غزل شماره ۴۹۵ حافظ : می خواه و گل افشان کن از دهر چه میجویی
این غزل با مصراع می خواه و گل افشان کن از دهر چه میجویی آغاز شده است در این غزل شاعر می گوید زیبایی ها و نعمت های دنیا برای استفاده کردن و لذت بردن برای انسان آفریده شده اند و تو می توانی با استفاده از آن ها لذت ببری