معمای مرگ تازه عروس در آپارتمان مسکونی در شرق تهران

ساعت ٢ بامداد پنجشنبه هفته گذشته مردی جوان با اورژانس تهران تماس گرفت و به ماموران گفت که همسرش با
حلق آویز کردن خود از بالای کمد ، خودکشی کرده است.

 با حضور ماموران در محل مشخص شد که حادثه در یکی از واحدهای آپارتمانی مسکونی در خیابان شیخ هادی تهران رخ داده است اما زمانی که ماموران امداد خود را به زن جوان رساندند، ساعت‌ها از مرگ او می‌گذشت.

یکی از ساکنان این آپارتمان مسکونی درباره حادثه گفت: «یک سال و دو ماه پیش حمید و مینا با هم
ازدواج کرده و همسایه ما شده بودند.
آنها با هم اختلافات زیادی داشتند و مدام صدای داد و بیدادشان شنیده می‌شد.
شب حادثه، طرف‌های ساعت ٢ نصف شب صدای داد و فریاد حمید را شنیدم.
خودم را به او رساندم و متوجه شدم که همسرش خود را با طناب از کمد‌دار زده است.»

این حادثه،
اخبار خودکشی های رسانه ای شده اخیر را زنده می کند به شکلی که بیم آن می رود تا واژه
«خودکشی» جای خود را در تیترهای حوادث روزنامه‌های کشور باز کند.
نیمه‌های شب ٢۴ اردیبهشت ماه امسال یکی از دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی، پس از فرستادن یک پیام خداحافظی به موبایل
پدر و مادرش، چهار قرص برنج را خورد و به زندگی خود پایان داد.
تنها چند ساعت از وقوع این حادثه نگذشته بود که خبر خودکشی مردی ٣۵ ساله در ایستگاه منیریه تهران رسانه‌ای
شد که به گفته حسن عباسی، مدیر روابط عمومی اورژانس تهران، ماموران او را به دلیل جراحات وارده به بیمارستان
منتقل کردند.

١٠ روز قبل از آن نیز یکی از دانشجویان پسر دانشگاه آزاد تهران، ارتفاع دهشتناک پل مدیریت تهران را برای پایان دادن به زندگی خود انتخاب کرد.

نخستین حادثه خودکشی در ماه جاری نیز به سوم اردیبهشت برمی‌گردد که زنی ۴٢ ساله با پرتاب کردن خود از
طبقه سوم برج میلاد، جانش را از دست داد.
هفتم اردیبهشت ماه نیز جسد زنی ٣۴ ساله در یکی از دستشویی‌های بیمارستان سجاد تهران کشف شد که مرکز اطلاع‌رسانی
پلیس تهران از آن با عنوان خودکشی یاد کرد.

نگاه کارشناس

سعید معیدفر، جامعه شناس، معتقد است که خودکشی مرحله‌ای پیشرفته از مشکلات روحی و افسردگی است و تا زمینه‌های آن
ایجاد نشود، فرد آن را انتخاب نخواهد کرد.
به عبارت دیگر خودکشی فرآیندی است که مستلزم ایجاد شرایطی است که به دنبال آن فرد به تدریج به جایگاهی
می‌رسد که ممکن است با هر اتفاق کوچکی، از درون فرو بپاشد و زندگی خود را پایان دهد، بنابراین نمی‌توان
خودکشی را پدیده‌ای آنی دانست.

به گفته معیدفر، شرایط اقتصادی و سطوح انتظارات به هم ریخته‌ای که در جامعه ایرانی در سال‌های اخیر به وجود
آمده، آستانه تحمل را تا مرتبه‌ای که افراد، خودکشی را انتخابی برای خود بدانند پایین آورده است.
در واقع فشارهای عصبی و روحی فراوانی که در شرایط نامناسب اقتصادی و اجتماعی به افراد وارد می‌شود، می‌تواند دلیلی
باشد که شاهد بروز پدیده خودکشی باشیم.

او هشدار می‌دهد که باید از انتخاب خودکشی از سوی جوانان جلوگیری کرد و می‌گوید: باید آینده جوانان روشن شود.
نباید از وجود تعامل میان دانشجویان به عنوان یک تهدید دوری کرد و آن را محدود نگه داشت.
جوانان باید به دلیل درک متقابلی که از نیازها و باورهای یکدیگر دارند، با هم در ارتباط باشند.
مشکلات اقتصادی، معیشتی، اشتغال و رکود و تورم که آثار مخربی در جامعه به بار می‌آورد باید برطرف شود.
تضمین آینده کاری، ایجاد فضای تعاملی برای جوانان، ایجاد نشاط و شادابی برای آنها و تلاش برای شکل‌گیری جامعه‌ای که
در آن انرژی وجود داشته باشد می‌تواند در کاهش تصمیم‌گیری‌های خطرناک جوانان موثر باشد.

تابناک