با خانه موزه شهید چمران بیشتر آشنا شوید

شهید مصطفی چمران یکی از اسوه های بسیار بزرگ انسانیت ، دانش و تواضع است که با رشادت های مختلف نام خود را همواره در تاریخ به خوبی ثبت کرده است. ما در این مطلب از پرشین وی قصد داریم ، شما عزیزان را با خانه موزه شهید چمران آشنا کنیم.

خانه موزه شهید چمران

منزل پدری شهید چمران واقع در بازار تهران، چهارراه سیروس از حدود سال ۱۳۳۰ محل سکونت خانواده بود.
این بنا با مساحتی بالغ بر ۲۴۴ مترمربع، به عنوان نمونه ای از معماری اواخر دوره قاجار، در محله چاله
میدان قرار دارد که پس از خریداری توسط شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهر تهران از ورثه مرحوم حسن چمران (پدر
دکتر چمران)، به خانه موزه تبدیل شده است.

شهید مصطفی چمران در سال ۱۳۱۱ در قم متولد شد و سال ۱۳۶۰ در جریان جنگ تحمیلی در دهلاویه
خوزستان به شهادت رسید.

تلاش ها و موفقیت های او در زمینه های علمی، اجتماعی و سیاسی باعث شده تا دکتر مصطفی چمران
به عنوان یکی از رجال صاحب نام معاصر ایران شناخته شود.
در این خانه موزه ،عکس هایی از دکتر چمران و وسایل شخصی وی نگهداری می شود.

بیشتر بدانید از خصوصیات اخلاقی شهید چمران

از مهم‌ترین خصوصیاتی که شهید چمران در زندگی خود داشت می‌توان به تواضع، مهارت تصمیم گیری مناسب، فروتنی و آزاده خواهی اشاره کرد.

چمران آزاده خواه بود و نگذاشت کسی به او زور بگوید، درست مثل زمان دانشگاه. وقتی که در دانشگاه تگزاس
درس می‌خواند یکی از اساتید گفته بود هر کسی که کروات بزند ۲ نمره می‌گیرد. یعنی امتحان را از ۱۸ حساب
می‌کرد و ۲ نمره برای ظاهر در نظر گرفته بود. همه می‌دانستند که منظور استاد با چمران بود. اما در روز ارائه
چمران مثل همیشه با لباس‌های گشاد و بدون کروات بر سر صحنه حاضر شد. خیلی خوب مطالب خود را ارئه
کرد و درنهایت نمره ۱۸ کامل را گرفت. نمره‌ای که بالاترین نمره کلاس شد. چمران مثل همیشه نگذاشت که
کسی به او زور بگوید و  او را از مسیرش منحرف کند.

شهید مصطفی چمران متواضع بود؛ چون برای این که بتواند به مسلمانان جهان کمک کند، تمام پل‌های پشت
سرش در دنیای علم و تکنولوژی را خراب کرد و به جنگ با ظالمان دنیا پرداخت.

برای این که بهتر بتوانید چیزهایی را که می‌گویم درک کنید، به جنبش‌هایی که در کشورهای مختلف به راه انداخته
است نگاه کنید. جنبش‌هایی که تنها رهبرانی مثل گاندی، موسی صدر و نلسون ماندلا با آن همه تجربه بعد از سال‌ها توانستند به راه بیندازند.

خانه موزه شهید چمران

الگوی رفتاری شهید چمران

وقتی که کشور ما درگیر جنگ با عراق بود، منطقه دهلاویه در نزدیکی سوسنگرد یکی از بهترین فرماندهان
خود را از دست داده بود. سردار رستمی یکی از دوستان خوب شهید چمران بود که شربت شهادت را نوشیده
بود و وداع خودش را با این دنیا گفته بود. تمام افراد گردان از این حادثه ناراحت بودند. چمران وقتی که دید
اوضاع بچه‌های دهلاویه خراب است، سریعاً دست به کار شد و یکی از بهترین فرمانده‌هایش را به آنجا فرستاد.
اما با آن حال می‌خواست دوباره خودش در جبهه حاضر شود و ببیند که اوضاع از چه قرار است. روز عملیات رسیده بود و شهید چمران هم در آن حضور داشت.

آن‌ها تا جایی از مرز پیش رفته بودند که به راحتی می‌شد عراقی‌ها را دید. همگی آماده حمله شده بودند که
ناگهان نیروهای عراقی بمب باران کردند، شهید چمران سریعاً بچه‎‌ها را متفرق کرد و خودش به همراه دو نفر
از دوستانش در یک سنگر پناه گرفتند. بمباران آرام شد بود که ناگهان خمپاره ای پشت سر سنگر شهید چمران
و دوستانش برخورد کرد و باعث شد که سر دکتر چمران ترکش بخورد. آن دو دوستی هم که در کنار دکتر بودند از ناحیه سر و سینه مورد اصابت شدید قرار گرفته بودند.

همه چیز به هم ریخته بود. همه دست پاهایشان را گم کرده بودند. وقتی که چمران را بر روی زمین دیدند
سریعاً او را سوار آمبولانس کردند و به سمت بیمارستان سوسنگرد بردند. در آنجا آنقدر مجروح آورده بودند
که بیمارستان هیچ چیزی برای مداوا نداشت. چمران را راهی اهواز کردند، اما فقط بدن خونین شهید به بیمارستان رسید.

سیری در ایران / مصطفایی