غزل شماره ۴۴۲ حافظ : به جان او که گرم دسترس به جان بودی

غزل شماره ۴۴۲ حافظ به همراه تعبیر و تفسیر آن را در پرشین وی بخوانید

فال حافظ

فال حافظ اصلی از دیوان حافظ شیرازی با معنی و تفسیر کامل

غزل شماره ۴۴۲ حافظ شیرازی : جان نثار

به جان او که گرم دسترس به جان بودی

کمینه پیشکش بندگانش آن بودی

بگفتمی که بها چیست خاک پایش را

اگر حیات گران مایه جاودان بودی

به بندگی قدش سرو معترف گشتی

گرش چو سوسن آزاده ده زبان بودی

به خواب نیز نمی‌بینمش چه جای وصال

چو این نبود و ندیدیم باری آن بودی

اگر دلم نشدی پایبند طره او

کی اش قرار در این تیره خاکدان بودی

به رخ چو مهر فلک بی‌نظیر آفاق است

به دل دریغ که یک ذره مهربان بودی

درآمدی ز درم کاشکی چو لمعه نور

که بر دو دیده ما حکم او روان بودی

ز پرده ناله حافظ برون کی افتادی

اگر نه همدم مرغان صبح خوان بودی

معنی و تعبیر غزل شماره ۴۴۲ حافظ شیرازی

ای صاحب فال ، به اشتباه باعث گرفتاری و مشکلات برای کسی شده ای که اکنون حاضری برای جبران کار غلط خود حتی جانت را نیز فدا کنی تا همه چیز به حالت اولش بازگردد و شما از زیر این فشار مصیبت بار آزاد شوی ولی برای اینکه بتوانی موفق شوی باید بسیار تلاش کرده و سخیتهای زیادی را متحمل گردی

غزل شماره ۴۴۲ حافظ با صدای سهیل قاسمی:

فایل صوتی غزل شماره ۴۴۲ حافظ

دانلود فایل فال حافظ صوتی ۴۴۲

فاتحه‌ای برای حافظ شیرازی بخوان و با خود جملات زیر را زیر لب زمزمه کن:

ای حافظ شیرازی!

تو محرم هر رازی!

تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می‌دهم که هر آنچه صلاح و مصلحت من را در آن می بینی برایم آشکار سازی و آرزوی مرا برآورده سازی و من را به موفقیت برسانی .
برای گرفتن فال حافظ کلیک کنید

.
.
فال مجدد حافظ
.
.