تاریخچه به وجود آمدن قالیچه های شیری

قالیچه شیری

قالیچه شیری , با توجه به اهمیت شیر به عنوان مظهر قدرت و حضور آن در ادبیات کهن ایرانی و
با توجه به اینکه در گذشته، این جانور در بخش‌هایی از فارس سکونت داشته است، عجیب نیست اگر بخشی از
دستبافته‌های هنرمندان قالیباف به این موضوع اختصاص یافته باشد.

در گذشته، گبه‌ های شیری معمولا روی قالیچه‌ های دیگر، در وسط چادر قرار می‌گرفت که نشانی از دلیری و
غرور صاحب چادر بود.
بافت گبه‌های شیری، جنبه تجارتی نداشته و معمولا موضوعی شخصی و سفارشی بوده است.
بافت گبه‌های شیری، با انقراض نسل شیرها، به تدریج در حال منسوخ شدن است.
ویژگی‌های الیاف شناسی در قالیچه‌های شیری فارس، از تار ( چله )، پود و خامه پشمی استفاده می‌کنند که تعداد
پودهای آنها بین ۲ تا ۸ ردیف است.
ویژگی‌های رنگرزی رنگ‌آمیزی گبه‌های شیری از رنگ‌های طبیعی و گیاهی است که با استفاده از گیاهان محلی انجام
شده است.

ویژگی‌های طرح و نقشه نقش شیر، موضوع اصلی گبه‌های شیری است.
پر کردن زمینه به وسیله دیگر حیوانات و گیاهان، تجسمی است از جنگل و بیشه که در مقایسه با عظمت

و جلال شیر بسیار جالب است.
در برخی گبه‌ها، تکرار شیرها همچون تکرار بته‌هایی است که عدم تقارن را تعدیل کرده است.

ویژگی های بافت گبه‌های شیری مانند سایر گبه‌هاست.
با پرزهایی بلند و چند سانتی‌متر گلیم‌بافی و شیرازه متوازی.
این قالیچه‌ها، اکثرا نرم و تا اندازه‌ای کلفت هستند.
شیوه گره‌زنی، در برخی قالیچه‌ها متقارن و در برخی دیگر نامتقارن است.

فرش ایرانی