مسجد امام اصفهان زیبا ترین مسجد جهان +تصاویر

ما در این مطلب از پرشین وی قصد داریم شما عزیزان
را با یکی از زیباترین مساجد در ایران و جهان آشنا کنیم مسجد امام اصفهان یکی
از شاهکارهای جاویدان معماری عصر صفوی بوده است که به ثبت
سازمان جهانی یونیسکو رسیده است تا انتهای مطلب همراه ما باشید

مسجد امام اصفهان

مسجد امام در مجموعه میدان امام اصفهان به عنوان یکی از زیباترین مساجد ایران و جهان در سال ۱۳۱۰ در
فهرست آثار ملی ایران و سال ۱۳۵۸ همراه با مجموعه میدان امام اصفهان به ثبت سازمان جهانی یونسکو رسید.
این تصاویر مربوط به ترمیم کاشی های مسجد است.

بیشتر بدانید از تاریخچه مسجد امام اصفهان

مسجدشاه که به نام‌های مسجد سلطانی، مسجد جامع عباسی و از پس از انقلاب
۱۳۵۷ ایران به مسجد امام نیز شهرت دارد، مهم‌ترین مسجد تاریخی اصفهان و یکی
از مساجد میدان نقش جهان است که در طی دوران صفوی ساخته شد و از بناهای
مهم معماری اسلامی ایران به‌شمار می‌رود. این بنا شاهکاری جاویدان از معماری،
کاشی‌کاری و نجاری در قرن یازدهم هجری است. مسجدِشاه در تاریخ ۱۵ دی
۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۰۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
آن همراه با میدان نقش جهان، به عنوان یکی از میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌است.

مسجد امام اصفهان

بنای کنونی در ضلع جنوبی میدان نقش جهان واقع گردیده و از نظر ویژگی‌های
معماری، تزیینات غنیّ و آثار نفیس دیگر از برجسته‌ترین آثار معماری ایران است.
بنای آن در سوّمین مرحله از اجرای طرح میدان نقش جهان به فرمان شاه عبّاس
بزرگ (سال ۹۹۶–۱۰۳۸ق/ ۱۵۸۸–۱۶۲۹م) آغاز گردیده و در دوره شاه‌صفی
(سال ۱۰۳۸–۱۰۵۲ق/ ۱۶۲۹–۱۶۴۲م) به پایان رسیده‌است. سنّت‌های شکل‌دهی
، آرمان‌ها، شعایر و مفاهیم دینی، نقشه که از انواع قدیمی تر و ساده‌تر به آرامی کمال یافته، عناصر بزرگ ساختمانی و تزیینات همه در مسجد شاه با عظمت و شکوهی، که آن را در شمار عظیم‌ترین بناهای جهان قرار داده، تحقّق و یافته‌است.

مسجد امام اصفهان

سازندگان مسجد امام اصفهان:

معمار مهندس آن استاد علی‌اکبر اصفهانی و ناظر ساختمان محب‌علی بیک الله بوده‌اند؛
و خوشنویسانی چون علیرضا عباسی، عبدالباقی تبریزی، محمد رضا امامی، محمد صالح امامی در آن کتیبه نگاری کرده‌اند.

ویژگی های ظاهری مسجد امام اصفهان :
مسجد امام یک گنبد اصلی، ۴ مناره و ۲ شبستان در شرق و غرب دارد و از اطراف با ۴
ایوان و حیاط در بر گرفته شده است. محراب مرمری یکپارچه این مسجد زیباترین محراب
در میان مساجد هم‌دوره است. در دوره صفویان، دو سوی مسجد دو مدرسه برای
تحصیل طلاب علوم دینی تاسیس شد که یکی را سلیمانیه و منسوب به شاه سلیمان نامیدند و دیگری پس از تعمیرات دوران ناصرالدین شاه، مدرسه ناصریه نام گرفت.

مسجد امام اصفهان

مسجد امام اصفهان

باهدف صرفه‌جویی در زمان و هزینه، تکنیک نوین هفت‌رنگ برای کاشی‌های
این مسجد به کار گرفته شد. استفاده از آثار هنرمندان بنام خوش‌نویس، منبت‌کار و سنگ‌تراش به تزیینات این بنا ارزشی ویژه بخشیده است.

با وجود تعدد استادکاران و هنرهای به کار رفته در ساخت مسجد، هویت واحد
و یکپارچه‌اش برای هر بیننده‌ای شگفت انگیز است. انگار تمام این مسجد را یک
نفر ساخته است و نمازگزارانش را نیز به سوی این وحدت روح سوق می‌دهد.
بنابه گزارش‌ها، مسجد با ۱۸ میلیون قطعه آجر و ۴۷۵ هزار کاشی ساخته و آراسته‌
شده است. در بخش پایینی دیوارها از قطعات بزرگ و یکپارچه سنگ مرمر
تراش‌خورده، بهره گرفته‌اند. این سنگ ها از معدنی در حاشیه اصفهان تهیه شده‌ که کشف آن اتفاقا همزمان با ساخت بنا بوده است.

مسجد امام

تمام مسجد دارای تناسبی شاهانه بوده و بر شالوده‌ای وسیع بنا گردیده‌است.
قوس نیم گنبد سردر خارجی در میدان ۲۷ متر بلندی دارد و بلندی مناره‌ها
در حدود ۳۳ متر است. مناره‌های بالای شبستان از آن هم بلندتر است،
در حالی که گنبد روی آن بلندتر از همه قرار واقع گردیده‌است. جلوخان، که
خود تقریباً ساختمانی است، حالتی دعوت‌کننده دارد که جمعیّت بیرو ن را به پناه، امنیّت و تجدید قوا در مسجد فرا می‌خواند.

نمای حیاط به دالان‌ها، طاقچه‌ها، توده‌های مقرنسهای روشن و نوارهای
درازی از کتیبه‌های سفید درخشان آراسته‌است و سراسر آن از کاشی‌های
هفت رنگ الوان پوشیده شده که مایه‌های آبی بر بالای پوشش زیرین مرمر با مایه‌های طلایی مستولی است.

دو قابی که در دو طرف مدخل واقع شده طرح سجاده را دارد که نمازگزار بر آن
نماز می‌خواند. در فاصله‌ای بیشتر حجم جالب توجه این نما، که گاه بر اثر رنگ
آبی درخشانش حالتی تقریباً اثیری پیدا می‌کند، کاملاً بر میدان مسلط است
و در تضاد با کاخ برازنده شاهی، برتری خیره‌کننده دین را بر قدرت دنیوی و اهمیت اساسی دین را در زندگی شهر نشان می‌دهد.

جلوخان رو به شمال است، همچنانکه ضرورت میدان بوده، ولی از آنجا که محراب
می‌باید رو به قبله باشد (یعنی شمال شرقی به جنوب غربی) برای جلوگیری
از قناس شدن سلیقه و دقت زیادی لازم بود. این مشکل با موفقیت حل شده.
شخص از جلوخان وارد دهلیزی عالی می‌شود که از ویژگی‌های بناهای تاریخی
ایران از زمان‌ها قدیم بوده‌است. این دهلیز مدور است و از این رو هیچ جهتی ندارد
و می‌تواند مانند پاشنه‌ای باشد که محور بنا بر روی آن بچرخد. دهلیز رو به طاق
بلند ایوان شمالی باز می‌شود و از عمق تاریک آن انسان ناگهان حیاط روشن از
آفتاب را می‌بیند. در آن سوی حیاط سر در وسیع شبستان قرار دارد، دروازه‌ای به جهان دیگری از شکوه و قدرت متمرکز.

خبر آنلاین / بیتوته