مخروطی، بر ۴ ستون
تکیه داشته است.
در سال ۱۳۹۶ میلادی و بار دیگر در زمان حکومت بایزید دوم، سلطان عثمانی، این بنا تعمیر و بازسازی و
دیوارهای درونی آن به طرح و نقاشی مزیّن شد.

کل این بنا از جمله برج مخروطی‌شکل آن که از کاشی‌های سبز و فیروزه‌ای پوشیده شده، از قدیم به گنبد
سبز معروف بوده است.

آرامگاه مرد طریقت عرفان مولانا 

به طور کلی می توان گفت که گنبد سبز مقبره
۱۶ وجهی است که مخروطی بالای آن قرار دارد.
این گنبد در سال ۱۳۹۷ میلادی توسط کارابان اوغلو ساخته شده است و بر دیواره گنبد «بسم‌الله» و «آیه‌الکرسی» به
رنگ آبی تیره نقش شده، و بر فراز آن یک ستاره و ماه طلایی نصب شده است.

قسمت های مختلف آرامگاه مولوی

حیاط آرامگاه: هر سال در تاریخ ۱۷ دسامبر (۲۷ آذر) مطابق با تاریخ مرگ مولوی
در سال ۶۷۲ هجری (۱۲۷۳ میلادی) مراسمی در مدفن او برگزار می‌شود که ده‌ها هزار زائر را به خود جلب
می‌کند.
در سمت راست حیاط حرم حوضی قرار دارد که نماد شب یگانگی به شمار می‌رود و سالانه درویشان پیرامون آن
به رقص سماع می‌پردازند.

آرامگاه مرد طریقت عرفان

در این حرم پله‌ای با روکش نقره هست که پیروان
مولوی پیشانی بر آن می‌سایند و بر آن بوسه می‌زنند.
جایگاه این پله فقط در ایام مراسم ماه دسامبر به روی زائران باز است.
زائرانی که هر سال به قونیه می‌روند علاوه بر حرم مولوی به دیدار حرم شمس تبریزی هم می‌روند که مطابق
سنت پیش از زیارت حرم مولوی صورت می‌گیرد.

علاوه بر این‌ها در این حیاط شما با سنگ قبر بسیاری از دراویش مواجه می شوید که خواندن متن سنگ
قبرهایشان می تواند مدت زمان زیادی شما را مبهوت خود کند.

آرامگاه مرد طریقت عرفان مولانا مهمترین جذابیت توریستی شهر قونیه

مقبره مولانا :

در سالن اصلی این موزه قبر مولوی
از جنس مرمر آبی را می‌توان دید که با یک پارچه مخملین و طلادوزی‌شده بزرگ که روی آن آیات قرآن
نوشته شده و سلطان عبدالحمید دوم در سال ۱۸۹۴ میلادی به این حرم اهدا کرده پوشانده شده است.

در کنار قبر مولوی قبر پدرش، بهاالدین ولد، به صورت ایستاده قرار دارد.
قبر پسر مولوی، سلطان ولد، و دیگر شیوخ صوفی نیز دورتادور حرم قرار گرفته است.
روی قبر مولوی و پدرش و چند تن دیگر از شیوخ عمامه‌هایی بسیار بزرگ قرار دارد که نماد اقتدار و
نفوذ معنوی آنان است.

این بنا به زمان سلجوقیان بازمی‌گردد، و مسجد و دیگر
سالن‌های آن در زمان سلاطین عثمانی به آن افزوده شده است.

آرامگاه مولانا قونیه

نکته مهم در این قسمت آن است که بر روی
هر قبر دستاری وجود دارد که هرچه بزرگتر باشد به معنای آن است که آن فرد مقام و منزلت بلندتری
داشته است و البته قبرهایی که کلاهی روی آن قرار ندارد، نشان از آن است که فردی که در زیر
آن قبر قرار دارد، زن بوده است.

حواستان باشد بزرگترین قبری که در این مکان می بیند، قبر مولانا نیست و بلکه قبر بهاء الولد پدر مولانا
می باشد.شاخصه ویژه قبر مولانا این است که دستار روی قبر، به رنگ سبز می باشد و البته بر روی
تابلویی بزرگ در کنار آن نوشته شده است : یا حضرت مولانا

موزه مولانا : در کنار مقبره مولانا قرار دارد و روزانه از ساعت ۹ صبح الی ۵ بعد
از ظهر پذیرای گردشگران می باشد.
در کنار بازدید از آرامگاه مولوی حتما به این موزه نیز سری بزنید تا با ماکت هایی که از مولانا
وجود دارد با او بیشتر آشنا شوید.

بیشتر بدانید از زندگینامه مولانا:

جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولانا، مولوی و رومی
(‎۶ ربیع‌الاول ۶۰۴، بلخ یا وخش – ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری، قونیه)
(۱۵ مهر ۵۸۶ – ۴ دی ۶۵۲ هجری شمسی) از مشهورترین شاعران ایرانی
پارسی‌گوی است. نام کامل وی «محمد بن محمد بن حسین حسینی خطیبی
بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می شده است.

القاب مولانا

در قرن های بعد (ظاهراً از قرن ۹) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی»
و «ملای رومی» برای وی به کار رفته است و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته اند. زبان مادری وی پارسی بوده است.

پدر او مولانا محمدبن حسین خطیبی است که به بهاءالدین ولد معروف شده است
.و نیز او را با لقب سلطان العلماء یاد کرده اند.بهاءولد از اکابر صوفیه واعاظم عرفا بودو خرقۀ او به احمد غزالی می پیوست.

وی در علم عرفان و سلوک سابقه ای دیرین داشت و از آن رو که میانۀ خوشی
با قیل وقال و بحث و جدال نداشت و علم و معرفت حقیقی را در سلوک باطنی
می دانست و نه در مباحثات و مناقشات کلامی و لفظی،پرچمداران کلام و جدال
با او از سر ستیز در آمدنداز آن جمله فخرالدین رازی بود که استاد سلطان محمد خوارزمشاه بود و بیش از دیگران شاه را بر ضد او برانگیخت.

ازدواج مولانا

جلال الدین محمد در هجده سالگی با گوهر خاتون دختر خواجه لالای سمرقندی
ازدواج نمود که حاصل این ازدواج سه پسر و یک دختر بود. پس از فوت پدرش بهاء
ولد راه پدر را ادامه داده و به هدایت و ارشاد مردم عمر خود را سپری نمود.

چیدانه / بیتوته