قلقهای خشک کردن لباس در خانه
را خوب میفهمند.
یکی از محدودیتهای آپارتماننشینی، کمبود جا برای خشک کردن لباسهاست.
زندگی در آپارتمانهایی که خیلی از آنها بالکن مناسبی ندارند و بالطبع مانند گذشته نمیتوان از حیاط و پشت بام
خانه استفاده کرد، سبب میشود برای خشک کردن لباسها بدون آنکه بوی نم بگیرند یا ناقص خشک شوند چارهای اندیشید.
این مساله بهخصوص در کودکان که ممکن است لباسهای خود را با ادرار، مدفوع و یا استفراغشان آلوده کنند از
اهمیت ویژهای برخوردار است…
دکتر مریم یوسفی، متخصص پوست و مو و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در این رابطه میگوید:
«اغلب از دو روش برای خشک کردن لباسها استفاده میشود، یکی استفاده از خشککن ماشینهای لباسشویی که در حقیقت آخرین
مرحله شستشوی لباس است.
در برخی از ماشینهای لباسشویی حتی میتوان لباسهای شسته شده با دست را نیز در آنها خشک کرد.
روش دوم که متداولتر نیز است خشک کردن لباسها از طریق آویزان کردن آنها روی یک بند رخت در آفتاب
و یا در مجاورت هوا است.
این بند رخت ممکن است در فضای بالکن یا حیاط قرار داده شود و در صورت نبود چنین امکانی میتوان
از بند رختهای کشویی که به دیوار حمام نصب میشوند یا نوع دیگری که به رادیاتور شوفاژ متصل میشوند، استفاده
کرد.
در قدیمالایام بیشتر مردم لباسها را در محیط بیرون از منزل روی بند میانداختند و لباسها زیر نور آفتاب و
با وزش باد ملایم خشک میشدند.» دکتر یوسفی درباره خواص نور آفتاب و تاثیر آن بر خشک شدن لباسها معتقد
است: «نور آفتاب تا حدی خاصیت ضدعفونیکنندگی داشته و موجب از بین رفتن عناصر قارچی و میکروبی احتمالی روی لباسها
میشود.
نور آفتاب از طرفی به مرور زمان موجب کمرنگ شدن لباسهای رنگی میشود.
امروزه با توجه به آلودگی هوا و احتمال نشستن غبارات فراوان و ذرات مواد و آلودگی روی لباسها و نیز
احتمال آلوده شدن لباسهای پهن شده روی بند در محیط بدون سقف با فضولات پرندگان و نیز هاگهای قارچ بیشتر
افراد ترجیح میدهند که یا بند رخت خود را در داخل منزل و در پشت شیشه قرار دهند و یا
آن را در کنار یک منبع گرمازا مانند شومینه یا شوفاژ قرار دهند.
گرچه استفاده از نور طبیعی آفتاب در صرفهجویی انرژی بسیار مفید است اما در حالت دوم نیز در واقع، با
یک تیر دو نشان زده شده است.
یعنی در فصل سرما در حالی که از منابع گرمایی برای گرم کردن خودمان استفاده میکنیم، در عین حال برای
خشک شدن لباسهایمان نیز از آن استفاده کردهایم.
نور پشت شیشه نیز در خشک کردن لباسها موثر است اما به دلیل فقدان جریان هوای بیرون از منزل زمان
لازم برای خشک شدن لباس طولانیتر خواهد شد.» اتو و بیماریهای پوستی دکتر یوسفی در پاسخ به این سوال که
افرادی که دچار بیماریهای پوستی هستند چگونه باید لباسهای خود را با چنین شرایطی خشک کنند گفت: «به افرادی که
مبتلا به بیماریهای قارچی پوستی روی بالاتنه و یا در ناحیه کشاله ران هستند توصیه میکنیم حتما از اتوکشی لباسهای
زیر استفاده کنند تا حرارت زیاد اتو موجب کشته شدن عناصر قارچی و کمک به درمان بیمار و جلوگیری از
انتقال به دیگران شود.
نکته مهمی که در خشک کردن و شستشوی لباس برخی بیماران پوستی وجود دارد این است که بسیاری از بیماران
دارای پوست حساس و خشک بوده و اصطلاحا افراد آلرژیکی هستند که به بسیاری از مواد شوینده حساسیت دارند.
این افراد به دنبال شستشوی لباسها با مواد شوینده ملایم باید چند مرتبه آبکشی انجام دهند تا مواد شوینده کاملا
زدوده شوند و سپس عمل خشک کردن لباس انجام گیرد که بهتر است این خشک شدن در داخل منزل باشد
تا از نشست ذرات و غبارات و نیز گردههای ریز گیاهان که میتوانند در این افراد حساسیتزا باشند، جلوگیری شود.»
حواستان به علایم باشد! توجه داشته باشید نحوه خشک کردن لباسها با هم فرق دارد.
هر لباس بسته به نوع و جنس خود باید در شرایط خاصی خشک شود که بهطورمعمول در برچسبهای لباس دوخته
یا چاپ میشوند.
این علایم، بینالمللی است و توجه به آنها کمک بزرگی به شما خواهد کرد.
خشک کردن توسط چرخش ماشین لباسشویی خشک کردن لباس بدون چلاندن بر روی بند خشک کردن بر روی بند پس
از گرفتن آب اضافی از لباس خشک کردن بر روی سطحی مسطح پس از خروج آب اضافی از لباس توجه:
برای گرفتن آب اضافی لباس نباید با دست و یا با ماشین لباسشویی پیچانده و چلانده شود.
بلکه تنها با کمی تحت فشار قرار دادن آن، آب اضافی را خارج کنید banoo.net