مریم بوبانی بازیگر سنندجی کشورمان از زندگی و کارهایش می گوید

گفت‌وگو با مریم بوبانی

گفت‌وگو با مریم بوبانی , مریم بوبانی به اقتضای سنش و نیز به دلیل سبک و سیاق فیلمنامه ها در
سینما و تلویزیون که عمدتا اجتماعی – خانوادگی هستند، معمولا در نقش مادر ظاهر می شود اما در دایره نقش
های مادرانه، توانسته توانایی هایش را به نمایش بگذراد و به عنوان بازیگری شناخته شود که برای نقش وقت و
انرژی می گذارد.
بوبانی تا امروز در سریال هایی چون روزگار غریب، نفس گرم، ستایش، تا ثریا، مختارنامه، مدینه و زیرهشت بازی کرده
و این شب ها او را در سریال «زیر پای مادر» در نقش ثریا، مادر آتنه می بینیم
که سخت می کوشد از دخترش در مقابل زخم زبان ها و قضاوت ها حمایت کند.
برای سومین بار در سریالی بازی کرده‌اید که فیلمنامه آن به قلم سعید نعمت‌الله نوشته شده است.گفت‌وگو با مریم بوبانی

حضور در سریال زیر پای مادر

این نقش چه جذابیت‌هایی برای شما داشت؟

دو پارامتر برای من وجود داشت؛ اول این‌که متن را سعید نعمت‌الله نوشته بود و دوم این‌که بهرنگ توفیقی از دوستان بسیار خوب من است و همین دو دلیل باعث
شد در سریال «زیرپای مادر» بازی کنم.
سعید نعمت‌الله قلم خوبی دارد و ادبیات خاص خودش را در فیلمنامه‌هایش به کار می‌گیرد.
من این ادبیات را دوست دارم.گفت‌وگو با مریم بوبانی جدا از این ادبیات نقشم را دوست داشتم.
نقش من در این سریال مادری است که مشکلی شبیه بسیاری از مادران جامعه ما دارد.
او فرزندی دارد که چندان آرام نبوده، سرکشی‌هایی داشته و معمولا چنین فرزندانی وقتی از خانه بیرون می‌زنند، برگشتشان تقریبا
ناممکن است.

چون ثریا از دخترش حمایت می‌کند، مشتاق شدید این نقش را بازی کنید؟
نقشی که من بازی می‌کنم، یکی از
حامیان اصلی فرزندی است که اشتباه کرده و حالا دوباره به جمع خانواده برگشته است.
این مادر مدام تاکید می‌کند گرچه اشتباهات قابل بازگشت نیست، اما آدم‌ها قابل برگشت هستند.
این ویژگی‌ برای من قابل توجه بود و این‌که این مادر حامی فرزندش هست و تا دقیقه آخر هم سعی

می‌کند دیگران را مجاب می‌کند که این مساله باید حل بشود و او به آغوش خانواده برگردد.
به نظرم او مادر متفاوتی است و تا جایی که در توانش هست برای بازگشت فرزندش به سیر طبیعی زندگی
تلاش می‌کند.گفت‌وگو با مریم بوبانی قصه‌ سریال هم درباره مسائلی است که در جامعه امروز با آن روبه‌رو هستیم و
فکر کردم اگر با این سریال بتوان به طرح این مسائل کمکی کرد، چرا که نه! لحن و ادبیاتی که
معمولا در کارهای نعمت‌الله دیده می‌شود در نقش شما کمرنگ‌تر و منطقی‌تر است.

لحن متفاوت در سریال

شما به این شکل بازی کردید یا برای نقش شما این طوری نوشته شده بود؟
من درباره ادبیات و لحن
کل سریال صحبت کردم.
شاید این مادر مثل دیگر شخصیت‌ها با همان ادبیات حرف نزند، ولی در مجموع لحن سریال در عین این‌که عامی

نیست اما توده مردم با آن ارتباط برقرار می‌کنند.
این برای من جذابیت دارد.
معمولا نقش مادرهایی را به عهده دارید که با مشکلات مختلف روبه‌رو هستند اما نمی‌شکنند.گفت‌وگو با مریم بوبانی
در واقع
نوعی استقامت و پایداری در بازی شما دیده می‌شود که نمی‌دانم
مختص همان نقش‌ها بوده یا شما به آنها اضافه
کرده‌اید؟
متاسفانه در شرایطی زندگی می‌کنیم که برای بازیگرانی مانند من نقش‌های متفاوت نوشته نمی‌شود.
معمولا فیلمنامه‌نویس‌ها اگر قرار باشد از قبل به این فکر کنند که نقشی برای من بنویسند، بلافاصله فقط نقش مادر
به ذهنشان می‌آید.
این مساله برای من به عنوان یک بازیگر مصیبت بزرگی است، چون در خودم توانایی‌های خیلی بیشتری سراغ دارم.
این حرف نه تعارف است و نه خودنمایی؛ بالاخره من بازیگر هستم، برای کارم زحمت کشیده‌ام و سعی کرده‌ام که
به روز باشم، اما بیشتر از ۹۹ درصد فیلمنامه‌هایی که به من می‌دهند و نقش‌هایی که برایم در نظر گرفته
می‌شود، نقش مادر است.
در حالی که من با همین فیزیک و با همین چهره می‌توانم نقش یک وکیل را بازی کنم، می‌توانم یک
آموزگار باشم، نقش یک مهندس ساختمان یا حتی یک زن بی‌اخلاق را بازی کنم.

به هر حال این اتفاقی است که برای من می‌افتد و خیلی هم خوشایند نیست اما وقتی نقش یکی از
این مادرها ـ‌که معمولا بیچاره، مفلوک و بدبخت تصویر می‌شوند- به من پیشنهاد می‌شود، تلاش می‌کنم نقش را کمی بالاتر
ببرم و آن را به موقعیتی شایسته‌تر نزدیک کنم.
همه تلاش من این است و امیدوارم موفق شده باشم.گفت‌وگو با مریم بوبانی

اهل سنندج

شما متولد سنندج هستید، اما در سریال
دولت مخفی خیلی خوب
به لهجه جنوبی حرف می‌زدید!
من متولد سنندج هستم،اما وقتی شش ماهه بودم پدرم
به آبادان منتقل شد و من اصلا در خوزستان بزرگ شده‌ام.
برای همین لهجه شما در سریال دولت مخفی خیلی باورپذیر بود.
با اطمینان می‌گویم لهجه‌ام دقیق و درست بود، چون من با مردم جنوب زندگی کرده و کنار آنها بزرگ شده‌ام.

احتمالا استقامت و پایداری‌ای که در نقش‌ها بروز می‌دهید به محل تولدتان
ارتباطی ندارد؟
نه، من به این شکل دسته‌بندی
نمی‌کنم.
در همه جا و در همین تهران و بخصوص در جنوب شهر مادرانی هستند که باید ستایششان کرد.
مادرانی که با مشکلات بسیار روبه‌رو هستند و در مقابل مسائل و مشکلاتی چنین پایدارند که هر کدامشان کوه را
از پای در می‌آورند.

مادران ما رنج‌کشیده هستند

مادران ما رنج‌کشیده هستند و در مقابل ستم‌های بسیار ایستادگی کرده‌اند؛ در کردستان، لرستان یا هر جای دیگری.
کم نبودند زنانی که در جنگ حضوری بی‌نظیر داشتند و شخصیت‌هایی هستند که من بعید می‌دانم هنوز هم حضور واقعی
آنها در جنگ بدرستی تصویر شده باشد.
امیدوارم بتوانم حق واقعی و مثبت این زن‌ها را که در جنگ و بعد از جنگ و حتی
دورانی که فقر و مشکلات اقتصادی بیداد می‌کند، درست ادا کنم.گفت‌وگو با مریم بوبانی آذر مهاجر – رادیو و تلویزیون

جام جم