غزل شماره ۲۳۰ حافظ : اگر به باده مشکین دلم کشد شاید

غزل شماره ۲۳۰ حافظ به همراه تعبیر و تفسیر آن را در پرشین وی بخوانید
فال حافظ اصلی از دیوان حافظ شیرازی با معنی و تفسیر کامل
غزل شماره ۲۳۰ حافظ شیرازی : باده ی مشکین
اگر به باده مشکین دلم کشد شاید
که بوی خیر ز زهد ریا نمیآید
جهانیان همه گر منع من کنند از عشق
من آن کنم که خداوندگار فرماید
طمع ز فیض کرامت مبر که خلق کریم
گنه ببخشد و بر عاشقان ببخشاید
مقیم حلقه ذکر است دل بدان امید
که حلقهای ز سر زلف یار بگشاید
تو را که حسن خداداده هست و حجله بخت
چه حاجت است که مشاطهات بیاراید
چمن خوش است و هوا دلکش است و می بیغش
کنون به جز دل خوش هیچ در نمیباید
جمیلهایست عروس جهان ولی هش دار
که این مخدره در عقد کس نمیآید
به لابه گفتمش ای ماه رخ چه باشد اگر
به یک شکر ز تو دلخستهای بیاساید
به خنده گفت که حافظ خدای را مپسند
که بوسه تو رخ ماه را بیالاید
تعبیر غزل شماره ۲۳۰ حافظ شیرازی
ای صاحب فال ، سعی کن در زندگیت فقط برای رضای خدا تلاش کنی و از ریا و دورویی دوری کنی ، عشق به خداوند بالاترین سعادت هاست و هیچ چیزی نمی تواند جای آن را بگیرد ، حال که شما دارای زیبایی و ثروتی هستی ، خدا را فراموش نکن و دست ناتوانان را بگیر ، سعادت و خوشبختی فقط در رضای خداست و بس.
غزل شماره ۲۳۰ حافظ با صدای سهیل قاسمی :
فایل صوتی غزل شماره ۲۳۰ حافظ
فاتحهای برای حافظ شیرازی بخوان و با خود جملات زیر را زیر لب زمزمه کن:
ای حافظ شیرازی!
تو محرم هر رازی!
تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم میدهم که هر آنچه صلاح و مصلحت من را در آن می بینی برایم آشکار سازی و آرزوی مرا برآورده سازی و من را به موفقیت برسانی .
برای گرفتن فال حافظ کلیک کنید
.
.
فال مجدد حافظ
.
.