با سرگذشت و تاریخ مسجد کبود تبریز بیشتر آشنا شوید
آشنایی با مسجد کبود تبریز
مسجد کبود تبریز ، فیروزه جهان اسلام، از شاهکارهای هنر و معماری دوران پس از اسلام ایران است که به
دستور ابومظفر جهانشاه قراقویونلو بنا شده است.
مسجد کبود یا مسجد جهانشاه تبریز یکی از آثار ارزشمند معماری ایرانی به شمار میرود.
به لحاظ شیوه معماری از سایر نمونههای معماری مسجد متمایز است.
این مسجد با کاشیهای معرق فیروزهای و لاجوردی، انواع خطوط عالی مانند ثلث، نستعلیق، نسخ و طرحهای بدیع هندسی و
اسلیمی مورد توجه ارباب ذوق و هنر است.
قدمت این بنا به قرن نهم هجری قمری بازمیگردد و تنوع و ظرافت کاشیکاری و انواع خطوط و نقشهای به
کار رفته در آن و نیز زیبائی و هماهنگی رنگها بهویژه رنگ لاجوردی کاشیکاریهای معرق سبب شده است تا به
فیروزه اسلام شهرت یابد.
این بنا با نامهای مختلف از جمله گوی مسجد (به ترکی همان مسجد کبود)، مسجد شاه جهان، عمارت و مسجد
مظفریه معروف و مشهور بوده است.
آسیب فراوان شده و گنبدهای آن فرو ریخته است.
اگرچه امروزه از این بنا جز سردر و چند پایه، چیزی باقی نمانده است، ولی این باقیمانده اندک
نیز شاهدی بر شکوه و زیبائی این مسجداز قرن ۸۷۰ هجری قمری است.
موقعیت جغرافیائی مسجد کبود تبریز
مسجد کبود از آثار ابوالمظفر جهانشاه بن قرایوسف از سلسله ترکمانان قراقویونلو، مقتدرترین حکمران سلسله مذکور است که در سال
۸۷۰ هجری قمری به همت و نظارت جان بیگم خاتون، همسر وی و به نقلی صالحه دخترش ساخته شده است.
این شاهکار معماری در خیابان امام خمینی، روبروی کوچه صدر، جنب پارک خاقانی تبریز واقع است.
تاریخچه
، تاریخ ساخت آن به سال ۸۷۰ هجری قمری برمیگردد.
چنین به نظر میرسد که این تاریخ بیانگر زمان اتمام کاشیکاری سر در مسجد بوده و فرایند ساخت آن از
چندین سال پیشتر شروع شده و در این تاریخ، احداث بنا خاتمه یافته است.
این بنا در دورەی حکمرانی ابوالمظفر جهانشاه قراقویونلو عمارت یافته است.
زلزله سال ۱۱۵۸ آسیب فراوانی به مسجد وارد کرد و در اثر آن گنبدهای مسجد فرو ریخت.
مرمت و بازسازی مسجد به منظور حفاظت و تعمیر بخشهای باقیمانده شامل طاقها و پایهها از سال ۱۳۱۸ آغاز شد
و در ۱۳۵۵ کارهای ساختمانی آن به اتمام رسید.
بازسازی گنبد اصلی توسط مرحوم استاد رضا معماران انجام گرفته است و بازسازی کاشیکاری داخلی و خارجی هنوز ادامه دارد.
معماری و ویژگیهای مسجد کبود تبریز
مسجد کبود از نمونههای منحصر به فرد معماری
کهن ایرانی است.
تنها بنایی است که از دورەی فرمانروایی قراقویونلوها در پایتخت آنها، یعنی تبریز ، باقی مانده است.
زیباییهای معماری این مسجد تاریخی چنان جالب و جذاب است که پس از گذشت قرنها و نیز صدماتی که
بر ساختار آن وارد آمده است، هر انسان صاحب ذوقی را متحیر و مبهوت میسازد.
و اعـجابانگیزش , بیشتر به دلیل کاشیکاری معرق و تلفیق آجر و کاشی، اجرای نقوش پرکار و در حد اعجاز
آن است .
همگردی