بیوگرافی باب دیلن؛ از نفرت از پدر و مادرش تا تصادف ، سیاست و نوبل !

باب‌ دیلن در سال ۱۹۹۹ میلادی جزو ۱۰۰ چهره تاثیرگذار قرن بیستم که توسط مجله تایم تنظیم می شود بود و در سال ۲۰۰۴میلادی دومین نفر از فهرست بهترین هنرمندان کل تاریخ از نظر رولینگ‌ استون شد . درباره باب دیلن چندین فیلم و مستند ساخته شده که یکی از این مستند‌ها را مارتین اسکورسیزی ساخته. در این شماره از زندگی افراد مشهور با زندگی باب دیلن بیشتر آشنا شوید.

زندگینامه باب دیلن

کودکی 

باب‌دیلن اولین فرزند آبراهام زیمرمن و بئاتریس زیمرمان بود که
با ۵ کیلوگرم وزن به دنیا آمد! می‌گویند سر او به نسبت
بدنش کمی بزرگ‌تر بوده! او از ۱۰ سالگی نواختن ساز گیتار را شروع می‌کند،
آن هم نه گیتاری که پدر و مادر برایش بخرند، بلکه گیتارش را در یکی از
خانه‌هایی که پدرش خریده بود، پیدا می‌کند.
او آنقدر از پدر و مادرش ناراضی است که جایی درباره آنها گفته:
«متاسفانه من از پدر و مادر درستی به دنیا نیامدم!» و حتی با انزجار از
دوران کودکی‌اش یا دکرده: «من هیچ وقت یادم نمیاد که بچگی کرده باشم…»

نوازندگی باب دیلن

گیتار تنها ساز باب‌دیلن نبود.
او از ۶ سالگی سازدهنی و پیانو را شروع می‌کند و بعد از پایان دبیرستان
برای مدتی پیشخدمت رستورانی می‌شود و همان جا هم با خواننده‌ای
که گروهی محلی به نام دِشادوز را رهبری می‌کند، آشنا می‌شود.
او شانس می‌آورد، چرا که آنها هم دنبال نوازنده پیانو بودند و این
اتفاق شاید شروع کار حرفه‌ای برنده جایزه نوبل امسال بود.

دانشگاه

دیلن به دانشگاه هم می‌رود اما مرتب در کلاس‌های درسش حاضر نمی‌شود
و بعد از ۶ ماه تصمیم می‌گیرد بی‌خیال درس خواندن شود
و به زندگی‌اش برسد، زندگی‌ای که به گفته خودش ساز زدن بود:
«با دوستانم شب‌ها تا صبح ساز می‌زدیم و می‌خوندیم…
صبح‌ها هم می‌خوابیدیم و دیگر وقتی برای درس خواندن نداشتیم!»

عشق باب دیلن

دیلن در اولین ارتباط جدی‌اش با دختری به نام سوز آشنا شد
که همراه خوبی برایش در کار – و درست‌تر بگوییم عشقش- بود
اما این همراهی با مهاجرت سوز به ایتالیا ناکام ماند و آنقدر روی باب تاثیر داشت
که نتیجه‌اش زایشی هنری و ترانه‌های زیبایی بود که باب گفت و اجرا هم کرد.

مسمومیت

باب‌دیلن چند سال بعد با جون بائز که ستاره موسیقی فولک بود،
دوست صمیمی شدند اما پس از مدتی کدورتی بین آنها پیش آمد که باعث شد
آنها تا ۱۰ سال دیگر ارتباطی باهم نداشته باشند و با هم نخوانند
اما از آنجایی که خیلی وقت‌ها گره بیماری می‌تواند آدم‌ها را به‌هم نزدیک کند،
زمانی که دیلن در اثر مسمومیت غذایی در بیمارستان بستری شده بود،
بائز تصمیم گرفت به دیدن او برود و در سال ۱۹۶۹ میلادی آلبومی از ترانه‌های او منتشر کند.

تصادف باب دیلن

موتورسواری یکی دیگر از علاقه‌مندی‌های باب‌دیلن بود تا جایی که
نزدیک بود جانش را هم بگیرد. این اتفاق در سال ۱۹۶۶ افتاد؛
زمانی که ترمزهای موتورش قفل کرد و او را مثل اسب چموشی به زمین زد.
با اینکه خبر مهم بود، اما جزییات اتفاق اعلام نشد.
در مورد مقدار جراحت‌ها هم خبر رسمی‌ای منتشر نشد، حتی می‌گویند
هیچ کس آمبولانس خبر نکرد. پلیس هم از تصادف گزارشی تهیه نکرد،
در حالی که بعدها تایید شد گردن باب‌دیلن در این اتفاق شکسته!
دیلن بعد از تصادف شروع به نوشتن و ضبط کردن ترانه‌هایش کرد و تا ۸ سال هم کنسرتی نگذاشت.

سیاست

باب دیلن از همان سال‌های اولیه فعالیت با توجه به انتخاب‌هایش وجهه
سیاسی پیدا کرده بود؛ مثلا حاضر نشد
در برنامه‌ای که یکی از آهنگ‌های اعتراضی او را سانسور می‌کرد،
اجرا داشته باشد. دیلن و دوستش، جون بائر، هر ۲ از اعضای برجسته
جنبش حقوق مدنی (جریان‌های سیاسی که برای برابری
در برابر قانون در دهه ۱۹۶۰ میلادی راه افتاد) بودند.
او در آلبوم‌هایش کنار مضامین عاشقانه مثلا به مرگ یک کارگر سیاهپوست هم می‌پرداخت.

از طرفی، او و جون بائر بعد از سخنرانی معروف
مارتین لوتر کینگ با عنوان «رویایی دارم» در سال ۱۹۶۳ میلادی در
گردهمایی بزرگ طرفداران تساوی حقوق سیاهان که مقابل بنای یادبود
آبراهام لینکلن در واشنگتن دی‌سی برگزار شد، آهنگ اجرا کردند.
ترانه «دمیدن در باد» دیلن، به صدای اعتراض دهه ۶۰تبدیل شده بود.

بیوگرافی باب دیلن

در تظاهرات‌های مختلف سیاسی و اجتماعی و به‌خصوص جنبش‌های ضدجنگ از جمله ضدجنگ ویتنام، این آهنگ دیلن شنیده می‌شد. به‌تدریج دیلن به سخنگوی غیررسمی جنبش‌های اجتماعی و ضدفرهنگ و سیستم آمریکا تبدیل شد. باب‌دیلن، کنار چهره‌هایی مانند محمدعلی کلی، جک کرواک، چه‌گوارا، جیم موریسون و دیگران از جمله مهم‌ترین اعضای جنبش ضدسیستمی آمریکا بودند. دیلن در این سال‌ها در اغلب ترانه‌هایش به موضوعاتی مثل نژادپرستی، فقر و فساد می‌پرداخت. به همین دلیل بیشتر مردم، او را یک منتقد و معترض اجتماعی می‌دانستند و صدایش «صدای اعتراض» خوانده می‌شد.

در سال ۲۰۱۲میلادی باراک اوباما، مدال آزادی ریاست‌جمهوری را در کاخ سفید به باب‌دیلن اهدا کرد. این مدال هر ساله به افرادی تعلق می‌گیرد که تلاش‌هایی برای پیشرفت امنیت و اهداف ملی آمریکا داشته و در راستای صلح جهانی و رشد فرهنگی چه در زمینه شخصی و چه اجتماعی تلاش کرده‌اند.

خیریه باب دیلن

کنسرت برای بنگلادش، عنوان کنسرتی بود که آن را گیتاریست سابق
گروه بیتلز، جورج هریسون و استاد سه‌تار هند، راوی شانکار سازمان داد.
این کنسرت، اولین روز آگوست سال ۱۹۷۱ میلادی،
در ۲ سانس در ساعت ۵/۲ ظهر و ۸ شب در میدان مدیسون شهر نیویورک برگزار شد
و هدف آن ارتقای آگاهی بین‌المللی و تلاش برای کمک به پناهندگان
شرق پاکستان (بنگلادش)، بعد از فاجعه پاکستان شرقی بود.
در آن سال در پاکستان شرقی، رئیس‌جمهور وقت، ژنرال آقامحمد یحیی‌خان
و افسران ارشد او، قتل نخبگان فکری، فرهنگی و سیاسی بنگال را برنامه‌ریزی کردند.

همچنین برنامه‌ای ریختند تا بنیان اقتصادی پاکستان شرقی ویران شود
و برای همیشه به پاکستان غربی وابسته بماند.
آنها بدون هیچ تبعیضی صدها هزار هندو را قتل و عام کردند و
کاری کردند که بقیه مجبور به فرار شوند. در واقع این کارهایشان نسل‌کشی محسوب می‌‌شد.
این کنسرت، بهترین فروش آلبوم زنده را از آن خود کرد و مستندی از
آن ساخته شد که در بهار سال ۱۹۷۲ میلادی در سینماها به نمایش درآمد.
این رویداد اولین کنسرت به نفع آسیب‌دیدگان این ماجرا بود.
بهترین‌های موسیقی دنیا شامل جورج هریسون، رینگو استار،
باب‌دیلن، اریک کلاپتون، بیلی پرستون، لئون راسل و باند بدفینگر در آن به اجرا پرداختند.

آشنایی با زندگی باب دیلن

این کنسرت با حضور ۴۰ هزار نفر (در مجموع) برگزار شد و نزدیک
به ۲۵۰ هزار دلار آمریکا برای کمک به بنگلادشی‌ها در آن
جمع‌آوری شد که با همکاری یونیسف به آنها رسید.
کنسرت بنگلادش، یک پروژه موفق در زمینه کمک‌های بشردوستانه است
که توانست در هر ۲ زمینه آگاهی دادن به جهان و جمع‌آوری بودجه برای مردم بنگلادش بسیار خوب و تاثیرگذار باشد.

همچنین توانست الهام‌بخش پروژه‌های این‌چنینی در سال‌های بعد هم باشد. باب‌دیلن یکی از آلبوم‌های خود را که مخصوص کریسمس بود و «کریسمس در قلب» نام داشت، در سال ۲۰۰۹ میلادی روانه بازار موسیقی کرد. او خواست سود حاصل از فروش این آلبوم به یک موسسه خیریه در آمریکا تحویل داده شود تا برای امور انسان‌دوستانه صرف شود.

نوبل باب دیلن

باب دیلن وقتی نوبل ادبیات را گرفت، هیچ عکس‌العملی از خودش نشان نداد و نوعی بی‌خیالی در رفتارش مشهود بود که دیگران را تعجب‌زده می‌کرد. این بی‌اعتنایی به نوبل در حدی ادامه پیدا کرده که برگزارکنندکان نوبل رسما اعلام کرده‌اند او به تماس‌ها پاسخی نمی‌دهد و دیگر از یافتن او ناامید شده‌اند اما قطعا خوشحال خواهند شد اگر او در مراسم رسمی شرکت کند و جایزه‌اش را دریافت کند.

باب دیلی هنگام تعریف از مراحل مختلف زندگی‌اش هم همین بی‌خیالی را بارها نشان داده است؛ مثلا در گفت‌وگویی درباره دلیل تغییر دادن نامش در یک گفت‌وگوی رسمی گفته: «واقعا نمی‌تونم بگم چرا این اسم را انتخاب کردم و این چیزها که در موردش می‌خونم، واقعا اتفاق نیفتاده؛ این نام فقط یک روز به ذهنم رسید و من هم انتخابش کردم، همین!»

زندگینامه باب دیلن

نام اصلی‌ باب‌دیلن ۷۵ ساله «رابرت آلن زیمرمن» بوده. او این نام هنری را از روی اسم شاعر اهل ولز بریتانیا، «دیلن توماس»، برای خود انتخاب کرده. باب‌دیلن، ۱۱ جایزه گرمی، یک اسکار و یک گلدن‌گلوب در کارنامه حرفه‌ای خود دارد. به این ترتیب او دومین نفر بعد از جرج برنارد شاو، نمایشنامه‌نویس ایرلندی، است که هم جایزه اسکار و هم جایزه نوبل ادبیات را در کارنامه هنری خود دارد. دیلن به خاطر ترانه‌هایش بارها نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات شده بود که در نهایت امسال این جایزه به او رسید.

البته به نظر نمی‌رسد این جایزه برای او اهمیت چندانی داشته باشد. به این دلیل که بعد از اعلام برنده شدنش هیچ واکنشی نشان نداد و عصر روزی که برنده شد، روی صحنه رفت و به اجرا پرداخت، بدون اینکه حرف یا اشاره‌ای به نوبل داشته باشد. لئونارد کوهن، در مورد نوبل ادبیات امسال گفته: «به نظر من دادن این جایزه به دیلن مثل آویختن یک مدال روی اورست به خاطر بلندترین قله بودن است زیرا او پیش از این بزرگ‌ترین و مهم‌ترین جوایز دنیا را به دست آورده و شهرت خودش از خود جایزه نوبل هم بیشتر است.»

آلبوم موسیقی باب دیلن فیلم می‌شود

کارگردان ایتالیایی نامزد اسکار اعلام کرد قصد دارد فیلمی بر اساس آلبوم موسیقی معروف «خون روی مسیرها» اثر «باب دیلن» بسازد.

«لوکا گوادانینو» کارگردان فیلم نامزد اسکار «مرا به نامت صدا کن» با همکاری «ریچارد لاگراونیس» در مقام فیلمنامه‌نویس قصد دارد فیلمی با اقتباس آلبوم موسیقی شاهکار اثر «باب دیلن» با نام «خون روی مسیرها» بسازد.

«ریچارد لاگراونیس» فیلمنامه‌نویس مطرح آمریکایی از پیش نگارش فیلمنامه ۱۸۸ صفحه‌ای این فیلم را تمام کرده که داستان چندلایه آن درباره شخصیت‌هایی است که در سال ۱۹۷۰ میلادی مضمون اصلی آلبوم موسیقی «خون روی مسیرها» اثر «باب دیلن» بر اساس آن‌ها شکل گرفته است.

آلبوم موسیقی «خون روی مسیرها» در بحبوحه جدایی «باب دیلن» از همسرش سارا پس از ۱۰ سال زندگی ساخته شده است.

آلبوم موسیقی باب دیلن

«باب دیلن» خواننده، ترانه‌سرا و نویسنده آمریکایی از نگاه بسیاری، تاثیرگذارترین چهره در تاریخ موسیقی آمریکا محسوب می‌شود و برخی ترانه‌های او توسط بسیاری از خوانندگان مشهور دوباره‌خوانی شده‌ است. او در پدیدار شدن سبکی در موسیقی به نام «راک بومی» در اواسط دهه ۶۰ بسیار تاثیرگذار بود و به «شکسپیر» هم‌نسلان خود شهرت یافت. او در پنج دهه‌ اخیر در موسیقی آمریکا به عنوان یک پدیده مطرح بوده است.

آکادمی نوبل در نوامبر ۲۰۱۶ نام «باب دیلن» را به‌عنوان برنده نوبل ادبیات اعلام و «خلق تعابیر جدید شاعرانه در سنت شعر آمریکایی» را علت برگزیدن او عنوان کرد. انتخاب یک ترانه‌سرا و خواننده به‌عنوان برنده نوبل ادبیات، واکنش‌های مثبت و منفی بسیاری را به همراه داشت و نوع عملکرد او در مقابل کسب این جایزه مهم ادبی به این حواشی دامن زد. او سرانجام با تحویل دادن نسخه صوتی سخنرانی خود به آکادمی نوبل چند روز پیش از مهلت پایانی، جایزه ۹۲۴ هزار دلاری نوبل ادبیات را از آن خود کرد.

هفته نامه سلامت / ایسنا