غزل شماره ۲۱۱ حافظ : دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود

غزل شماره ۲۱۱ حافظ یه همراه تعبیر و تفسیر آن را در پرشین وی بخوانید.

فال حافظ

فال حافظ اصلی از دیوان حافظ شیرازی با معنی و تفسیر کامل

غزل شماره ۲۱۱ حافظ شیرازی : رخساره

دوش می‌آمد و رخساره برافروخته بود

تا کجا باز دل غمزده‌ای سوخته بود

رسم عاشق کشی و شیوه شهرآشوبی

جامه‌ای بود که بر قامت او دوخته بود

جان عشاق سپند رخ خود می‌دانست

و آتش چهره بدین کار برافروخته بود

گر چه می‌گفت که زارت بکشم می‌دیدم

که نهانش نظری با من دلسوخته بود

کفر زلفش ره دین می‌زد و آن سنگین دل

در پی اش مشعلی از چهره برافروخته بود

دل بسی خون به کف آورد ولی دیده بریخت

الله الله که تلف کرد و که اندوخته بود

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد

آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود

گفت و خوش گفت برو خرقه بسوزان حافظ

یا رب این قلب شناسی ز که آموخته بود

تعبیر و تفسیر فال شما از غزل شماره ۲۱۱ حافظ شیرازی

ای صاحب فال ، برای بدست آوردن هر چیزی صبر و پشتکار و رنج و ملالت بردن لازم است علی الخصوص که آن هدف باارزش نیز باشد ، تو هم باید برای رسیدن به خواسته ات نه تنها تلاش کنی بلکه از یاس و ناامیدی هم دست برداری و فقط به آرمانی که در پیش رو داری فکر کنی ، به یاری خدا موفق می شوی

غزل شماره ۲۱۱ حافظ با صدای سهیل قاسمی:

فایل صوتی غزل شماره ۲۱۱ حافظ

دانلود فایل فال حافظ صوتی ۲۱۱

فاتحه‌ای برای حافظ شیرازی بخوان و با خود جملات زیر را زیر لب زمزمه کن:

ای حافظ شیرازی!

تو محرم هر رازی!

تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می‌دهم که هر آنچه صلاح و مصلحت من را در آن می بینی برایم آشکار سازی و آرزوی مرا برآورده سازی و من را به موفقیت برسانی .
برای گرفتن فال حافظ کلیک کنید

.
.
فال مجدد حافظ
.
.