تصاویر: جذامیان روستای بصره و کبزه خان

طبق آمار سازمان بهداشت جهانی در سال ۱۹۸۵ میلادی (۱۳۶۶ شمسی) حدود ۱۵ میلیون مبتلا به جذام در جهان شناسایی شد، که با اجرای طرح و برنامه ریشه‌کنی در کل دنیا اکنون به کمتر از ۵۰۰هزار نفر رسیده است و از میان کشورهای دنیا ۳ کشور برزیل، نپال و ماداگاسگار هنوز از نظر میزان موارد بیماری بیش از یک مورد در ۱۰ هزار نفر جمعیت می‌باشد که جزو کشورهای کنترل نشده بیماری جذام هستند. خوشبختانه بقیه کشورها از ‌جمله ایران به کمتر از یک مورد در ۱۰ هزار نفر جمعیت رسیده‌اند و اگر برنامه مبارزه با جذام به خوبی پیش رود، امید است در سال ۲۰۲۰ میزان آن در دنیا به صفر برسد.

در ایران در سال ۱۳۶۳ تعداد جذامیان ثبت‌شده ۱۵ هزار نفر بود که تخمین واقعی مبتلایان در آن زمان ۵۰ هزار نفر بود. از سال ۱۳۶۳ که برنامه ریشه‌کنی جذام در کشور شروع شد، طرح با موفقیت اجرا شد، به طوری که اکنون به کمتر از ۰۲/۰ در ۱۰ هزار نفر جمعیت رسیده است.
 
طبق آخرین آمار مستند در آخر سال ۱۳۸۷ که توسط اداره کل مبارزه با بیماری‌های وزارت بهداشت اعلام گردیده است، برحسب شیوع استانی استان کردستان ۰۶/۰ در ۱۰ هزار و استان‌های آذربایجان غربی و شرقی، گیلان، قزوین، کرمانشاه، لرستان، گلستان، خراسان رضوی، بوشهر، هرمزگان، همدان و سیستان و بلوچستان ۰۱/۰ تا ۰۳/۰ در ۱۰ هزار نفر جمعیت بیمار جذامی داشته‌اند و در سایر استان‌ها موارد بیماری جذام صفر بوده است.

میزان کشف بیماران جذامی در ۱۰ ساله ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۷ از ۱۵/۰ در ۱۰۰ هزار نفر جمعیت به ۰۴/۰ رسیده است و میزان ابتلا به جذام که از نظر جنسیت در شروع برنامه کنترل جذام دو مرد در برابر یک زن بود، به ۵۶ درصد مرد در برابر ۴۴ درصد زن (تقریبا مساوی) رسیده است. از نظر سن ابتلا در شروع برنامه مبتلایان زیر ۱۵ سال حدود ۳ درصد بود که در سال ۱۳۸۷ تقریبا به صفر رسیده است که نشانه بیماریابی زودرس و درمان زودرس خوب در کشور است.

از نظر محل زندگی در شروع برنامه مبتلایان روستایی بیش از دو برابر ساکنان شهری بود که طبق آمار آخر سال ۱۳۸۷ به ۳۸ درصد روستایی در برابر ۶۲ درصد مبتلای شهری رسیده است که این نشانه موفقیت‌آمیز بودن کنترل در روستاها است.