سانحه‌ای که فوتبال را سیاهپوش کرد / عکس

صحبت از مرحوم سیروس قایقران است؛ اسطوره‌ای که هنوز هم یادش در میان فوتبالدوستان زنده است. کافی است سری به بازارهای بندر انزلی بزنید تا با دیدن عکس‌های قاب‌شده سیروس قایقران در بیشتر مغازه ها، به محبوبیتی که​ میان مردم دارد، پی ببرید.

سیروس قایقران اول بهمن ۱۳۴۰ در محله کلویر بندرانزلی به دنیا آمد.او که از همان ابتدای کودکی به فوتبال در زمین‌های خاکی کلویر روی آورده بود با استعداد درخشانش در ۱۶ سالگی به یکی از مهره‌های اصلی تیم های نوجوانان و جوانان ملوان تبدیل شد و توانست این تیم را به عنوان قهرمانی در رقابت‌های باشگاهی در گیلان برساند. اولین تیم سیروس قایقران استقلال انزلی بود، اما پس از یک سال، در ۱۸ سالگی به عضویت تیم ملوان درآمد و چیزی حدود ۱۰ سال با پیراهن این تیم بازی کرد.

ملوانان سال ۱۳۶۶ با گل‌های زیبایی که سیروس قایقران وارد دروازه خیبر خرم‌آباد کرد، پس از ۱۱ سال قهرمانی در جام حذفی را جشن گرفتند. او که سال ۶۳ به تیم ملی دعوت شده بود، در همان سالی که با ملوان قهرمان جام حذفی شد (۶۶)، تنها فوتبالیست شهرستانی لقب گرفت که شادروان دهداری بازوبند کاپیتانی تیم ملی ایران را به بازوان او بست.

در سال و در جام ملت‌های آسیا در قطر، تیم ملی با رهبری قایقران به مقام سومی دست یافت و سال ۶۹ با گل‌های زیبای این هافبک توانمند پس از ۲۰ سال به قهرمانی در بازی‌های آسیایی پکن رسید. ملوان در همان سال و در چهارمین حضور متوالی‌اش در فینال جام حذفی، برای دومین بار قهرمان شد.

او پس از آن با پیشنهاد باشگاه الاتحاد قطر لژیونر شد، اما پس از دوسال بازی در قطر، مجددا به انزلی بازگشت و طی دو سال پیراهن تیم‌های استقلال رشت و ملوان را پوشید.

او سال ۷۲ هم به عنوان بازیکن سپس مربی به تیم کشاورز تهران پیوست و طی چهار سال حضور در این تیم عضوی تاثیرگذار بود. وی سپس به تیم دسته دومی مسعود هرمزگان رفت و مدتی در آنجا مشغول مربیگری شد.

سال ۷۶ بود که قایقران تمایل خود را برای بازگشت به ملوان به عنوان مربی اعلام کرد، اما هجدهم فروردین ۷۷ در حالی که همراه فرزند، همسر و برادر همسرش در خودروی رنوی خود عازم تهران بود، حوالی امامزاده هاشم با کامیون خاور تصادف کرد که این سانحه منجر به فوت وی و فرزند هشت ساله‌اش راستین شد.

قایقران در ۴۳ بازی رسمی پیراهن تیم ملی را پوشید. او که در ۲۱ بازی ملی بازوبند کاپیتانی را به بازو بسته بود، شش گل ملی نیز به ثمر رساند که بدون شک ماندگار ترینش گل او به کره جنوبی در نیمه نهایی بازی‌های آسیایی بود؛ گلی که یاد و خاطره‌اش هنوز از ذهن مردم فوتبالدوست کشورمان پاک نشده است.

قایقران به عنوان یک بازیکن استثنایی با ویژگی‌های اخلاقی عالی و منش پهلوانی در میان عموم مردم محبوب شد. او آنقدر متواضع و افتاده بود که همه افراد به او علاقه‌مند بودند.

لبخند هیچ‌گاه از لبان او دور نمی‌شد. اکنون بیش از ۱۴ سال است که او در زیر خاک نمناک بندر خفته است، اما هنوز عکسش روی دیوار بیشتر مغازه‌های شهر انزلی و یادش در قلب تمام هواداران فوتبال ایران، ماندگار است. روحش شاد و یادش گرامی باد.