با روستای تاریخی قوشه دامغان بیشتر آشنا شوید

ما در این مطلب از پرشین وی قصد داریم شما عزیزان را با
یک روستای تاریخی و بسیار زیبا در دامغان آشنا کنیم  روستای قوشه یکی از
روستاهای بسیار زیبا در دامغان است که کاروانسرای شاه عباسی در دوران
صفویه در آن قرار دارد در ادامه با این  روستا بیشتر آشنا خواهیم شد

روستای قوشه

اولین اثر و مهمترین بنای تاریخی روستا کاروانسرای شاه عباسی است که متعلق به دوران صفویه می باشد و یکی
از بناهای زیبای مسیر خراسان محسوب می شود.این بنا از نوع چهار ایوانی است که از دور به شکل مربع
است و از داخل به صورت هشت ضلعی ساخته شده است.در مقابل این بنا آب انباری قرار دارد که برای
استفاده زائران ساخته شده است.قوشه، یکی از روستاهای شهرستان دامغان در استان سمنان است.
این روستا در دهستان تویه دروار در بخش امیرآباد واقع است.

روستای قوشه

قوشه در ۳۸ کیلومتری جنوب باختری دامغان و در مسیر جاده دامغان – سمنان جای دارد.جمعیت روستای قوشه بر اساس
نتایج سرشماری سال ۱۳۸۵، ۱۳۵ نفر (۴۱ خانوار) بوده است.
این روستا در فاصله ۱۴ کیلومتری روستای دروار (مرکز دهستان) قرار دارد.
ارتفاع روستا از سطح دریا ۱?۲۹۰ متر است.
روستای قوشه با توجه به جمعیت نسبتا کم خود دارای آثار باستانی و مکانهای تاریخی جالبی هست که کاروانسرای شاه
عباسی یکی از این آثار است که دارای ثبت ملی است.

روستای قوشه

آثار تاریخی روستای قوشه

اولین اثر و مهمترین بنای تاریخی روستا کاروانسرای شاه عباسی است که متعلق به دوران صفویه می باشد و یکی
از بناهای زیبای مسیر خراسان محسوب می شود.این بنا از نوع چهار ایوانی است که از دور به شکل مربع
است و از داخل به صورت هشت ضلعی ساخته شده است.در مقابل این بنا آب انباری قرار دارد که برای
استفاده زائران ساخته شده است.

دومین اثر تاریخی روستا که مورد توجه بسیاری از اهالی قوشه و مهمانان و آشنایان قرار گرفته است حمام تاریخی
این روستا است که قدمت دیرینه دارد.
این حمام دارای رختکنی بزرگ است که دور تا دور آن دارای سکوهایی است برای تعویض لباس و در وسط
این رختکن حوض کوچکی قرار دارد.بعد از رختکن وارد فضای اصلی حمام میشویم که دارای حوضی در وسط و دوشهایی
در قسمت شمالی و دارای خزینه ایی است که در شرق این حمام قرار دارد که البته در حال حاضر
این خزینه وجود ندارد.

روستای قوشه

محرم روستای قوشه

قوشه با توجه به جمعیت کم خود نسبت به روستاهای اطراف مراسم محرم پر شوری دارد.
اوج مراسم های عزاداری از روز هفتم که هیئت قوشه ای های مقیم دامغان به صورت دسته عزاداری وارد روستا
می شوند آغاز میشود که بعد از آن هیئت های روستای صح از تویه دروار و تهرانی های مقیم شهر
امیریه وارد روستا می شوند.

از دیگر مراسم های روستا خواندن تعزیه (شبیه خوانی) است که در روزهای نهم و دهم محرم برگزار می گردد
و معمولا بعد از شب شام غریبان دیگر مراسمی در روستا برگزار نمی شود و عملا محرم به همان یک
دهه خلاصه میشود و مراسم خاصی برگزار نمیگردد.

روستای قوشه

یکی از مزیت های روستای قوشه در عزاداری محرم داشتن جمعیت جوان پرشور این روستا است که این روستا را
متمایز از سایر قریه های اطراف کرده است.

بیشتر بدانید از دامغان

دامغان، امروز در مسیر جاده‌ای است که از پایتخت به سوی مقصد شیعیان می‌رود و
بنابراین هنوز هم می‌تواند در زمره یکی از شهرهای مهم اقتصادی و گردشگری باشد.
شهری که روزگاری در نزدیکی آن، کاروانسراها بنا شده بود، امروز نیز می‌تواند نوستالژی‌ای ا
یجاد کند که بازدیدکنندگانش پرشمار باشند.

با این همه، و صد افسوس که کسی ویژگی‌های این شهر را نمی‌شناسد
و مسئولانش هم گویی دغدغه‌ای برای جذب گردشگر به این شهر ندارند.
این شهر تنها یک هتل (مهمانسرای ایرانگردی و جهانگردی) دارد که می‌تواند
تا حدی آبروی گردشگری را حفظ کند. مهمانسرایی که تمام تخت‌هایش با یک اتوبوس پر می‌شود.
به سایت‌های تاریخی دامغان که می‌روی، اولین چیزی که نظرت را جلب می‌کند، مهجور بودن این سایت‌هاست.

روستای قوشه

مسجد تاریخانه که از قدیمی‌ترین مساجد ایران محسوب می‌شود، با سادگی
تمام قرن‌هاست که در گوشه‌ای از شهر آرام و باوقار ایستاده است. اما سال‌هاست
که تلی از خاک روبه‌روی درب و محوطه مسجد تاریخانه قرار دارد و کفش و شلوار
گردشگران را می‌آلاید و کسی نیست که حتی بپرسد چرا چنین است و البته کسی
هم پیدا نیست که جوابی بدهد. تازه این در حالی است که شانس داشته باشیم و کسی باشد که در را به رویمان باز کند.

آشنایی با دامغان

اگر روز جمعه به دامغان بروید درب هیچ سایت تاریخی به روی شما باز نیست. آیا
مسئولان گردشگری نمی‌دانند که مشتری سایت‌های تاریخی روزهای تعطیل به سراغشان می‌روند؟
به دیوار قدیمی شهر که نظر می‌کنی، می‌بینی که سوداگران بر رویش با اسپری
تبلیغشان را نوشته‌اند. و یا اگر شانس بیاوری و کسی باشد که درب برج پیر علمدار
را برایت باز کند، تا می‌خواهی زبان به تمجید از زیبایی کتیبه‌ها و سبک معماری بگشایی،
متوجه می‌شوی که درون برج، هر جا که نظر کنی، با ذغال یادگاری نوشته‌اند و به
ساختمان آسیب رسانده‌اند. این‌جاست که لب فرو‌ می‌بندی و سر به پایین می‌افکنی.

روستای قوشه

کسی به فکر مرمت نیست؛ نه مرمت، نه حفاظت، نه آموزش، نه آگاهی.
به چشمه‌علی دامغان که بروی، حتی در روز تعطیل(غیر از تابستان و ایام نوروز) کسی
نیست که یک بطری آب یا یک لیوان چای بفروشد و حداقل نیاز گردشگران را تامین کند.
مسئولی هم نیست که به فکر باشد که گزندی به این منطقه گردشگری نرسد.

درب ساختمانی که به نام مکان حفاظت از محوطه مزین شده، همیشه بسته است.
آب پاک چشمه علی، تنها بعد از ۲۰متر جاری شدن توسط بطری‌ها و زباله‌ها آلوده می‌شود و
سال‌هاست که ارگانی کف استخر را لایروبی نکرده‌ است. از درختان حفاظت نمی‌شود و گاهی
مردم یادشان می‌رود که آتشی که روشن می‌کنند باید خاموش شود تا چنار‌ها و تبریزی‌ها باز هم بتوانند زینت بخش سایت چشمه‌علی باشند

سیری در ایران / rasekhoon