نکات مهم و کاربردی برای سفر با ویلچر از زبان یک ماجراجو

نکات سفر با ویلچر

سفر با ویلچر , وقتی ویلچر بخشی از زندگی‌تان می‌شود، اجازه ندهید معلولیت باعث محدودیت‌تان شود و در برابر آن
بایستید.
سفر کردن یکی از راه‌های افزایش انگیزه و باورپذیری برای افراد معلول است.
در اینجا می‌خواهیم داستان زندگی کوری لی (Cory Lee) را از زبان او بشنویم تا الهام‌بخش افرادی باشد که شرایط
مشابهی دارند تا معلولیت را به عنوان محدودیت تلقی نکنند.
پس در ادامه با ما همراه باشید.

سفر با ویلچر از زبان کوری لی

خودت را معرفی می کنی؟

من کوری لی هستم و با ۲۵ سال سن
علاقه زیادی به سفر دارم.
با این که در شهری کوچک و کسل‌کننده زندگی می‌کنم، خوشبختانه مادرم اهل مسافرت بوده و به همین دلیل سفرهای
زیادی انجام می‌دهیم.
وقتی فقط دو سال داشتم پزشکان مشکل مرا آتروفی عضلانی نخاعی تشخیص دادند و از آن زمان به بعد روی
ویلچر هستم.
تاکنون با همین ویلچر به ۱۴ کشور سفر کرده‌ام و قصد دارم سفرهای بیشتری نیز داشته باشم.
سال گذشته در رشته بازاریابی فارغ‌التحصیل شدم و از آن زمان وب‌سایتم را توسعه داده‌ام.

خاطرات یک معلول درسفر با ویلچر

چطور شد که به سفر علاقه‌مند شدی؟

مادرم به عنوان یک معلم تابستان‌ها تعطیل بود.
در همان زمان سفرهای محلی زیادی داشتیم و وقتی ۱۵ ساله شدم، تصمیم گرفتیم به سفر خارجی برویم
و باهاماس را انتخاب کردیم.

امکانات لازم برای سفر با ویلچر

فکر می کردی معلولیت باعث محدودیت تو شود؟

مادرم همیشه به من می‌گوید اگر نمی‌‌توانی بایستی، ایستادگی کن! و همیشه سعی کرده‌ام که زندگی خود را با این
باور بگذارنم.
معلولیت نمی‌تواند مانعی برای دیدن دنیا شود و اجازه نمی‌دهم این مسئله روی من تاثیر بگذارد.

آیا معلولیت برای تو یک چالش بود؟

بله در طول زندگی به خصوص در دوران جوانی یک چالش محسوب می‌شد.
در دوران ابتدایی همیشه درگیر این موضوع بودم چرا نمی‌توانم مثل سایر بچه‌ها به اُردو بروم.
در یکی از مسافرت‌های دانش‌آموزی، معلم‌ام گفت که به خاطر معلولیت نمی‌توانم همراه آن‌ها بروم.
افراد منفی‌باف زیادی در جامعه وجود دارند، ولی یاد گرفته‌ام که صبور باشم و به آن‌ها بگویم با این که
شاید نتوانم کارها را درست مثل بقیه انجام دهم، اما از حضور در کنار دیگران لذت برده و تمام سعی
خود را در همه امور به کار می‌گیرم.

با توجه به معلولیتت، با چه محدودیت هایی مواجه می شوی؟

آتروفی عضلانی نخاعی باعث شده عضلات‌ام ضعیف‌تر از سایر افراد باشد و در نتیجه نه تنها نمی‌توانم راه بروم، بلکه
در تکان دادن دست‌ها، جابجایی و غیره مشکل دارم.
از آنجا که به مرور عضلات‌ام لاغرتر می‌شوند و محدودیت حرکتی‌ام مضاعف‌تر خواهد شد، پس انگیزه بیشتری پیدا کرده‌ام که
دنیا را ببینم.

چطور در جاده ها مسافرت می کنی؟

نکات کاربردی برای سفر با ویلچر

چطور مخارج سفر با ویلچر را پرداخت می کنی؟

اخیرا به عنوان نویسنده فریلنسر مشغول به کار شده‌ام و حالا که سایت‌ام رونق گرفته نیز درآمدی از آن دارم.
هر چند طی سال‌های گذشته یاد گرفته‌ام چطور پس‌انداز کنم، در واقع تا جایی که بتوانم پول خود را جمع
می‌کنم تا با آن به سفر بروم.
در ضمن از مزایای اسکای مایل (SkyMiles) و برنامه‌های مشابه نیز کمال استفاده را می‌برم و با هر یک دلاری
که خرج می‌کنم، یک کیلومتر جایزه می‌گیرم.
برنامه هیلتون آنرز نیز فوق‌العاده است، چرا که یکی از بهترین هتل‌ های مناسب برای افراد ویلچری به شمار
می‌رود.

اگر در سفر مشکلی پیش بیاید چه کار می کنی؟
مطمئن باش من جزو بد شانس‌ترین آدم‌ها هستم.
در آمریکا داخل اتوبوسی که آتش گرفته بود گیر افتاده‌ بودم، در آلمان شارژر ویلچرم را در پریز کردم و
برق هتل برای ۱۵ دقیقه قطع شد.
بدترین اتفاقی که تا به حال برایم افتاده مربوط به سال ۲۰۰۷ در واشنگتن می‌شود.
در کنفرانسی حضور داشتم و احساس کردم حالم خوب نیست.
مادرم مرا به بیمارستان برد، دو هفته بستری شدم و بخش دوم کنفرانس را از دست دادم.
ذات‌الریه گرفته بودم که یک بیماری مهلک برای افرادی است که دچار آتروفی عضلانی نخاعی هستند.
از آن به بعد می‌دانم که برای مسافرت باید داروها و بیمه‌ام را همراه داشته باشم.
جالب اینجا است که حتی وقتی در خانه هم هستید ممکن است اتفاقی برایتان بیفتد، پس از ماجراهای غیرمنتظره استقبال
کنید و بدبین نباشید.
کجارو